True Or Nah?

11. Op het goede pad

Saskia [P.O.V]

Toen ik de deur voor de agenten open deed. Kreeg ik een flashback ik zag grijze bergloopschoenen voor me. Ik keek naar de schoenen van de agenten maar dat waren zeker geen bergloopschoenen. Ik besloot de agent vanuit mijn raam te spioneren. Toen de agenten over de drempel liepen zag ik iets op zijn enkel staan. Er stond een tatoeage van de letter 'S'. Toen wist ik het zeker het was een van de ontvoerders. Hij had precies hetzelfde tatoeage op zen enkel. Ik ron naar beneden. "Mam!!! Pap!!! Dit gaan jullie echt niet geloven".
Die agenten van daarnet zijn mijn ontvoerders. Bel de echte politie ze moeten opgepakt worden. "Schatje ga maar rustig zitten" zei mijn moeder. "Jij hebt daar vast erge dingen meegemaakt" zei mijn vader. "We maakte ons zo'n zorgen ik twijfelde of ik je ooit nog terug zou zien" zei hij. Ik zag tranen uit mijn moeders ogen komen.

Ze omhelsde me en fluisterde in mijn oor. Ze zei "deze fout maak ik nooit meer". "Mam je hebt nooit een fout gemaakt". "Ik heb dit mezelf aangedaan". Ik leet haar los en ging naar boven. " Ik ga even uitrustte". Is goed hoor schat. Toen ik bij mijn kamer kwam leek alles heel anders. "Hier ben ik lang niet geweest" zei ik tegen mezelf. Ik liet me vallen op het bed. In mijn ooghoek zag ik mijn mobile op het nacht kastje liggen. Ik pakt het op maar hij was natuurlijk leeg. Even opladen dan maar. Toen ik hem aan de oplader deed zat mijn mobile helemaal aan het trillen. Ik zag allemaal berichtjes van Marcel staan. Oja niemand weet natuurlijk dat ik al thuis ben. Ik belde marcel op....... Huh hij neemt zijn mobile niet op vreemd. Ik besloot maar een dutje te doen ik was zo moe.

Marcel [P.O.V]

We liepen de houte trap weer af. Gingen het gebouw uit en liepen naar het grasvlakt achter het gebouw. Ik pakte het armbandje op, ja dit is inderdaad het armbandje van saskia. Ik keek om me heen en zag voetstappen. "Kom stacey deze voetstappen moet we volgen". Het leiden naar wat auto sporen. "Zie je deze auto spoor' zei ik. "Dit is van een sport auto een duren sport auto". "Hoe weet jij dat nou" zei stacey. "Mijn Opa had een eigen auto garage en daar maakte hij auto's enzo".
" Ja genoeg gepraat we moeten saskia vinden zei ze boos". Oke oke rustig zei ik. Deze weg loopt een lang stuk rechtdoor zullen we onze fietsen pakken en de weg volgen zei ze. Oke is goed kom we gaan! We fietste de weg uit en kwamen te recht in een villa park. Hier zou ze ergens moeten zijn denk ik. Oke zoek een foto van saskia in je mobile stacey. Denk je echt dat ik een foto van haar heb zei ze. Mijn mobile is bijna leeg zei ik. Je hebt vast wel de klassenfoto zoom dan gewoon in op haar gezicht. Oke... Zei ze. We kwamen een paar mensen tegen maar ze schijnen saskia niet te hebben gezien. We kwamen vervolgens een jongen tegen met vel blauwe ogen. Hij keek verdacht lang naar de foto van saskia maar hij beweerde haar niet te kennen. Shit mijn mobile is uitgevallen zei stacey boos. Kom we gaan naar huis, hoelaat is het zei ze. Even mijn mobile aan zetten zei ik. Oh ik heb een gemiste oproep. Van wie vroeg stacey. Van........ Huh dit kan niet het is van SASKIA?!?!?!?!? Bel haar terug dan!!! Oke rustig!! .......Niemand neemt op. Het zou vast haar moeder zijn die misschien perongeluk heeft gebeld zei ze. Ja je hebt vast gelijk.