ep 10

142 14 0
                                    

အရမ်းမိုးချုပ်ရင်မေမေစိတ်ပူနေမှာမို့
ငယ်ပြန်ဖို့လုပ်ရသည်
လက်ထဲကပုလွေအား ခါးကြားပြတ်ညှပ်ကာ
နောက်အလှည့် လူတစ်ယောက်က မမြင်ပဲ
ငယ့်ကိုဖြတ်တိုက်တာမို့
နာတာထက် လန့်ကာအော်မိသည်

"အ့..!!"

"ဟင်...ဆောရီး...အယ်..."

ငယ့်ကိုဝင်တိုက်တဲ့သူကိုကြည့်ရင်း
ငယ်ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးဖြင့်ကြောင်ကြည့်နေမိသည်
တစ်စပ်ထဲပတ်ဝန်းကျင်အားကြည့်ကာ
ငယ့်နူတ်ခမ်းအား လက်ဖြင့်အမြန်အုပ်လိုက်ပီး

"ဟို ..ခုမနူတ်ဆက်ပါနဲ့လားဟင်..."

"ဟမ်..."

ခရာငေးနေရာမှ ထိုကောင်မလေးပြောတဲ့စကားကြောင့်ကြောင်သွားသည်

"လူ..လူတွေအများကြီးပဲ..ဟိုနေ့ကလိုနူတ်ဆက်လို့မသင့်တော်ဘူးထင်တယ်...
ဒါကမြန်မာပြည်လေနော်..."

"ဟင်..အဟားးးး.."
"အဟမ်း...အွန်း တို့သိပါတယ်...
အဲ့တာကလဲနှစ်ယောက်ထဲရှိချိန်မှနူတ်ဆက်တာမျိုးပါ....လူကြားထဲအဲ့လိုမနူတ်ဆက်ပါဘူး..."

ထိုကောင်မလေးပြောတာကို
ကြားပီးမထိန်းနိုင်အောင်ရီမိသည်
ဘာလေးလဲကွာ တကယ်အူယားစရာ
ခရာပြောမှ နူတ်ခမ်းပေါ်ကလက်လေးဖယ်ကာ

"ဒါနဲ့ ဘယ်လာတာတာလဲဟင်..."

"ဟမ်...ရေလာကူးတာလေ..
မင်းရော ကူးဦးမလား..."

ဦးပိန်လာပါတယ်ဆိုမှ ဘယ်လာလဲဆိုတော့
ခရာကြောင်တောင်သွားသည်
အဲ့ကြောင့်ရွဲ့ကာပြောလိုက်တော့

"တော်ပါပီ ..မချိုးတော့ပါဘူး..
ညနေစောင်းနေပီ..ရေကူးမှာဆို အောာက်မှာဆင်းကူးလေ...ဘာလဲ တံတားပေါ်ကခုန်ချပီးကူးမို့လား..."

ဘာလေးလားပဲ
ခရာ့ကိုပြန်ရွဲ့နေသလားအောက်မေ့ရတယ်
ခရာ အမြင်ကပ်လာတာမို့ရွဲ့ပီးသာဖြေလိုက်သည်

"ဟုတ်တယ်..."

"ဝါးး မိုက်တာပေါ့ ..ငယ်တောင်ဒီမှာနေတာရယ်...တံတားပေါ်ကခုန်မချရဲဘူး..."

"ဒီ...အင်းး ..."

စိတ်လျော့..ခရာ စိတ်လျော့...

မျက်နှာကြီးရဲလာကာ
ငယ့်ကိုပြောမယ်ပြင်ပီးမှ တတ်သွားတာမို့

ဆူးများကြားက ပန်းတစ်ပွင့်Where stories live. Discover now