(Part-9)

338 22 2
                                    

"ရူးချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့~"

မမမူယာသည် ကျွန်မ၏လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲကာ ဆံထိုးဆိုင်လေးထဲသို့ဝင်သွားသည်။ ဆိုင်တွင်းသို့ရောက်ရောက်ခြင်း အံ့ဩစွာဖြင့် သဘောကျမိသွားသည့်ဆံထိုးလေးသည် ယခု မမမူယာ၏လက်ထဲသို့ရောက်နေလေပြီဖြစ်သည်။

ဆံထိုးလေး၏ ပုံစံလေးသည် ရိုးရှင်းသော်လည်း ယွန်းချောင်းလေးပေါ်၌ရေအိုးကလေးတင်ထားသည့် ပုံစံလေးပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ရေ‌အိုးလေးအား ကြာပန်းလေးများနှင့် ရစ်ပတ်ထားသည့်ပုံမို့ အလွန်ပင်လှပသည်။

"ကလေး ဒါလေးကြိုက်တယ်မလား"

မမမူယာသည် ပြုံးပြုံးလေးပြောကာ အယင်းတို့ ဆံပင်အား တစ်ပတ်လျှိုလေးလုပ်ကာ ဆံထိုးလေးထိုးပေးလေသည်။

"ဟီး ကြိုက်တယ်လေ မမမူယာကို"

×××

ဒီလိုနှင့် ဘုရားသွားဖူးသော ကျွန်မနှင့် မမမူယာ၏ ...အဲ ဘယ်လိုပြောရမလဲ။

"တော်ပါပြီ အဲ့လိုပဲ သူငယ်ချင်းတို့ရယ်"

စကားအားဖြတ်ချလိုက်သောအခါ ဝင်းဝင်းသည် သူမ၏လက်ထဲက ဝတ္ထုစာအုပ်ကြီးအား ပုတ်ချကာပြောလာသည်။

"ဟာ နင်တို့လို့ပဲ မင်းသမီးကို မင်းသားက..မင်းသားက ရူးချင်ယောင်ဆောင်သွားတယ်ဟာ"

"ဟင် ဘယ်လိုဖြစ်ရတာတုံး"

"နင့်လိုပဲပေါ့ ယင်းယင်းရယ် ခုလဲမမူယာက မသိချင်ယောင်ဆောင်သွားပြန်ပြီမလား"

ယင်းယင်းသည် စကားပြောရင်းဆွဲနှုတ်ထားသော မြက်ပင်များအားကြည့်ကာ ဝင်းဝင်းအပြောကို ထောက်ခံခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

"အင်းနော် မချစ်ဘူးထင်ပါတယ်"

တအောင့်ကြာသည့်နောက်တွင် ဆံပင်ကြားထဲထိုးထားသော ဆံထိုးလေးအား လက်ဖြင့်ထိကြည့်တော့ ရင်ထဲနွေးသွားသည်။

"ပြောမရဘူး ချစ်ရင်လဲချစ်‌မှာပေါ့နော် ဟီးဟီး"

"အော် လူ‌ေတွများခက်တယ်"

ဝင်းဝင်းသည် ပဲကြီးလှော်တစ်ဆုတ်အား ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ ဝါးရင်းပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် ယင်းယင်းတို့ထိုင်နေရာ သစ်ပင်အရိပ်အောက်သို့ လူတစ်ယောက်ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ᴍʏ(MY)Where stories live. Discover now