Caroline bu dünyaya gelme sebebini henüz küçük bir kız çocuğuyken öğrenmişti. Kişiliği ve bedeni temsilci olduğu ortaya çıktığından beri eğitilmiş, buna hazırlanmıştı. Yapacaklarının mantığı basitti: Aydınlığın temsilcisi olacak, onun getirdiği soru...
BAŞLAMADAN ÖNCE: Sevgili okurlarım, hiçbir zaman oy veya yorum gibi kısıtlamalara girmeyi sevmiyorum. Ancak okuduğunuzu belli ederseniz, teorilerinizi yorumlarda gösterirseniz çok sevinirim <3
Benimle iletişime geçmekten çekinmeyin. (Instagram: Rubysshelf VEYA rubyy.sue)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aydınlığın Hükmü
1. KISIM
1. Bölüm: Caroline
Herkes kendi hayatının ana kahramanıdır derler. Dünya senin etrafında döner, yaşadıkların senin için var olur, çevrendekiler sen izin verdikçe kalabilir.
Benim için bu geçerli değildi.
Ben diğer herkesin hikayesinde ana kahramandım, kendiminki hariç.
Onlar için yaşıyor, onlar için var oluyordum. Sınırımı belirlemelerine izin veriyor, beni yaratmalarına ses çıkarmıyordum.
Çünkü benim görevim buydu.
Dünyanın dengesini sağlamak için doğmuş, hayatımın iplerini gözlerimi açar açmaz başkalarına teslim etmiştim. Henüz o zamanlar bunu bilmiyordum tabii. Temsilci olduğumun anlaşılması sekiz yaşına basıp bir anda ışıkları etrafımda bükmemle gerçekleşmişti.
Bundan hoşnutsuzluk duymuyordum elbette, doğan her bir ruh ona adanmış bir amaçla gözlerini açardı dünyaya. Benimki biraz daha önemliydi o kadar.
Tüm bu varoluşsal sancımın nedeni de belliydi aslında, Armiger ile birkaç saat süren bir antrenman sonrası içinde bulunduğum küvet ve odayı kuşatan mutlak sessizlik beni buna itmişti.
Ilık suyun içine damlatılan çiçek esansları yetmezmiş gibi üzerine serpilen gül yaprakları beni mayıştırmaya yetmişti. Sabahın erken saatleri olduğu ve bir saat kadar sonra kahvaltıya inmem gerektiği göz ardı edilirse muhteşem olabilirdi.
Gel gör ki kapımın tıklatılmasına saniyeler kaldığını biliyordum.
Sağ tarafımda kalan kapının tahtasına birkaç kez vuruldu.
Nedimemin başını içeri sokup bana banyodan çıkmam gerektiğini söyleyeceğini biliyordum.
Kapı aralandı ve kadın doğrudan bana bakmamaya özen göstererek konuştu. ''Prenses, hazırlanmaya başlamalısınız.''
Cevabını beklemeden ayrılacak ve içeride onunla eş göreve sahip olan beş kızla beraber banyodan çıkmamı bekleyeceklerini biliyordum.
Kapı tekrardan kapanıp odada yalnız kaldığımda küvetin iki yanından tutup yavaşça ayağa kalktım. Bedenimden aşağıya su damlarken hemen kenardaki taburenin üzerinde duran havluya sarındım. Küvetten dikkatlice çıkıp yumuşak kumaşla kendimi kuruladım. Kapının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım ve kendimi arkasındakilere olabildiğince hazırladım.
