Adı Mutluluk

Bi Söyleyemedin Murat

Karşımda Merveyi görmeyi bekler Murat'ı gördüm. Çok şaşırmıştım açıkcası. Murat'ın beni cidden 2. şaşırtmasıydı. :D

-"O kadar arayıp, mesaj attım hiç birine geri dönmedin. Bende merak edip evine geldim."

-"Uyuyordum ben o yüzden, zaten yeni görmüştüm mesajlarınızı cevap yazıyordum zil çaldı."

-"Neyse ben gidiyim o zaman iyiymişsin nasıl olsa. Görüşürüz."

Of ya o nasıl böle mahcup mahcup görüşürüz dedi. Merak etmiş lan beni. İçeri çağırsam yanlış mı olur. Bilemedim ama çağırayım ya nolcak hem belki dünle ilgili söylemek istedikleri vardır.

-"Murat içeri girelim mi konuşuruz?"

^Murat Düşüncesi^

Önce girip girmemekde tereddütde kaldım. Ama konuşmam lazım. Konuşmam için de elime geçen tek fırsta buydu belki okulda hiç konuşmıycaktı.

-"Tamam" diyip içeri girdik. Konuya nasıl gireceğimi düşünoyordum. Onun gözlerine bile bakamazken bir de bu konuyu mu açıcaktım aptallıktı.

-Ee bi şeyler içermiyiz? dedi Derin

- Olur. dedim başımı sallayıp.

5 dakika sonra Derin elinde 2 bardakla geldi. Birini bana uzattı. Kahve yapmıştı. Becerikliymiş, tabi hazır kahve kullanmadıysa .dd

Ben bunları düşünürken Derin;

- Ee ?

- Şey aslında.

Şansızlık mı, şans mı anlayamadım? Tam söyleyeceğim sırada zil çaldı. Derin ayağa kalkıp kapıyı açmaya gitti. Gelen annesiydi galiba. Çünkü ben geldiğim de evde yoktu. Annesi evde olduğu sürece ona hislerimi söyleyemezdim. Derin yanıma geldi.

'Bende artik gideyim' diyip ayaga kalktim.

Derin;

- Ee bi sey söyliycektin?

- Yarın okulda konuşuruz. :))

Derin beni kapıya kadar geçirdi. Kahve için teşekkür edip merdivenlerden çok garip bi hisle iniyordum. Derin'i özlüyordum galiba. Sevgili falan değildik ama nedense onu özlüyordum. Ki sevgili olur muyduk bilemem? Binadan çiktiğimda dayanamayıp Derin'e mesaj atmayi düşündüm. Ne diyecektim ki ? 'Seni özledim' mi? saçmalama diyip telefonu cebime koyup eve doğru yol aldım.

^Derin Düşüncesi^

Murat'ın ne söyleyeceğini merak etmiyor değildim. Zaten son zamanlarda ona karşı farklı duygular hissediyordum. ' Aşık mı oluyorum ne?' Ne aşkı be. Murat bana bakar mı gibi mal mal düşüncelere girmiştim.

Sonra annemin yanına, mutfağa gidip anneme akşam yemeği için yardım etmeye başladım. Tabi annemin sorularına maruz kalıcağım aklıma bile gelmemişti. Aslında merak etmesi çok normaldı.

- Kimdi o çocuk?

- Okuldan arkadaşım.

- Neden gelmiş?

- Dersle alakalı bişey.

Annem pek inanmış gibi durmuyordu.

- Off anne. Kafanın içinde neler düşünüyosun bilmiyorum ama Murat benim sevgilim falan değil. Zaten olmaz o bana bakmaz.

- Neden bakmazmış? Aynı annensin. Güzelim kızsın diyip sırıttı.

- Anne hiç şaka çekicek halde değilim