Minik Karanlığım...

-"Onun hislerinden,kendi hislerimden korkuyorum."

Sevgili günlük;
   İçimde öyle hisler var ki dile getirmeye korktuğum.Öyle büyükler ki taşıya taşıya yorulduğum ama ne olirsa olsun zevk aldığım.Dün olanlardan sonra ilk defa kendime birseyi itiraf ettim.Ben Poyrazı seviyorum.Oldukça fazla ve derin bir sevgi bu.Ama korkuyorum.Aynı karşılığı alamamaktan boş yere ümit etmekten korkuyorum.İmkansızı istiyorum belki bunu biliyorum ama yinede vazgecmiyorum. Daha doğrusu vazgeçemiyorum. Ne zaman bunu düşünsem kalbime bi dana (Evet dana :) ) oturuyor.Bu acıyı kaldıramıyorum. Onun hislerini ne kadar merak etsemde dile getirip bunu ona soramıyorum.Hepsi korkularım yüzünden ,belki alacağım cevap için belki de cevabı aldıktan sonra vereceğim tepkiden korkuyorum.Bilmiyorum ama cidden çok korkuyorum.
  Günlüğün kapağnı kapatıp dolabıma koydum ve yatağıma geçtim.Sırt üstü uzanıp bembeyaz tavanı dikizlemeye başladım.Bosbos havaya bakarken kapı çalındı.
-"Girebilirmiyim canım?"
-"Gel tabikii"  yanıma gelip uzandı Hazal.
-"Ne oldu?"
-"Ne hissediyorsun?" Bakışlarımın odağını ona yönlendirdim.Dün gece ona olanları anlatmıstım.Konusmus sonrada carmeli sevmeye gitmistik. : )
-"Değisik." diyip omuz sirktim.
-"Nasıl değisik?" gözlerimi tekrar tavana cevirdim.
-"Ya garip işte.Tarifi yok.Bazen düşünüyorum o olmasa nasl olur diye.Kalbime bi öküz oturuyo.( dana Yağmurun sadece yanlızken kullandığı bir kelime) Canım acıyo.Onu kaybetmeye korkuyorum.Onun hislerinden, kendi hislerimden korkuyorum." dedim.Bana baktığını hissettim ama umursamadım.
-"Sen onu cidden seviyosun."
-"Evet...Sen niye gelmistin beni konusurken seni unuttuk"oturur pozisyona geldim.Heyecanla anlatmaya basladı.
-"Ayy evet. Cok mutluyum.Erenin böyle bisey yapacağı aklıma gelmedi biz oraya sizin icin gitmistik.Birden şok üstüne şok oldum.Ne diyeceğimi sasırdım..."
-"Bi dakka bi dakka bizim için mi??"
  Poyraz'ın ağzından;
    -"Adamlar rahat bırakmıyo."
-"Yağmura bisey yapmazlar dimi?"
-"Elimden geleni yapacağım.Onu koruyacağım.Bisey olma düsümcesi beni bitiriyo."
-"Onu seviyosun değil mi?"
-"Evet Eren evet.Çok fazla seviyorum.Sürekli yanında olmak istiyorum.Ona sarılmak istiyorum.Ama hiçbirini yapamıyorum.Söyleyeyim diyorum beni reddetme düşüncesiyle kahroluyorum.Kaybetmekten cok korkuyorum."
-"Sen bayağı seviyosun kardeşim.Hayırlı olsun" sesinde ki alay gözle görülebilecek düzeydeydi.
-"Dalga geçme lan!!" diyerek yanımdaki yastığı suratına fırlattım.
-"Ahahaha tamam tamam "
-"Ben çıkıyorum." dedim ve dışarı cıktım.Motora atlayıp sahilde herzaman ki yere gittim.Telefondan gelen sesle gerildiğimi hissettim.Çünkü gönderen yine onlardı.
  Gönderen: 05*********
Şu sıralar mutlu olmaya özen göster sonradan elde edemeyeceğin bisey olacak ;)
  Mesajı umursamamaya çalıştım.Son zamanlarda ne kadar şey olmustu böyle.Önce dayımın çıkması.Sonra Atakan şerefsizinin babamın adamı olduğunu öğrenmem ki bunu bitek eren ve ben biliyoruz.Sonra Hazalla eren, Yağmurn abisi, Semih bircok olay oldu ama en önemlisi belliydi.Oydu. Ondan başkası önemli olamszdı zaten.Neden sevgimi daha önce fark edememiştim ki? Neden kalbim bu kadaf beklemisti sevmek icin? Elinde sonunda onu seveceğmi biliyodum ama neden bu kadar geç?