Papatya tarlası...
İlk görüş, ilk izlenim, midende uçuşan o aptal kelebekler, delice çarpan kalp, bırakmayı unuttuğun nefes, terleyen avuç içlerin, işaret parmağına doladığın bir tutam saç, yüzünü kaplayan tatlı tebessüm, aklından geçen milyonlarca...
Ellerimle sürekli öptüğü yere dokunuyorum, acaba izin vermese miydim diye düşünmeden edemiyorum. O an her şey çok güzeldi şimdiyse utanmayla karışık pişmanlık yaşıyor gibiyim.
Küçücük yurt odamın içinde volta atıp yatağımın üzerine oturdum, ellerimi yumruk yapıp kucağımda kenetledim. Son iki gündür yaşadıklarımın mantıksızlığı üzerine kafamı yorarken, arkadaşlarım bendeki değişimi fark etti.
Israrlarını karşılıksız bırakıp, yaşadıklarımın hiçbirini anlatmadım. Endişeyle ne olduğunu anlamaya çalışan arkadaşlarıma;" Biraz heyecanlıyım, bugün sunum yapacağım da..." yalanını söylerken hiç ama hiç utanmadım.
Atilla'yla olanların sadece duygudan ibaret kalacağını dün gayet net bir şekilde anladım. Nasıl anlamayım ki? beyzademiz sevgilisiyle; el ele, kol kola, göz göze, dudak dudağa otururken eşek olsa anlardı.
Bende pekâlâ boyumun ölçüsünü alıp bi güzel götümün üzerine oturdum. Aklı fikri eğlenmek ve yine eğlenmekte olan, her gördüğü kıza çekinmeden yavşayan o çapkın çocuğun radarına giren, zavallı kızlardan sadece biriydim. Neyse ki o şerefsizin amacını erken fark ettim, kör kütük âşık olsaydım, o zaman halim ne olurdu?
Atilla'nın çekimine kapılmadan paçayı kurtarmayı başardığım için sevinerek yurttan çıktım. Kulaklığımda en sevdiğim parça son ses çalarken, seke seke sokakları aştım.
Bu sabah, kafeteryaya, bahçeye kısacası Atilla'yla karşılaşabilme ihtimalimin olduğu hiçbir yere uğramadan doğruca dersin işleneceği amfiye girdim.
Şanssız günümdeyim, sevmediğim birkaç kızın dışında derse erkenden gelen tek kişi bendim. Her yere geç giden ben, güne erken başlamak için yanlış zamanı seçmişim. Kıyıda köşede, gözlerden uzakta kimsenin göremeyeceğinden emin olduğum masalardan birine oturdum.
Rüya ve Simge, son dakikalarda amfiye girdiler, onlar gelmeden hemen önce yanıma tatlıca bi kız oturunca arkadaşlarım, başka yere oturmak zorunda kaldı. Kızlar olmadan ders dinlemek oldukça sıkıcı, üstelik yanımdaki kızı ilk kez görüyorum. Agresif bakışları sevimli suratına gölge düşürüyor, konuşmak şöyle dursun, başını çevirip bir merhaba bile demedi...
Elimi uzatıp tanışmak için ilk adımı atmamış olsam eminim ders boyunca tek kelime etmezdi, ancak ben o yüzsüzlüğün yapıp en sevgi dolu halimle, " Merhaba, ben İnci." demeyi başardım. Adının Çiğdem olduğunu öğrendiğim kız arkadaşımla iki saatlik blok dersi nasıl geçirdiğimi bilmiyorum.
