Siyahın Ateşi

Siyahın Ateşi 2 (1.Bölüm)

"ruhlar bedeni bir gün terk etse de kalpler her zaman o bedenin içinde kalır."

Zihinlerimiz hep çalışırdı peki ya kalplerimiz bazen onlara ulaşamazdık en çok kalplere ihtiyaç duyarız zaten her duygu kalpte yaşanır akılda biterdi değişmez bir kuraldı bu önemli olan senin hangi tarafı seçeceğindi seçenekler planları oluştururdu 

Ormanın derinliklerinde kızıla çalan saçları yeşil renkli gözleri ve sanki cennetin kapısından kaçmış bir melek gibi bembeyaz elbisesi ve beyaz atıyla gün batımını yarıyordu adete atın üstünde rüzgardan savrulan saçları gözleri adeta hiçbir şeyi görmüyordu hızla ilerliyordu gözleri gibi yeşil ormanın içinde gözlerinde korku veya endişe yoktu gölgesi arkasına düşüyordu hızını daha da arttırdı sanki gözlerini hırs bürümüş gibiydi 

Güzelliği herkesin dilindeydi kızıl saçlarıyla beyaz teni o kadar uyumluydu ki herkesin gözü kamaşıyordu yüzündeki çilleri onu bambaşka birisi yapıyordu yaşadığı yerdeki herkes onunla olmak istiyordu ama Ariana hiç biriyle konuşmazdı savaşçı ruhluydu kendini ve başkalarını korumasını bilirdi bencil bilinirdi ama kendi içinde bencillik yoktu 

ormanın sonuna gelmişti uçurum ve gün batımı vardı sağında önüne siyah atlı birinin çıkmasıyla yavaşladı ve durdu gözleri karşısındaki adamı incelemekle meşguldü onu hiç buralarda görmemişti buraları avucunun içi gibi bilirdi ama bu adamı görmediğine emindi adam atından indi Ariana da aynı şeyi yaptı adam atının yanında ayakta dikilmiş bekliyordu ariana yavaş adımlarla ilerliyordu yüzüne vuran rüzgar kızıl saçlarını geriye doğru savuruyordu elbisesi de savruluyordu adamın yanına geldiğinde duraksadı adam ondan çok uzundu yukarı bakması gerekiyordu onu görmek için kafasını yukarıya kaldırdı kafasına üstündeki hırkanın şapkasını örtmüş siyah saçlı yeşil gözlü ve beyaz tenli bir adamdı terlediği için saçlarının bazı tutamları alnına düşmüştü 

İkisi de birbirine bakıyordu Ariana konuşmaya başladı "neden önümü kestin" dediğinde karşısındaki adam dizini hafifçe kırıp Ariana'nın elini tuttu "sizin gibi biriyle tanışmasam olmazdı" demesiyle Ariana hafif gülümsedi sonra eski ifadesine geri döndü "kimlerdensin seni buralarda hiç görmedim" demesiyle karşısındaki adam hala normal ifadesiyle "adım Doğan buralara yeni geldim" bu ifade Ariana'yı hala tatmin etmiyordu ama onu Doğan'a çeken bir şey vardı bunun ne olduğunu o da bilmiyordu Doğan eliyle uçurumun orayı işaret etti "biraz oturabilme şansımız var mı" dediğinde Ariana hayır diyemedi neden böyle davrandığını o da bilmiyordu ikisi beraber uçurumun kenarına oturdular 

Doğan söze girdi "senin adın ne" sorusuna karşılık "adım Ariana" Doğan bu cevaba gülümsedi "çok güzel ismin varmış" Doğan'nın cevabına karşılık Ariana gülümseyip teşekkür etti "kimlerdensin" sorusu bu sefer Doğandan gelmişti "Meleklerin prensesi yani kral ve kraliçe de annem olur bir de abim var ama onunla çok görüşemiyorum" dediğinde Doğan ciddileşti " abin kim ki niye görüşemiyorsunuz" dediğinde Ariana iç çekti "abim bir vampir adı Araz" Doğan cevaba şaşırmış gibiydi ama belli etmemeye çalışıyordu Ariana soru sormaya yöneldi bu sefer "ee senin var mı kardeşin veya abin ablan" Doğan cevapladı " evet var bir melek adı Laura" dediğinde Ariana'nın gözleri açıldı 

"bir sorun mu var" bu soruyu Ariana geçiştirdi "ailen çok karışmıyor sana sanırım" diyen Doğan'a şaşkın bir şekilde döndü Ariana " evet de sen nereden anladın" Doğan hafifçe gülümsedi gülünce yanağında çıkan gamzeye takılmıştı Ariana'nın gözleri "çok özgür bir yapın var senin yaşındakiler ve kızlar genelde annelerinin yanında dururlar" Ariana kaşlarını çattı "her kızın anne kuzusu olması mı lazım" Doğan teslim olur gibi ellerini havaya kaldırdı "sakin öyle bir şey demedim" Ariana nedense sinirlenmişti kendini sakinleştirdi ve ayağa kalktı "benim gitmem lazım" dediğinde Doğan da ayağa kalktı "görüşürüz Melek prensesi hanım" dediğinde Ariana buna güldü tam atına gidecekken ayağı burkuldu Ariana tam düşeceği anda Doğan Ariana'nın bileğini tutup kendine çekti ve diğer koluyla Ariana'nın belini sardı Ariana kalp atışlarını duyuyordu neredeyse bu yakın temasın ona iyi gelmediği kesindi