Tanrı öldü ve yakalandık.
Hasan Ay.
Bir karavan gezisi nasıl bir kıyamete dönüşürdü? 7. dünya savaşının üstünden yıllar geçti ve Canavarlar, Cadılar, periler ve daha niceleri insanlar ile birlikte yaşıyor. Peki bizim hapsolduğumuz bu kulübe de bizi...
Bismillah bu bölüm fena ona göre okuyun derim. Bölüm sonunda görüşürüz oy ve yorum atmayı unutmayın...
Hasan Ay
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"LEKELENMİŞTİK DOĞDUĞUMUZ ZAMAN BULAŞIRDI O LEKE HİÇ KİMSE MASUM DOĞMAZDI ASIL SUÇLU BİZİ VAR EDENDİ VE YARGILANAN BİZDİK TANRI BİZİ SUÇLU KINANDI"
Suçlu ve masum. Suçluluk ve azab. Yargılananlar ve yargılıycılar.
Tanrılar ve suçları. Tanrılar ve suçladıkları. Tanrı suçlarını yarattıklarına yıkardı. Tanrı bizi suçlu kılandı.
Lara'nın attığı çığlık kulaklarımın çınlamasına neden olurken herkesin bakışları Lara'nın üzerinde dolanıyordu ve Lara'nın dudaklarından dakikalar sonra ilk defa bir ses çıkmıştı ama hâlâ titriyor ve yere bakıyordu.
Korkuyu şuan tam iliklerime kadar hissediyordum ve her şey burada kalmam yüzünden olmuştu belki de sabah kaçıp gitseydim işler bu kadar büyümezdi ama kim tahmin ederdi ki katilin bu kadar ileri gidebileceğini.
Arkama dönüp cesetlere tekrardan bakmak istedim ama bunu yaparsam kusardım bu nedenle bakmadan birkaç addım geriye çekildim.
Kulübeyi ölüm ve sessizlik hakimdi ama bu sessizlik çok uzun sürmezdi bunun farkındaydım ama herkes Şok içinde gibiydi,ne ağlayıp çığlık atıp kaçıyorduk nede sakince oturup normal karşılıyorduk ikisinin de tam ortasında bir çizgideydik
Midemi bulandıran ceset kokusu yüzünden kusmamak için bir elimi ağzımla kapattığım da o an bir hareketlenme sezmem ile etrafıma baktığım da dakikalar sonra Lara yere bakan kafasını kaldırıp ilk kutunun içindeki iki kadına baktı sonra gözlerini bana çevirdi ve bana baktığında gözlerinin içindeki yangın ve uçurum ile karşılaştım.
Lara teker teker herkese baktı ve en son tekrardan kulübenin zeminine baktı ve saniyeler sonra ellerini yere koyarak zeminden destek olup ayağa kalktı.
Ayağa kalktığında ilk bir sarsıldı ve yere düşecek gibi oldu ama düşmedi aksine daha kuvvetli yer bastı ve Lara birkaç adım daha atarak kutuya doğru yaklaştı ve o ceset ile karşılaştı.
Lara kadını gördüğünde karnına sanki kızgın demirleri değmiş gibi ağlamaya başladığın dikkatimi başak bir şey çekti sadece kanatları kopmuş perinin ölümüne ağlıyordu diğer tarafta ki cesede bile bakmıyordu.
Lara hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ve herkes onu izliyordu en sonunda Lara bu acıyla ayakta duramadı ve sarsılarak yere düştüğün de uzun bir süre Lara'nın ağlayışı kulübeyi dolduran tek ses oldu.
Bir süre sonra Lara arkasını döndü ve hiç birimize bakmadı onun yerine yerde duran kağıda baktığın ağlamasını durdurmaya çalışarak kağıdı tekrar ve tekrar okudu en sonunda gözleri bana doğru döndü.
