~¡~ ချစ်ငြိုးမာန်တင်း ပြင်းလွန်းသည် ~¡~
အပိုင်း (၁၀)
"ကလေး ...."
"ဟင်....ဟိုနေ့ကဦးဦးဘဲ...."
နေရတု နေကာမျက်မှန်ကိုချွတ်လိုက်ပြီး ကလေးထိုင်နေသည့်ခုံအပုလေးဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
ထိုလမ်းမှဖြတ်သွားစဥ် ဟိုနေ့ကကိစ္စအားအမှတ်ရမိ၍ ကျောင်းဘက်သို့လှည့်ကြည့်စဥ် သူ့ကားနဲ့တိုက်မိမလိုဖြစ်ခဲ့သည့် ကလေးလေးကိုမြင်၍ ကားရပ်ပြီးဆင်းလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
"အိမ်ကလာမကြိုသေးဘူးလား"
"ဟုတ်ဦးဦး...သံသံမေမေက အလုပ်လုပ်ရတယ်လေ....သူများမေမေတွေလို သံသံ့ကိုအစောကြီးလာမကြိုနိုင်ဘူး...အဲဒါ့ကြောင့်ဒီထိုင်ခုံလေးမှာစောင့်နေတာ......"
"သမီးနဲ့ အတူတူထိုင်ထိုင်စောင့်ပေးတဲ့ဆရာမကရော...."
"ဆရာမက သူမေမေနေမကောင်းလို့အိမ်ပြန်သွားပြီ....သံသံ့ကိုဒီနားမှာဘဲ ထိုင်စောင့်ဖို့မှာသွားတာ..."
"ဟုတ်လား...သမီးမေမေမလာသေးရင် ဦးဦးပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ....."
"ဟင့်အင်း ....မေမေကဘယ်သူခေါ်ခေါ်မလိုက်ရဘူးလို့ပြောတယ်... သံသံမလိုက်ချင်ဘူး...."
"ဟုတ်ပါပြီ.... နေဦး...ဒါဆိုရင် ဦး သမီးကိုမုန့်ဖိုးပေးခဲ့မယ်နော်..."
နေရတု သူ့ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက တစ်သောင်းတန်တစ်ရွက်ထုတ်ပြီး သံသံလေးလက်ထဲထည့်လိုက်ကာ..
"သမီးအတွက် မုန့်ဖိုး.....စားချင်တာဝယ်စားနော်.."
သံသံလေး နေရတုအားခေါင်းခါပြလိုက်၍...
"သမီးမေမေက သူများပေးတာမယူခိုင်းဘူး...".
"သူများပေးတာမှမဟုတ်ဘဲ..ဦးဦးပေးတာကို...ယူထားလိုက်နော်....နောက်နေ့ကျမှ အရုပ်လှလှလေးဝယ်ပေးမယ်သိလား..."
နေရတုပြောပြီး သံသံလေးရဲ့ခေါင်းကိုဖွဖွလေးပုတ်ကာ သူ့ကားဆီ ပြန်သွားလေသည်။
သံသံလေးကတော့သူပေးသည့် တစ်သောင်းတန်လေးကို ကိုင်ပြီး သူ့အားပြူးကြောင်ကြောင်လေးဖြင့် လိုက်ကြည့်နေလေသည်။
YOU ARE READING
~ချစ်ငြိုးမာန်တင်း ပြင်းလွန်းသည်~
Romanceဒီယုဇနပန်းတွေကိုမုန်းသလိုမျိုး ကျွန်မကိုလည်း မုန်းလိုက်ပါလား မြေအနှစ်ရယ်.... မင်းမုန်းခိုင်းတိုင်း ငါမမုန်းနိုင်လို့ခက်တယ်.... >လူတစ်ယောက်ကို မုန်းတယ်ဆိုတာ လွယ်ပါတယ်.....ဒါပေမယ့် ချစ်လွန်းအားကြီးပြီး အချစ်ငြိုးတွေဖြစ်ပေါ်လာရင် အဲ့အငြိုးတွေလက်ထဲကနေ...
