Benim Kurtuluşum

2.bölüm

//  Sasuke //

Yemekten sonra ateşin yanına uzandık ve artık Naruto'nun uykuya daldığını gösteren yavaş nefes alışını duyabiliyordum. Kıvrıldığımda uzun bir nefes verdim. Benim için uyumak imkansız. Üşüyordum, çok üşüyordum, ateş beni hiç rahatlatmıyordu. Bacağım ve omzum ağrıyordu ve vücudumdaki tuhaf his artık başıma saldırıyordu, korkunç bir migren ağrısı çekiyordum.

Bunca yıl boyunca hep etrafım sarılmıştı ama yine de kendimi hep yalnız hissettim. Sakinliği, sessizliği ve yalnızlığı seviyordum ama bazen dayanılması ağırlaşıyordu. Ve şu anda etrafımda insan sıcaklığını hissetmeyi çok isterdim.

Her zaman insanları uzaklaştıran ben, şimdi tam tersini istiyordum. Gerçekten ısınmak isterdim... birinin kollarını etrafımda hissetmek... yaralı kalbimi dindirecek yumuşak bir ses dinlemek... içimin rahat olmasını isterim. Ama benim gururum vardı. Yersiz bir gurur açıkçası çünkü hiçbir şey beni etkilemiyormuş gibi, sanki bunların üstündeymiş gibi davransam da, içten içe bunun artık böyle olmadığını biliyordum. Kollarımı bırakmıştım.

Naruto'ya döndüm. Çok huzurlu görünüyordu. Aniden ona yaklaşma isteği beni ele geçirdi. O kadar ateşli görünüyordu ki...

Naruto...

Bana inanmaktan asla vazgeçmeyen tek kişi. Beni gerçekten kurtarmaya çalışan tek kişi oydu. Onun sayesinde ışığı tekrar gördüm. Gerçek. Beni değiştirmişti. 

Sık sık söylendiği gibi ben savaştım, o barıştı, ben karanlıktım, o ışıktı, ben umutsuzdum, o inançtı ikimiz de hep zıt olduk

Benim için durum bundan daha da basitti. Başarısız olan bendim. Başarı oydu. Ve her şeyden önemlisi o benim kurtuluşumdu. Yine de onun gözünde dikkat dağıtıcı biri olduğumu hissettim. Benim temkinli tarafım öyle düşünüyordu.

Naruto Hinata için yaratılmıştı. Herkes bunu biliyordu. Bakışlarıyla onu nasıl yuttuğunu ben bile fark ettim. Bunu fark etmesi sadece bir zaman meselesiydi. Ve öğrendiğinde beni terk etmek zorunda kalacak. Bunu biliyorum. O da bir gün kendi mutluluğunu beslemek için beni terk edecek. zaten benim istediğim de naruto'nun mutlu olması

Ama yine de... içimdeki bu derin duygu neydi? Pişmanlık? İnkar mı?

Geçmişteki Uchiha'ların ve hatalarım düşünerek uykuya daldım

// Dış Bakış Açısı//

Sasuke uyandığında yumuşak ve sıcak bir şeyin onu sardığını hissetti. Hâlâ uykudayken gözlerini açtı ve bunun Naruto'nun ceketinden başkası olmadığını görünce aniden doğruldu. Keskin hareketi omzundaki ve bacağındaki ağrıyı uyandırdı ve boğuk bir inilti çıkardı.

Naruto'nun arkasından güldüğünü duydu ve döndüğünde sarışınla yüz yüze geldi, sonsuz gülümsemesi dudaklarına yapışmıştı.

- Peki Sas'ke, ceketten mi korkuyoruz artık?

-...onu arka plana koy, diye homurdandı kuzgun olan.

- Haha, neden buna sahip olduğunu bilmek bile istemiyor musun? Naruto alaycı bir gülümsemeyle sordu.

- Umurumda değil, diye yanıtladı Sasuke, ceketi yüzüne fırlatarak.

- Eeh, bu hiç hoş değil, diye inledi Naruto. Kırılgan küçük bir çiçek gibi titrediğini görerek sana ceketimi veren bendim. Bana teşekkür etmelisin.

- Kırılgan küçük bir çiçek mi? Görmek için biraz tekrarlayın.

Sasuke sinirlenmeye başlamıştı ve Naruto da bunun farkındaydı. Onu sınıra kadar zorladı çünkü görünüşe göre tepki vermesini sağlamanın tek yolu buydu.