Benim Kurtuluşum

13 bölüm

//  Naruto //

Hiçbir sonuç alamadan geçen birkaç günün ardından Orochimaru bir çözümle yeniden ortaya çıktı.

- Naruto'nun çakrasını Sasuke'nin zehirli çakrasıyla karıştırarak deneyler yaptım ve panzehiri buldum, diye açıkladı.

- Ve Onun ? Heyecanın doruğunda dedim.

Orochimaru sürüngen gülümsemesiyle gülümsedi.

- Bana söylediğin gibi Sasuke'nin çakrası, tutuşla temas halindeyken tepki veriyor. Gerçekte çakranız Sasuke'nin çakrasını emiyor. İşte yapacağımız şey şu. Benimle gelip Sasuke'ye çakranın bir kısmını vereceksin. Neredeyse sınırsız miktarda sahip olduğunuz için, bunun size hiçbir zararı olmaz. Böylece zehirli çakrasından arınmış olacaktır.

- Bu neredeyse çok kolay görünüyor, diye geçiştirdi Kakashi. Bir dezavantajı var değil mi?

- Evet. Öncelikle bu operasyonun Sasuke için oldukça acı verici olması muhtemeldir. İkincisi, Naruto'nun çakrasının Sasuke'nin tüm çakrasını, hatta enfekte olmamış olanı bile absorbe etme riski vardır. Ve bu durumda... bu ölüm.

Kalbim tekledi. HAYIR. Bundan başka bir şey.

- Gerçekten hiçbir yolu yok mu? Ben ..

- Başarı şansı düşük olsa bile bu en iyi çözüm olmaya devam ediyor. En azından... diğer olasılıklarla karşılaştırıldığında en güvenlisi, dedi, beni ürperten yılan dilini dışarı çıkararak.

Orochimaru'nun yalan söylemediğini biliyordum. Yumruklarımı sıktım. Yılan adamın ima ettiği hoş olmayan izlenime kapıldım: Onu öldürebileceğin gibi kurtarabilecek olan da sensin. Kahraman ya da katil olacak

Bu tür bir durum seni mutlu ediyor, değil mi yılankafa? Ama göreceksiniz, uzun süre keyif almanıza izin vermeyeceğim çünkü Sasuke ölmeyecek.

- Çok güzel, sonunda cevap verdim. Hadi bunu yapalım.

Kakashi bana şüpheci bir bakış attı ve ardından başını salladı, aynı zamanda bunun tek şansımız olduğuna karar verdi.

Orochimaru gülümsedi ve yürümeye başladı.

- Bu durumda hemen operasyonu deneyelim. Bizi bekletmeye gerek yok, her saniyemiz kıymetli.

Haklıydı. Kakashi ve ben onu takip ettik. Eski sensei'm ne kadar gergin olduğumu hissetmiş olmalı ki elini omzuma koydu ve fısıldadı:

- Her şey yolunda gidecek. Sasuke güçlü ve sen de öyle.

Ona biraz ıstıraplı, güvensiz bir gülümsemeyle karşılık verdim ve kendimi defalarca tekrarladım; Her şey düzelecek, düzelecek, ters gitmesi için hiçbir neden yok, tek yapmam gereken ona çakramı vermek, bundan daha basit bir şey olamaz...

Cam odaya geldik. Karin zaten oradaydı.

- Gördüğüm kadarıyla Naruto kabul etti

- Karin, uzaklaş, diye yanıtladı Orochimaru. Naruto çok fazla çakra salıverecek ve Sasuke'nin çakrasının çok büyük bir miktara nasıl tepki vereceğini bilmiyoruz. Camın arkasında duracağız ve ancak uygun görürsem müdahale edeceğiz.

Karin başını salladı ve ikisi de Kakashi, Jûgo ve Suigetsu'ya katılmak üzere dışarı çıktılar. Sugusti Dün gelmişti ve eski yoldaşının operasyonunu görmek istiyordu.

Bana gelince, olabileceklerden o kadar korkuyordum ki ellerim titriyordu, nefesim düzensizleşiyor ve kalbim hızla çarpıyordu.

Naruto, , e kadar endişelenirsen, bir şeyler ters yapma ihtimalin de o kadar artar .

Kurama haklıydı. Derin bir nefes alıp ellerimi Sasuke'nin omuzlarına koydum. Bitkin görünüyordu, dayanabilecek miydi?

Kyubi modumu etkinleştirdim ve Sasuke'yi turuncu çakramın içine alarak Uchiha'nın en ufak tepkisini bekledim.

Gerildi, nefesi hızlandı ve inledi.

Kötü tepki verdi.

Orochimaru'ya şüpheyle baktım ve o beni devam etmem için cesaretlendirdi. Böylece çakra miktarımı artırdım.

Sasuke sırtını bükerek acı dolu bir çığlık attı. Gözlerini açtı ve beni görünce attığı bakış kalbimi bin parçaya ayırdı.

Bakışı şu anlama geliyordu: sen de mi? Şimdi bana işkence etme sırası sen de mi?

Onu kollarıma aldım ve gözyaşlarıyla ıslak başımı boynuna gömdüm ve bağırdım:

- Tek yol bu, üzgünüm, bu senin iyiliğin için!

Beni itmeye çalıştı ama çakramı durdurmadan onu sıkı tuttum. Mavi şimşek yeniden ortaya çıktı, her zamankinden daha güçlü ve daha büyük, elinden gelen her şeye saldırıyordu.

- DUR... YALVARIYORUM...NARUTO...DURUN..., diye bağırdı Sasuke.

Ağlaması kalbime bir hançer gibi saplandı ama durmamalı, devam etmeliydim.

Sasuke bana yalvardı. İlk defa birine yalvarıyordu. Ve bu ben olmalıydım.

"Beni affet, affet, beni affet," diye fısıldadım, başımı saçlarının arasına sokarak.

Kendime bunu onun iyiliği için yaptığımı, artık acı çekmeyeceğini söyleyip duruyordum ama kendimi bir cellat gibi hissediyordum.

Onu nöbet geçirdiğini ilk gördüğümde bile hiç böyle bir bakış görmemiştim. Saf acıyı, korkuyu, hayırı, dehşeti yansıtan bir bakıştı bu, hayatı acıyla titreşiyordu.

Çığlıkları yoğunlaştı ve aniden hıçkırıp yere yığıldı, gözleri boştu.

Orochimaru kaçtı ve Kakashi-sensei'nin beni Sasuke'den ayırdığını hissettim. Kendimi bıraktım, yenildim, az önce olup bitenler karşısında tamamen şaşkına dönmüştüm.

Dünya etrafımda döndü ve sonra hiçbir şey olmadı. İçimdeki derin bir sesin inlemesinden başka hiçbir şey kalmadı:

Onu kurtardım mı? Onu öldürdüm mü?

Sonraki bölüme devam et
    

Oy kullanmayı unutmayın