ISLE LOVES YOU SO BAD (KITANGLAD#2)

ILYSB|C8-P3

KABANATA 8-P3: PROMISE

XANDER POV'S

"Kailangan ko na siyang makita!"

I drove around, checking all the places where she might be. Sa bawat kalsada at sulok na nadaanan ko, umaasa akong makita ko ang anino ni Sola. Para akong baliw sa ginagawa ko at kahit alam kong delekado ako sa lagay nato dahil sa sasakyan na dala ko nag risk pa din ako. Ilang beses na din ako hinarangan ng mga tambay na nadadaanan ko but I still going on, looking for Sola. I ask to all the people na nakakasalamuha at nadaanan ko kalsada. Pati na din sa mga stores na nakikita ko, nagbabasakaling may napansin sila. Pero kahit saan ako magpunta, walang sinoman ang nakakita sa kanya.

Hanggang sa dumilim na nga ang paligid, patuloy pa rin ang paghahanap ko pero ni anino niya hindi ko nakita. I try to reach Kuya Cali and Kai para humingi ng tulong to track Sola's number but hindi din nila trace.

Mom called me several times na din pero lahat ng yun inignore ko kasi ang nasa isip ko lang talaga ang si Sola. Kaya buong magdamag kong hinayaan yung phone ko to find her, to look for her. First time kong pinakawalan at hindi ginalaw ang phone ko. No one could to this to me, tanging si Sola lang.

Pagod na ako at halos nawalan na ng pag-asa sa kakahanap matapos malibot ang buong isla until i decided to head back. Habang nagmamaneho pabalik, hindi pa rin maalis sa isipan ko ang pag-aalala. Ilang beses din akong nag stopped to took a deep breath hoping na sa pag-uwi ko, andon na siya, ligtas at buo.

Nang maging okay na yung pakiramdam ko, nagpatuloy ako. Kahit na madilim ang daan, panay lingon pa din ako sa dinadaanan ko. Until I noticed the time kaya mabilisan kong pinatakbo ang sasakyan. Ni hindi ko na naalala na hindi akin ang sasakyang 'to until makarating ako sa baryo nila. Nakaramdam na din ako ng antok and pamamanhid ng buong katawan ko but I ignored it. Humina na din ang pagmamaneho ko para iwas disgrasya at para hindi mapagalitan ni Mommy.

Sa tuluyang pagliko ko papasok sa kanilang zone, umagaw sa paningin ko yung dalawang taong nadaanan kong naglalakad sa daan. So I stopped the car a few meters away and looked at the side mirror. Then nakita ko sina Carlo and Sola, they were laughing and joking around, parang walang nangyari, walang nag-aalala.

Sa sobrang inis ko, dumiretso na ako at pagdating sa tapat ng bahay nila, I parked the car na gingamit ko..Nagkatinginan na din yung mga tao na naglalaro but hindi kona sila pinansin. I immediately got out and ran to meet Sola. I stopped and hid behind a tree na nasa tapat waiting shed so they couldn't see me.

Sa ilang minutong paghihintay, tuluyan ko nang narinig ang mga yapak nilang dalawa at ingay nila. Until Sola said goodbye and thanked Carlo. When Carlo finally dropped Sola off and started to leave, I stepped out and intercepted Sola.

"Parang baliw," she uttered while smiling after seeing Carlo na kumaripas ng takbo.

Hindi ko na napigilan ang sarili at inis ko, "Ikaw ang baliw," tugon ko ng makalabas sa pagkakatago.

"Xan—"

I cut her off sabay hawak sa braso niya, "Kamusta ang pagtatago?" sakrastikong tanong ko. She paused ng kaytagal, nanahimik ito at kinalas yung kamay ko saka nagpatuloy sa paglalakad.

"Teka lang," pagpigil ko sabay hablot sa kwelyo ng damit niya. "Everyone's worried sayo tas andito ka lang pala, kasama mo lang pala si Carlo, nagkakatuwaan pa."

"Eh ano naman ngayon," taray niyang tugon at ang boses niya ay matalim. "Sino bang nagsabi na hanapin niyo 'ko?"

"Everyone is worried sick, Lalo na iyong Mama mo! Do you even care?" sigaw ko dahil sa hindi ko napigilan ang aking sarili.

"Who are you to meddle in my life?" she snapped back. "You're not my type anyway."

"Hindi ko kayo kailangan! Si Mama ang nangangailangan sa inyo, hindi ako. So don't mind me, don't pity me, hope you get it. Matalino ka pa naman," she added at bagkos sa kanyang salita ang hinanakit.

Napailing ako, pilit pinipigilan ang sarili ko na magalit pa lalo. "Sola, I just want you to be okay. I don't want to see you hurting... hirap bang intindihin 'yon?"

She scoffed, kita ko din ang pagngilid ng luha sa mga mata niya. "What? You want me to be okay? Sa tingin mo, okay ako ngayon?! Na hindi ako nasasaktan?"

Napalunok ako, realizing how deep her pain and resentment went. "No," tipid kong tugon, my voice softer this time.

She stopped and looked at me, the fire in her eyes dimming slightly. "Magiging okay lang ako if you leave us alone, Xander. Nagmamakaawa ako sayo, iuwi niyo na si Mama sa Isla niyo, total don naman siya nababagay."

Napalunok ako for the second time sa pakiusap niya, kasi alam kong gusto ni Inang Stella na maging buo ang pamilya but someone against it.

"Gusto ni Inang na mabuo na kayo?" Ani ko.

"She's lying, Xander. Alam kong pagkatapos ng funeral ni Papa, iiwan niya kami ulit. She's the best liar and great pretender and I'm tired believing all her lies. I just want some peace, Xander."

Nakita ko ang lalim ng sakit sa kanyang boses, at hindi ko na kayang balewalain ang damdaming iyon. "Okay, here's what I'll do. I will take your mother back to the mansion, but with one condition."

"What condition?" tanong niya, ang tono ay nagiging interesado sa kabila ng galit.

"You have to pretend to be okay with her until the funeral. Treat her properly and be civil. If you can do that, I'll make sure na isasama siya namin ulit ni Mommy. And after that maging payapa na kayo ni Ceilo," sabi ko, hoping this will be a compromise that will help heal the rift.

Sola looked at me, her eyes filled with a mix of relief and skepticism. "So, kung magpapanggap ako na okay kami, how sure are you na tutuparin mo ang kondisyon na 'to?"

"I'm confidently sure,Sola." sagot ko, pilit na ngumingiti para bigyan siya ng pag-asa. "Pero kailangan mo ring pahalagahan ang oras na magkakasama kayo. Ito na ang pagkakataon niyo para magkaayos so that if she leaved again okay kayo."

Sola took a deep breath, visibly torn but nodding slowly. "Fine. I’ll do it. Basta, sana lang, totoo ang pangako mo na aalis siya pagkatapos ng funeral."

"I promise," sabi ko, trying to reassure her at nagsimula na kaming umuwi. Pagkatapos ng aming kasunduan hindi na muling umimik si Sola.

"Sorry if i lied, Sol"

_______

(To be continued...)
©All Right Reserved 2024|Lluna