Siyahın Ateşi

°0.1• (Senden nefret ediyorum)

evet bugün yeni bir bölümle buradayım bugün 7.bölümdeyiz bomba gibi buralardayız hayat nasıl gidiyor bakalım umarım hayatınız güzel gidiyordur sizleri seviyorum

başladığınız tarih ve saatleri alalımm

iyi okumalar dilerimm :)

"mesafeler vardı aramızda uzun mesafeler ama kalplerimiz havada o mesafeyi kapatıp birleşebilecek kadar güçlü bir o kadar da yorgundu "kalbin benimle kalsa" dedi Kadın her şeye rağmen Adam onu dinlemeden ilerlemeye devam ediyordu neydi bu Aşk mıydı? yoksa koca bir nefret mi?"

o gözyaşı onları ayırmaya yetmişti Kaan Arden'nin gözlerine bakıyordu normalde duyguları anlardı ama şuan karşısındaki kadının duygularını anlayamıyordu bu durum onu sinirlendirmişti bu yüzden kaşlarını çattı her şeyi bilebilen ve anlayabilen adam ilk defa karşısındaki kadını anlamıyordu "neden yapıyorsun bunları Kaan"dedi yorgun sesiyle buz gibi bakan lacivert gözleriyle kadına döndü ve şunları dedi adam "belki de geçmişini sorgulamalısın yani bana olan ihanetini" kadın anlamayan gözlerle bakmakla meşguldü ihanet neydi? ne yapmıştı ona? ve asıl soru neden bunları hatırlamıyordu

ona döndüm "benim ihanetim ne" diye sorduğumda lacivert renkli gözlerinde hala soğuk vardı yavaşça bana yaklaştı"bunu sen bul çünkü tekrardan sana yardım etmeyeceğim" onu öldürmemek için kendimi çok zor tutuyordum yanına yaklaştım kalbine baş parmağımı bastırarak "işte senden bu yüzden senden nefret ediyorum" dedim ve ondan ayrıldım kollarımdan sertçe tutup tekrar beni kendine çekti dişlerinin arasından tıslarcasına "bir daha sakın" bekledi "o kelimeyi kullanma" demesiyle gözlerine bakarak "neden?senden nefret ediyorum" dedim gözlerime bakarak kollarımı bıraktı dudağının sağ tarafı yukarıya doğru kıvrıldı "savaşmayı öğreniyorsun" bu sözleriyle kaşlarımı çattım "ne tür bir psikopatsın sen" dediğimde beni gözleriyle süzerek cevap verdi "bir kadın uğruna ölebilecek bir psikopatım"gerçekten bir psikopattı ayrıca manyak kolunu omzuma attığında ona dik dik bakmaya başladım "bakma öyle" bu çocuğu anlamak gerçekten çok zordu "neden?" dediğimde gözlerini devirdi o güzel sesiyle "öperim kadın" yaramaz bir çocuk gibi ona yaklaştım "öp o zaman" baş parmağını iki kaşım arasına koyarak beni kendinden uzaklaştırdı bu hareketine dudak büzdüğüm de gülerek başını sağa sola salladı "uslu dur" demesiyle güldüm yürüyerek gezmeye başladık her şeyin ve her yerin onunla güzel olması pek normal değildi bu kadar kısa sürede ona aşık olmam ve ondan kopamamam çok farklı bir duyguydu

onu acımasız yapan bana olan nefreti değildi benimle olan anılarıydı o anılar onu acımasız yapmıştı tüm hücreleri benden intikam almasını ve nefret etmesini söylüyordu ama bunu o yapamıyordu gene sever miydi? her şeye rağmen beni gene tutar mıydı elimi o nefreti bedeninden terk edip gönlüne misafir eder miydi beni sevebilir miydi bu Kadını

"aşktı en büyük nefretlerin sebebi onca kavga ve savaşın nedeniydi Aşk şimdi buldun mu sorununu senin en büyük sorunun Aşk denen lanet şeyin bir Kadın ve Adam da toplanmasıydı"

"Ayaz" dedi neşeli sesiyle "efendim" dedi onun gülüşün izleyen Ayaz "ben sana ihanet mi ettim" dediğinde Adam durdu ona anlatamazdı kaderi değiştiremezdi susması lazımdı bunu ona diyemezdi kahretsin ki kimseye diyemezdi bu sır sadece iki kişiye verilmişti bir yumru kadar ağırdı bu da onların cezasıydı her şeyi bilip söylememek hiçbir şey bilmemek ve rüyalar yani kabuslar üç farklı cezayla herkesin canını yakıyorlardı adalet sistemi onlara göre böyleydi can yakmak ve can almak herkesin uymasını bekliyorlardı istemeyene de acıyla istemesini sağlıyorlardı "hayır ihanet etmedin" dedi Adam Kadına yalan söylemişti ama buna mecburdu onu üzemezdi o Kaan değildi Alara'ya bunu yapamazdı ve yapmadı da "peki o zaman neden konserde öyle dedin" şimdi ne cevap vereceğini bilmiyordu konuyu kapatmak için "hava çok soğudu gel sıcak bir yere oturalım" dediğinde Alara üstelemedi