Ben Masumum

9. bölüm Ayrı yapamıyorduk Kaçacağız

Bu gün her saat başı arayıp konuştuk. Birbirimizden kopamıyorduk. En son aradığında akşam yemeği yiyorduk. Bizim boşanmamızı en çok ta babam istiyordu. Biz ise her saat konuşunca sinirlenmişti. Masada telefonu elimden alıp kapattı.

"Akıllanmayacak mısın sen Evin o adam senin bebeğine zarar verecekti. Bu mu senin anneliğin he. Sen korumuyorsan ben korurum torunumu. Üç ay hiçbir şekilde konuşmayacaksınız. "

Herkes babama bakıyordu. Biz bir saat bile ayrı kalamazken üç ay diyorlardı. Babamı ikna etmek için sulu göz taklidi işe yarardı ama bu sefer olmamış gibiydi.

"Sakın Evin biz bu çocuğa ceza olsun diye senden uzak tutuyoruz. Konuşmayacaksın! "

"En azından ver mesaj atıyım merak eder"

"Hayır ederse etsin."

Babam da ise yaramayan sulu göz kesin dedemde işe yarardı. Fakat gene olmadı.

"Baban haklı Evin konuşayacaksın"

Dedem bile karşı geldiyse bana kurtuluş yoktu. Yemek bitene kadar ısrarla aradı Baran. Babam en sonunda dayanamadı ve açtı telefonu.

"Evinim endişelendim neden açmadın? "

"Dövdüğünde de endişelenseydin keşke. Bak çocuk cezanı çekeceksin. 3 ay boyunca Evinle bir muhabbetin olursa bebek var demem ayırırım sizi. "

Babamın sözleri benim bile canımı yaktı. Telefonu Baran'ın yüzüne kapattı. Kim bilir ne kadar delirmiştir Baran. Babam da bu sefer bana döndü.

"Biraz bile bi annelik duygun varsa bu adamdan olduk kadar uzak durursun. ANLA EVİN BU ADAM SANA DA BEBEĞİNE DE ZARAR"

Babam ilk defa bana bağırdı. Yutkunamadım bile. Kafamı öne eğdim. Ağlamamak için tutuyordum kendimi. Tabi babam kıymış olsa da abimler kıyamazdı.

"Baba ses tonuna dikkat et. Kızı zaten berdel ile evlendirdiniz şimdi de sırf kocası ile konuştu diye kızıyorsunuz. Aramızda ki en masum Evin. "

Azad abim yanımdaydı en azından. Gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Dedemin ve babamın yanında ağlamak istemedim. Bu yüzden odama gidecektim.

"B-ben doydum afiyet olsun size. " sesim kırık ve ağlamaklı çıkıyordu.

Hızlı adımlarla odama çıktım. Kapıyı kapatır kapatmaz ağlamaya başladım. Baran dan sürekli şiddet gören biri değildim. Olsam zaten şimdiye boşanmıştım. Hassas olduğu yerden vurulmuştu. Sinirlide biri zaten. Ona sonsuz güveniyordum. Fakat babam neyden korkuyor bilmiyorum ama bu işi gerçekten abartmıştı. Belki de babalık hisleri ağır basıyordu. Sonuçta tek kızıyım. Üstelik aşk evliliği yaptığı karısının emanetiyim. Yanlız ben artık evliyim.

Odada öylece oturmuş ve karnıma bakarken abim Azad geldi. Elinde bir poşet yiyecek vardı. Cipsler çikolatalar meyveli yoğurtlar...

"Evinim güzel bir yiyecek partisine ne dersin? "

"Yok abi canım istemiyor"

Abim şaşkın şekilde yanıma oturdu. Eli ile karnımı okşadı.

"Evin Baran'ı mı özledin? "

Anlamıştı özlediğimi. Evet anlamında kafa salladım. Gözlerim doldu ve sesim kırık çıktı.

"Abi biliyorum oda hata yaptı ama pişman oldu zaten. Onun dışında resmen herkes okşadı karnımı. Çok istiyordu bu bebeği. Bilse yapar mıydı? "

Göz yaşlarıma hakim olamadım ve ağlamaya başladım. Abim beni kollarının arasına aldı. Abimin kucağında ağlamaya başladım. Abimde bende karnımı okşuyorduk.

"Evin bak sana ne dicem. Anlıyorum seni. Bu yüzden benim telefondan Baran'ı ara. De ki bu gece bizim konağın kapısına gelsin ve kaçın. Ne de olsa evli olduğunuzdan ölüm veya berdel kararı olmayacak. "

Kafamı kaldırıp abime baktım. Bu cümleleri gerçekten söylemiş miydi? Abim bana Baran'a kaçmamı mı söylemişti? Telefonu bana uzatınca şaka yapmadığını anladım. Güldüm çok sevinmiştim. Baran zaten abimde kayıtlıydı. Aradığımda açtı.

"Herşeyimi aldınız zaten daha ne istiyorsun Azad!? "

"Baran benim Evin"

Ağladığı sesinden belliydi. Yutkundu. İç çekip konuşmaya devam etti.

"Evinim güzel karım çok özledim seni"

"Baran senden birşey isticem. "

"Senin isteğin bana emirdir kadınım buyur emret"

"Bu gece gel kaçalım buralardan. Kavuşalım birbirimize. "

"Kaçalım karım gece 3 de kapıda olucam. Uygun mu? "

Abime baktım kafasını olur anlamında salladı.

"Uygun kocam bekliyorum. "

Telefonu kapatıp abime verdim. Gece 3 e kadar uyumak yoktu. Abim alnımdan öptü ve çıktı odadan. Bende hazırlanmaya başladım. Ufak bir çantaya kıyafet koydum. Kaçmayak için sadece beklemek kaldı.

(Bölüm biraz geç geldi sınavlar yüzünden. Diğer bölümü daha erken atmaya çalışırım. Oy kullanmayı unutmayın)