İLAÇ OL YARALARIMA | Barış Alper Yılmaz

1.3

Yarım saatin sonunda hastaneye gelmiştik.

Hemen kan vermeye başladılar.

Hepsi kan verirken bende Nicolo'nun yanına oturdum ve sohbet etmeye başladık.

Şuan tanıdığım tek kişi Barış'tı ama o tuhaf davrandığı için Nicolo ile konuşuyorduk.

İtalyanca konuşmamıza Barış gıcık oluyordu ama umrumda değildi önce garip davranışlarının hesabını vermeliydi.

"Liseyi de İtalya'da mı okudun?"

"Hayır,liseyi Galatasaray lisesinde okumuştum."

Galatasaray kelimesi geçince Berkan lafa atladı.

"Dostum anlamıyoruz diye bizim hakkımızda mı konuşuyorsunuz galatasaray falan hayırdır."

Gülmüştüm bu söylediklerine Nicolo anlamadığı için yüzüme bakıyordu. Cümleyi ona çevirdim.

"Hayır tabiki Liseyi İtalya'da okuyup okumadığımı sordu. Bende galatasaray lisesinde okuduğumu söyledim."

"Vaay galatasaray lisesi demek. İddalı."dedi Kerem.

"Evet çok seviyordum lisemi."

"Üniversiteyi neden galatasaray üniversitesinde okumadın?"dedi Kazım.

"Öyle yurt dışına çıkmak hayalimdi. Çalıştım çabaladım ve gittim hemde İtalya'nın en güzel Üniversitesine."

"Senden böyle bir çalışkanlık beklemezdim. Şaşırttı." Dedi Barış alaylı ve kısık bir sesle.

"Ne dedin sen?"

"Siz niye gerginsiniz? Ayrıca ne konuşuyorsunuz?"Nicolo bizi anlamıyordu bu yüzden çevir yapmam lazımdı.

"Bilmiyorum Barış bana bir değişik davranıyor çözemedim."İtalyanca konuşmuştum.

"Benim adım neden geçiyor orada?"

"Neden gergin olduğunu sordu bende Barış tuhaf davranıyor dedim."

"Tuhaf davranan ben miyim?"

"Ben olmadığıma göre Barış."

Daha fazla muhattap olmak istemediğim için Zaniolo ile konuşmaya devam ettim. En azından beni anlıyor ve destekliyordu.

Kan alma işlemi bitmişti.

Mr için sıra bekliyorduk.

Önce Kazım girdi.

Yaklaşık 10 dakika sürüyordu.

Bizde kapıda bekleyip sohbet ediyorduk.

Yani onlar kendi aralarında konuşuyorşardı.

Bende sadece Zaniolo ve Kazım ile konuşuyordum.

Kazım çıktı.

Çıkan herkesi hastane kafeteryasına gönderiyordum bir şeyler yiyip içmeleri için.

Son iki kişi kalmıştı Nicolo ve Barış.

Nicolo yalnız kalmamam için son girmek istemişti.

Barış hakkında bir fikrim yoktu ama sabahında beraber uyandığımız bir günde böyle davranması çok tuhaftı.

"Nicolo sende gir gidelim artık."

"Tamamdır."

Tişörtünü yanımda çıkardı ve bana verdi.

Yaklaşık 10 dakika sonra konuştu.

"Ne dedin ona?"Nicolo'ya ne soylediğimi sormuştu.

"Kaslarını izlemek istiyorum soyunur musun dedim Barış. Ne diyeceğim gir de bitsin işimiz dedim."