(26/06/2015)
"Kırmızı!" Annem gelmiş yine kızgın bir şekilde
"Ne var" dedim ona bağırarak odama geldi çat diye ayağı kalkıp ona baktım elinde kağıt vardı
"Bu notlar ne! Bu notlar ne!" Bağırarak söylüyordu hepsini.
Elindeki kağıdı aldım baktım kağıtta Fen bilimleri ve Matematik notlarım vardı birinden 53 birinden 41 almıştım evet düşüklerdi ama ben sözelciydim
"Sen benimle dalaga mi geçiyorsun!" Üstüme yürümeye başladı ben geriye gittikçe o geliyordu ama korkmamam gerekti olmazdı korkamazdım.
"Ben sözelciyim bu notların düşük olması çok normal" dedim sakinliğimi korudum
"Lan gerizekalı sen avukat olacaksın ne sözeli!" Elini kaldırdığı an onu ittim bana vuramadı
"Sen kimsin de benim olacağım mesleği seçiyorsun!" Dedim ona bağırdım.
"Sen beni ne hakla ötersin edepsiz!" Dedi ona baktım hala banden uzaktaydı
"Seni buraya kilitliyimde aklın başına gelsin yemek ye yeme al bakalım" dedi ve odadan çıktı sonra kapıyı kilitledi arkasından öylece baktım ve sonra arkamdaki pencereye.
Güneş batıyordu onu izledim bir süre sonra sokakta oyun oynuyan çocuklara baktım öylece sonra aklıma bir şey geldi.
Giyinme dolabı mı açtım ve en alt köşede sakladığını abur cubur ları aldım sonra pencereyi açtım direkt altında bir koltuk vardı oraya ağlasam bir şey olmaz dı.
Pencereyi açtım ve abur cubur ları ceketimin ceybine koydum ve alt kattaki komşunun pencerelerinin korkuluklarından yardım alarak aşağı atladım.
Aşağıdaki çocuklar bana öyle bakarken ben onları boş verip sokağa çıktım ve etrafa baktım annemi dışarda görmeyince hemen koşarak marketin oraya gittim.
Yolda yürürken insanlara baktım hepsi aileleriyle birlikte eğleniyor, konuşup geziyor bir benim aileme bakılırsa...
İnsanlara bakarken açık olan kanalizasyon deliğine düştüm, bir an oldu yukarıdayken kendimi biran aşağıda buldum.
Yukarıdakilere seslenmeye çalıştım ama kimse beni duymuyordu, sesim gitmiyordu.
Bir süre bağırdım ama kimse duymadı.
Etrafıma baktım kirliydi hatta iğrençti. Fareler vardı.
Hava kararıyordu gerçekten kimse gelmiyecek miydi? Kimse gelmiyecekti...
Yerimde oturdum ve bana tek ışık veren deliğe baktım yakında oda gidecekti...
Bir dure sonra tekrar ayağı kalktım ve bağırdım
"Yardım edin!" Dedim ve tekrar ses yok. Tam umudumu kaybedecektim ama delikten geçen bir gölge gördüm.
"Orada biri mi var?" Dedi o kişi kızdı bu
"Bana yardım et!" Dedim
"Ben sana bu gücümle yardım edemem bekle abimi çağırayım" dedi ve hemen gitti onun arkasından sadece; "gitme" dedim sessizce ve tekrar yerime oturdum.
Bir süre sonra sesler duydum birileri geliyordu hemen ayağı kalktım ve yukarı baktım
"Geri geldim abim seni kurtaracak" dedi kız bana bakarak ona gülümsedim.
Ordan biri bir ip attı
"Duvarlardan destek alarak çık" dedi oradaki erkek bir şey demeden ipi tuttum ve duvardan destek alarak çıktım.
Zor çıksam da çıktım ve etrafa baktım neredeyse güneş batmıştı o yüzümdeki gülümseme bir an düştü
"Annem" dedim sessizce kız bana şaşırarak baktı
"Aa bir seymi oldu" dedi bana kıza baktım sonra yanındaki erkeğe sonra üstüme
"Yok birşey... Beni çıkardığınız için teşekkürler şimdi gitmem gerek" dedim ve kızın konuşmasına izin vermeden koşmaya başladım.
Bir süre sonra eve geldim ve çıktığım yerden hemen geri çıktım ve çıkar çıkmaz annemi odamda gördüm.
(Günümüz)
"Silahını indir" evet bu söz... Bu ses en son evimde olan adamın sesiydi cidden polisti Dua neredeydi
"Silahını indir" dedi sert bir şekilde ona döndüm elimi kaldırdım ve silahımı yere bıraktım
"Maskeni çıkar" dedi bunu yapamazdım ona baktım hiç birşey yapmadım öyle kaldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RED (Düzenleniyor)
Aksi"Bu hikayenin sonu zaten belliydi, sadece biz değistirmeye çalıştık ama olmadı. Belki tekrar karşılaşırız, Elveda " "Umutsuzlar hikayesinin başlayışı buydu bitişide aynı olur" Kırmızı, 16 yaşında katil olan Red yani kırmızı büyük iş adamlarını öldür...
