🍂15🍂(Final)

2.5K 123 41
                                    

Unicode

အချိန်တွေ တရွေ့ရွေ့ပြောင်းလဲလာသည်မှာ ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ဂုတို့ပင် uniတက်နေတဲ့အရွယ်ရောက်ပြီးဖြစ်သည်။

အထက်တန်းထဲက နှစ်ယောက်သား တွဲလာခဲ့သာ အခုဆိုရင် Uniကျောင်းသားကြီးတောင်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။

"ထယ်ယောင်း..."

"ဂျွန်..."

"ဆော့ဂျင်ဟျောင်း မဂ်လာဆောင်မို့ ဝမ်းနည်းနေလား..."

" အင်းပေါ့ အချိန်အကြာကြီး တူတူနေလာတဲ့ ဟျောင်းက နမ်ဂျွန်းဟျောင်းနဲ့တူတူနေတော့မှာဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ဝမ်းနည်းတာပေါ့..."

"လာပါအုံး ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲ..."

ထယ်ယောင်းသည် ဂျောင်ဂုရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ အခုံးပေါ်မေးတင်ထားသည်။

ဂျောင်ဂုက အရင်ထဲက ထယ်ယောင်းထက် ထွားသလို အခုလဲ ထယ်ယောင်းထပ် ခနာကိုယ်ကထွားပါသည်။

ဂျောင်ဂုသည် လက်တစ်ဖက်က ထယ်ယောင်းရဲ့ ခါးသိမ်သိမ်လေးကိုဖက်ထားကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ထယ်ယောင်းရဲ့ ဆံပင်လေးကိုပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

"အဆင်ပြေသွားမှာပါ မင်းကိုယ်နဲ့ယူရင်လဲ ထယ်လေးရဲ့ဟျောင်းက အဲ့လိုဖြစ်မှာပဲ..."

"ဉပမာကလဲ..."

"အဲ့တော့ ကိုယ်နဲ့လက်မထပ်တော့ဘူးလား..."

" စဉ်းစားဉီးမယ်...စောင့်ကြည့်အုံးမှာဂျွန်ကို..."

"ဟောဗျာ အထက်တန်းထဲက စောင့်ကြည့်လာတာ ထယ်လေးကမဝသေးဘူးလား..."

"မဝသေးဘူး..."

"ဟုတ်ပါပြီ ထယ်လေး သဘောပါပဲနော်..."

"သွားရအောင် ဂျွန်နောက်ကျတော့မယ်..."

ထယ်ယောင်းတို့နှစ်ယောက်လုံး အနောက်တိုင်းဝတ်စုံအဖြူလေးတွေနဲ့ တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက် ကိုင်ကာ အိမ်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာကြသည်။

" ဆင်းလားကြသေးတယ်နော်...မဂ်လာဆောင်မှာ ငါလား မင်းတို့လား..."

အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ ဆော့ဂျင်ဟျောင်းက ဝတ်စုံအပြည့်ဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်အား ပြန်စောင့် နေရသောကြောင့် ရွဲ့ပြောလေသည်။

🍂Spring love🍂(Completed )Where stories live. Discover now