33. bölüm

1.3K 44 0
                                    


_ Haklısın, ben de bunu istemem, buraya kadar da her şey için teşekkür ederim, bence de doğru düşünmüşsün, Allah, çocuklarını sana bağışlasın, ben bakarım başımın çaresine.
Annemin o masumiyetini ve o ses tonunu  seneler sonra bile asla unutmadım bir insan bu kadar mı  şansız olabilirdi ama bu keder azalmadı hiç daha beteri oldu.
Teyzemle eniştem tekrar onların kapılarına gitmek için muhtardan eşlik etmesini rica ettiler.
Bayram' dan vazgeçerler umuduyla bu işle bir  alakalarının olmadığını söyleyeceklerdi.
Eve döndüklerinde ikisinin de cin görmüş gibi suratları bembeyazdı.
Annem, teyzemin iyi olmadığını fark etti, elinden tutup oturttu:
_ Abla ne oldu, bu ne haldir?
_ İyiyim, bir şey demediler.
_ Peki niye rengin böyle, bir şey varsa anlat.
_ Bizi aldılar, oturup konuştuk.
_ Ne konuştunuz, ödüm kopuyor, neden doğru düzgün anlatmıyorsun!
_ Sanki üşütmüşüm, hiç iyi değilim.
Aslında teyzem anlatmak istemiyordu.
Aralarında nasıl bir  muhabbet geçmişti de teyzem söylemekten bile çekiniyordu?
Bir şey olduğundan emindim ama ne olduğunu ve yine neler yaşayacağımızı tahmin edemiyordum.
Yatakları serdik çocuklardan başka kimsenin gözüne uyku girmedi. Sobanın sıcaklığından ve yorganın ağırlığından yavaş yavaş uykuya daldım. Gece arası annemin sesiyle uyandım;
-Eyvah Allah’ım sen yardım et, bunlar ne zalim insanlar böyle !
Halam :
_ Sakin ol, kız uyanacak, duymasın.
Bunu duyunca daha çok meraklandım, acaba benim bilmemem gereken şey neymiş? Hareket etmeden onları dinlemeye devam ettim.
Annem :
_ Ela sadece 16 yaşında, nasıl kabulleneyim? Bize bunlar gibi bir aileden hayır gelmez.
Teyzem :
_ Keşke başka çaremiz olsaydı, gösterdikleri tek yol bu.
Halam:
_ Nereden belli sonradan tekrar bir sorun çıkartmayacakları?
Teyzem:
_ Aralarında bir sözleşme yaparlar.
Annem:
_ Hayır, ben bunu kızıma yapamam, Osman cezaevinde cezasını çekecek, elbet bir gün biter.
Teyzem:
_ Sadece Osman mı cezasını çekecek? Hepimiz bedelini ödeyeceğiz; bugün az kalsın çocuğumu öldüreceklerdi. Osman’ı da cezaevinde rahat bırakmazlar.
Annem:
_ Peki ne yapayım, kızımı mı kurban edeyim, bunu mu istiyorsunuz?
Teyzem:

16 yaşında Kan bedeli olarak büyük bir aşirete gelin gittim nikahtan sonra ilk kHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin