Papatya tarlası...
İlk görüş, ilk izlenim, midende uçuşan o aptal kelebekler, delice çarpan kalp, bırakmayı unuttuğun nefes, terleyen avuç içlerin, işaret parmağına doladığın bir tutam saç, yüzünü kaplayan tatlı tebessüm, aklından geçen milyonlarca...
"İnci..." Bana seslenen adamın yüzüne baktım. Savaş, dikkatimi ona verdiğimi fark edince dakikalarındır katlayıp, özenle üst üste dizdiğim tişört yığınının içinde tekini çekip çıkarıp göz hizama getirdi. "Yanlış anlama ama bu şekilde katlarsan kıyafetlerimizin hiçbiri dolaba sığmaz." Diyen adamın yüzündeki ciddi ifadeyi seyretmekten kastettiği şeyin ne olduğunu tam anlayamadım.
Sevgilim aptallaştığımı fark etmiş olacak ki yüzüme üfleyip beni daldığım uykudan uyandırdı, ardından tişörtünü yatağının üzerine serip minik bir dikdörtgen elde edene dek katladı. Benim yaklaşık yarım saattir uğraştığım rafı birkaç dakika içinde bozup kendi dediği şekilde katladıktan sonra geriye çekilip eserini gururla sundu. "Bak... Gösterdiğim şekilde katarsan, raf bir bu kadar daha alır."
Haklı, ben sığdırmakta zorlandığım için kıyafetlerin bir kısmını tepiştirmiş olmama rağmen kazakların neredeyse tamamı açıkta kalmıştı ama Savaş'ın öğrettiği şekilde katlarsam fazladan birkaç raf açıkta kalabilir. Aferin akıllı çocuk, ev işlerinde de becerikli olduğunu göstermiş oldun.
Nerde giyeceğimi bilmediğim, pantolonları ve kazakları sevgilimin öğrettiği şekilde katlayıp rafa yerleştirirken Savaş'ın dolabını istila ediyormuşum hissine kapıldım. Pijamalar, elbiseler, gecelikler, iç çamaşırları... kısacası bir kadının ihtiyacı olabilecek her şey dolaptaki yerini almışken zavallı Savaş'ın kıyafetlerinin büyük bir çoğunluğunu arka odadaki eski dolaba taşıdık.
Dolabın kapağını kapatıp yatağında uzanan adama baktım, uykusuzluktan kızaran gözlerini açık tutabilmek için insan üstü çaba sarf ediyor gibiydi. Defalarca kez dile getirdiğim mahcubiyeti bir kez daha dile getirirken hemen ayak ucunda duran pufa oturdum." Bunca şeye ne gerek vardı Savaş? Senin düzenini de bozdum."Sevgilim cevap olarak gözlerini kapatıp esnemeyi tercih etti.
Sarpla kısa süren telefon görüşmemin peşine, Savaşla tekrardan tartışmaya başlayacağımızı düşünürken o beni evden çıkarttı. Bugün ki kavga kotamızı doldurduğumuz için, yurda gitme vaktimin geldiğini düşünüyorken sevgilim, arabayı alışveriş merkezine sürdü. Saatlerce mağaza mağaza dolaşıp vitrinde gördüğümüz uzaktan uzağa bakıp; "Hımmm bu güzelmiş." Dediğimiz her şeyi denemeden aldı.
Savaş da içindeki öfkeyi kadınlar gibi alışverişle atıyormuş, aldıklarına ihtiyaç duymasına, ya da denemesine gerek yok. Mağazaya giriyor, askıda duran kıyafetlere göz ucuyla bakıyor, beğendiği elbiseleri bana doğrultup içinde nasıl görüneceğimi gözünde canlandırdıktan sonra; "Sence nasıl? Beğendin mi?" diye sorma zahmetine girmeden kasanın yolunu tutuyor. Bu işlemi birkaç kez tekrarladığımız için attığı her bir adımı ezberledim...
