Bugün 3 Mayıs. Yani ben bu kurguyu yazmaya başlayalı bir yıl oldu. Bir yılda güzel yerlere gelebeileceğime asla ama asla inanmıyordum.
Hayat bana asla asla dememem gerektiğini öğretti. İyi kötü yirmi beş bölüm yazdım ve bundan memnun. Bölümlerin çoğunda yazım hataları var ama en kısa sürede düzenlemeye alıp tekrar yayımlamayı düşünüyorum.
Herkese iyi okumalar diliyorum.
ÖZEL BÖLÜM: TAMAY NAZLI GÜVEN
Yankılanan topuklu ayakkabı sesiyle herkesin bakışları kapıya dönmüştü.
"Fazla bekletmemişimdir umarım" diyerek masanın başına geçip oturdu ve "ben Rüzgar Güven'in kızı Tamay Nazlı Güven. Bundan sonra babamın yerine ben bakacağım. Yani kısacası artık beraberiz" dedi kendine güvenen bir sesle.
Bunu annesinden öğrenmişti. Her ne kadar korksada asla vazgeçmeyen ve kendine güvenen bir anneye sahipti.
"Tamay Hanım, Rüzgar Bey neden bıraktı çalışmayı?" diye soran muhasebe müdürüne dönüp "özel hayata girdiği için cevap veremiyorum maalesef" dedim.
Hukukçu bir anne ve abiye sahip olduğu için nerede ne konuşması gerektiğini biliyordu Tamay Nazlı Güven.
"O zaman hayırlı olsun Tamay Hanım" dedi odaya giren abisi. "Teşekkürler Tolga Bey" dedi gülümseyerek.
(Tamay Nazlı Güven'in Anlatımıyla)
Toplantıyı bitirmiş ve yeni odama geçmiştim.
Melek ablayla birlikte çalışacaktık. Çünkü ben şirket hakkında hiçbir şey bilmiyordum.
Odanın kapısı çaldığında "gel" diye seslendim. Odaya giren kız "Tamay Hanım ben asistanınız Deniz" dediğinde "gel bakalım Deniz" dedim karşımdaki koltuğu göstererek.
"Açıkçası insanlara kolay güvenen bir yapım yoktur ama Gülay sana güvendiyse sıkıntı yoktur" dedim ve şartlarımın yazılı olduğu sözleşmenin bir kopyasını ona uzattım. "Bu sözleşmeyi inceleyip imzala, sonra da birlikte çalışmaya başlayabiliriz" dedim ve bir kaç dakika önce aldığım kahvemden yudumladım.
Aklım annemdeydi. Sabah ben çıkarken bayağı kötüleşmişti. Eğer ona bir şey olursa babamı toplayamazdım. Babamı geçtim abilerimi hiç toplayamazdım. Üstelik Toygar abimin eş Su yengem hamileydi.
"Şartlarınızın hepsini kabul ediyorum Tamay Hanım" dediğinde gülümsedim ve "o halde imzalayabiliriz" dedim. İmzaları attıktan sonra çantamı alıp ayağa kalktım ve "Deniz ben çıkıyorum, herhangi bir sorun olursa Tolga Bey'e veya Melek Hanım'a danışabilirsin" dedim. "Tamam Tamay Hanım" dedi.
Odadan çıktığımda Tolga abimle karşılaştım.
"Hayırdır" dedi göz kırparak. "Eve gideceğim abi. İçimde bir huzursuzluk var" dediğimde "annem çok mu kötüleşti?" diye sordu. Kafamı onu onaylarcasına salladığımda "dedemde de böyle oldu. Düşmanlarının yıkmadığı Yaman Ateş'i bir kanser mahvetti" dedi abim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşkın Bedeli
Chick-LitSevdiğiniz için ne yaparsınız? Ben onun için ölümü bile göze alırdım. Ta ki onu bizim evimizde bizim yatağımız da kız kardeşimle görene kadar. İlk günden beri kardeşimin sevdiğim adama karşı hislerinin olduğunun farkındaydım aslında. Karnımda taşı...
