MISSION 4: Pleasing You

Chapter 12 - Eyes On

"Would you like me to carry your handbag, baby?" alok ni Ace nang ilipat ni El sa kabilang kamay ang hawak na bag habang pinag-aaralan ang blueprint na hawak. Kanina ay ang contractor na kausap nito ang may hawak niyon, pero kinuha ni El ang isang kopya, masusing pinag-aralan habang nakikinig din sa sinasabi at tinitingnan ang itinuturong lugar ng arkitektong kausap.

Nasa loob na sila ng commercial space, kasalukuyang itinuturo ng contractor kung saan eksaktong lugar iko-construct ang mga nakalagay sa drawing. Hindi rin naman sila nagtagal sa labas. Sa tantiya nila ay wala pang sampong minuto, dumating na rin ang arkitektong siyang orihinal na kausap ni El, si Architect Caesar De Leon. Matapos ang customary introduction ay nagyaya na rin si El na tingnan ang loob ng commercial space. Dahil hindi naman siya parte ng meeting ay nanatili lang siyang tahimik, nag-oobserba at nakikinig sa usapan ng mga kaharap. Kanina'y ang area na nakalaan sa dining, counter, kitchen, at wash room ang pinag-usapan ng mga ito.

"Thank you." Itinaas lang nito ang kamay na may hawak na bag sa gawi niya, hindi inalis ang paningin sa papel na hawak.

Hindi napigilan ni Ace ang ngiting gumuhit sa labi nang abutin ang bag na walang pag-aalinlangang iniabot ng babae sa kanya. Sa peripheral vision ay kita niya ang pagsasalubong ng kilay ng inhinyerong kasama nila. Sa halip na tingnan ito ay inilagay niya sa braso ang bag ni El saka humalikipkip, nanatiling sa babae ang focus niya habang hindi pa rin nabubura ang nasisiyahang ngiti sa labi.

Eyes on. Bilang sniper, trained siya ro'n. Laging nakatutok sa target ang mga mata niya kahit ano pang distraction sa paligid. Ang disiplina, pasensiya, at tiyaga ay hindi nawawala sa linya ng trabaho niya. Alam niyang isang segundong kawalan ng focus ay maaaring mawawala ang target niya.

Eyes on El.

Besides, keeping his eyes on his target is such a treat. He's mesmerized by her beauty. The light coming from the sun was filtered by the tarpaulin that covered the glass walls, but the soft light did not hinder the glow of her creamy, smooth skin. Her chocolate-colored curls seemed a bit darker as it gently bounced with her every move. Looking at her now, Ace questioned himself about how he'd ever mistook this captivating beauty for someone else before.

It must be his desperation to see her again.

Pasimpleng pumuwesto ang inhinyero sa pagitan nila ni El, hinawakan nito ang corner ng blueprint at kunwa'y nakitingin din sa papel na tinitingan ang dalaga.

Eyes on target, but at the same time, may situational awareness. Alam niya ang taktikang ginagawa ng inhinyero, pero walang-wala ito kumpara sa dinaranas siya kapag nasa mission. Naranasan niya noon ang literal na papakin ng langgam pero hindi niya inalis ang paningin sa target.

"This part right here will be the office area you requested. Katabi lang mismo ng stockroom," aning inhinyero na may itinuro sa papel na hawak ni El.

Tumango si El, walang salitang tiningnan ang actual na lugar kung saan itatayo ang office area at stockroom. Matapos ang ilang saglit na muling pagtitig sa papel ay walang imik na iniabot iyon sa inhinyerong katabi saka bumaling kay Architect De Leon. "Can I see din po 'yong floor plan sa taas?"

"Sure," anito na iniabot ang isa pang malapad na papel kay El.

Imbes na tingnan iyon ay humakbang si El patungo sa hagdan. Mabilis namang umagapay ang nakababatang De Leon, kasunod ang ama nito. Ace kept his distance. Ni Hindi siya natitigatig sa ginagawa ng arkitektong batid niya'y naakit din kay El. Mula pa kanina'y nanatiling propesyonal ang pakikipag-usap dito ni El. Kahit na anong tamis ng ngiti ng lalaki ay nanatiling cordial ang reaksiyon ang dalaga.

Susunod sana siya pataas sa ikalawang palapag nang tumunog ang cellphone.

"Alam kong gagambalain mo 'ko dito sa shop. Magdala ka ng makakain, or else, sisipain kita palabas," bungad ni Danie. Kapag bakasyon niya'y ang tattoo shop na pag-aari ng kaibigan ang isa sa mga lugar na tinatambayan niya para makaiwas sa ina.