Fictitious Dreams(කල්පිත සිහින)

Day 10

ගැඹුරු නෙත් වෙත ආදරයෙන්,

"අඩිසලකුණු මකලා යන්න අමතක වුණා ම අපි තාම ඒ පාරෙම ගිහින් අතරමං වෙනවා."

මේක මම කාලෙකට කලින් කියෙව්ව දෙයක්.මට මතක නැහැ මේක කොහෙන්ද මම කියෙව්වෙ කියලා.(කවුරු වුණත් credit එක ලිව්ව කෙනාට දෙන්න ම ඕනෙ)
මේ ටික මාර විදියට දැනුණා.අතරමං වෙනවා කියලා දැන දැන ම ඒ පාරෙ තවදුර යන්නෙ නැතුව ආපහු එන්න පුළුවන් මතකය තියාගෙන හැරිලා එන එක හොඳ නැද්ද?හදිසියේවත් අතරමං වුණොත් කවුරුත් එන්නෙ නැති වෙයි හොයාගෙන.ඒ නිසා අයින් කරන්න බැරි අඩිසලකුණු දිගේ ආපස්සට හැරෙන එක තමා හොඳම. ඉතින් ආපස්සට තියන පළවෙනි අඩිය මම අද තිබ්බෙ ලොකු චකිතයකින්.දැන් ම හැරෙන එක අමාරු වෙයි,ඒත් තව ඉස්සරහට ගිහින් නොදන්නා තැන්වලින් හැරිලා එන්න වුණොත් මීටත් වඩා අමාරුවෙලා මම අතරමං වෙයි.ඒ නිසා ම මම දැන් ම ආපහු හැරුණා.ඒත් ආයෙමත් දවසක ඒ පාරෙ යන්න වුණොත් මම කැමතියි එන්න.

මම අදත් ආවා.ඒත් ඔයා ඉඳියෙ නැහැ. ඔයා ආයෙ කවදා එයිද කියන්න මම දන්නෙත් නැහැ.ආයෙ මුණගැසුණොත් අහම්බයකින් විතරක් වේවි.
මේ කියන්නෙ ඔයාට කියලා කවදාහරි ඔයා දැනගත්‍ත දවසක ඇවිත් මගෙන් "ඒ මම ද?" කියලා විතරක් අහලා යන්න. එදාට මම හිනා වෙලා ඔව් කිව්වොත් මතක තියාගන්න ඔයා එනකල් කෙනෙක් බලන් ඉඳියා කියලා විතරක් ම.
මම කියන්නෙ නැහැ ආයෙමත් ඔයාට එන්න කියලා.ඒ වගේ ම මම බලන් ඉන්නවා කියලාත්.ඒත් මම ආයෙ එන්නෙ දවස් දෙකකට පස්සෙ කියලා කියන්නම් පුරුද්දට වගේ.

18032024
Evelyn

අපි කරන හැමදෙයකට ම හේතුවක් තියෙන්න ම ඕනෙ නැහැ.හේතු හොය හොය අපි හැමදෙයක් ම කරන්නෙත් නැහැ.එහෙමයි කියලා ඒ කරන හැමදෙයක් ම හරියන්නෙ නැහැ වගේ ම වරදින්නෙත් නැහැ.