bizim ki tam bi yaz aşkıydı, kilyos diye bir yer var istanbulda, heh işte ordaydık arkadaşlarımla gelmiştim kendimize pansiyon kiralamıştık. hayat çok güzeldi. arkadaşlarımla yemek yedik sonra biraz güneşlendik, yüzdük. yüzmekten sıkılmıştım sabah 10 da gelmiştik ve şuan saat 4 , 5 falandır birisi ordan bağırdı
-canım hadi gel gün batımına 1 saat kaldı.dedi
arkadaşı falandır heralde hem bana ne.neyse biz konumuza dönelim bende denizden çıktım. şenzongların birine oturmuştum en önden 1.ydi. telefonumu elime aldım. wattpad den kitap okumaya başladım. yaz aşkım diye bir kitaptı. çok saçma bulmuştum, ben aşka inanmam ki dedim içim den,napıyodum ben aşk mış, kendisini tanımıyorum tanımakta istemiyorum, ben böyle iyiyim. orada uyuya kalmışım. yemek yemek için kızlar beni uyandırmaya gelmiş. uyanmamışım, [kızlar dediğim 3 kişiyiz] bir adam gelmiş ve kızlara 1 dakika diyip elindeki suyu yavaşça yüzüme dökmüş. öyle uyandım zaten, uyandığımda gün batıyordu, etraf kırmızıya bürünmüştü sanki. uyanınca birden ayağa kalkım.
- napıyosun ya manyak mısın diye bağırmaya başladım.
gözlükleri vardı. göremedim onu, kim olduğunu anladınız heralde. karşımda ki oğuzhan dı yanım daki şenzong da oturuyodu.ayağa kalktı. meraba ben oğuzhan dedi ve elini uzattı. elini sıkmadım banane diyip pansiyona yürümeye başladım o kadar hızlı geçti ki o anlar kızlar hiç bi şey demedi bile.onlar arkamdan geliyordu. pansiyon yakındı. büyük adımlar atıp hızlı yürümeye çalışıyordum.yarı yolda durdum. telefonumu şenzongun orda unutmuştum. dönüp dönmemem arasında kararsızdım. ama en sonunda dönmeye karar verdim. kızlar pansiyona gitmişti. ben geri dönerken yavaş ve küçük adımlar atıyoken iki adamın oğuzhanın yanına yaklaştığını gördüm. oğuzhanın
-ibrahim hadi bee sıkıldım dediğini duydum.
orda durmuştum. acaba geri mi dönsem derken telefondaki numaraları ve annemin ölümcül bakışları aklıma geldi. koşa koşa gidiyordum. şenzongun üstünden telefonu alırken buldum kendimi, oğuzhan bana bakıyordu tam giderken ölümcül bakışlarımı oğuzhana attım. bana pis pis sırıttı, iki büyük adım attım ki ibrahimin sesi geldi.
-kim bu kız, kim bu kız. diyodu.
arkam nasılsa dönüktü sırıtmaya başladım ama gülmüyordum. sırıtmayı bırakıp, içimden napıyom lan ben dedim işte böyle başladı yaz aşkımız, aşk hikayemiz
