Siyahın Ateşi

0.2 (Hala Çok Güzelsin)

sırtına değen rüzgar onu güzel bir dünyaya sürüklüyordu gözlerini kapattı belinde hissettiği elle gülümsedi ama gözlerini açmadı bu seferki ılık meltem yüzüne vuruyordu onun kokusu ve onun nefesi yüzüne vuruyordu dayanamamıştı gelmişti ılık meltem durduğunda gözlerini açtı lacivert gözlerinde sinir vardı lacivert rengindeki gözleri çok güzeldi mavinin o tonlarındaki rengini Arden ilk defa görüyordu sinirli olmasına rağmen Arden'ni yavaşça yere indirdi Arden'nin gözleri hala Kaandaydı ellerini sıkıyordu Arden'e doğru hızlıca yaklaştı uzun boyu olduğu için onu görmek için Arden kafasını kaldırdı Kaan Arden'nin yanına geldiğinde bağırmaya başladı "HER ZAMAN BÖYLE OLMAK ZORUNDA DEĞİLSİN BEN YOKKEN KENDİNİ ÖLDÜRMEYE YÖNELTMEN GEREKMEZ DAYAN ARDEN SAVAŞ KORKMA ÇOK ZOR DEĞİL SAVAŞ YENİLME BANA YENİLME" bu sözleri Arden'i gülümsetmişti Kaan'nın yüzüne baktığında sinirinin geçtiği gözlerinden anlaşılıyordu Arden ona biraz daha yaklaştı "savaş tek kişiyle yapılmaz bunu bilirsin Kaan" dediğinde Kaan hala içinde o siniri barındırıyordu tıslarcasına "savaş benimle o zaman" deyip Ardeni belinden tutarak kendine doğru çekti dudaklarını Arden'nin dudaklarına bastırdı Arden kollarını onun boynuna doladı savaş başlatıyorlardı 

birbirlerine karşı onların hikayesi daha yeni başlıyordu yeni yeni oluşuyordu duygular sevgiler işte Arden ve Kaan'nın hikayesi de böyle başlıyordu nefret ve ihanetle Arden kendini onun kollarına teslim etti bir saatlik olsa da düşmanlığa ve savaşa son verip sevgilerini açığa çıkarmışlardı dudakları birbirinden ayrıldığında Arden başını Kaan'nın göğsüne yasladı Kaan Arden'nin kulağına eğildi "hala çok güzelsin" diye fısıldadı Arden bu söze gülümsedi kendini onun kollarına teslim etti ayaklarının yerden kesilmesiyle Kaan'nın onu kucağına aldığını anladı kendinden geçmeden önceki son hissedip duyduğu şey "başıma gelen en güzel günahsın" deyip dudaklarını Arden'nin alnına bastırdı "iyi ki benimsin" dediğinde Arden gülümsedi ve sonrası onun için güzel ve rahat bir uykuydu onun kokusuyla uyumak insanı sarhoş edebilecek kadar güzeldi 

uyandığımda odamdaydım buraya beni o getirmişti yada rüya görmüştüm tam bir şizofrendim bu konudan emin olabilirdim yataktan kalktım hiç bir şey yoktu gerçekten rüya mıydı ama hissetmiştim dokunuşunu öpüşünü hissetmiştim yalan mıydı?hepsi birer koca yalandı bu kesinlikle saçmalık uyandırıyordu masanın açık olan çekmecesine takılmıştı gözüm yavaşça masaya doğru ilerlemeye başladım içinde bir zarf vardı bunun burada olduğunu sanmıyordum zarfı açıp içindeki kağıdı çıkardım gördüğüm yazıyla yüzümde küçük bir tebessüm oluştu bu onun yazısıydı içimden tane tane yazdığı mektubu okumaya başladım 

Seni buraya ben getirdim bunu yazmamın sebebi  şizofren olduğunu düşünmemen için ki kesinlikle düşündüğünden eminim beni gördün yakaladın ve yine hapsettin içine çıkamadım gene o gözlerinden kokundan dudaklarından seninle olan savaşımı bile unuttum senin yanında bir tebessümün bile benim sana olan nefretimi unutturacak kadar güzel 

sana yenilmemem gerek Güzel kadın! eskiden verdiğim şansı sen ihanetinle kaybettin beni kendi yokluğunla sınadın büyüne kapılmamalıyım seni sevmemeliyim senden nefret etmeliyim ama bunu yapamıyorum senin bir hareketinde veya sözünde sana olan savaşım bitiyor ama buna izin veremem yapamam senin bana verdiğin ömürlük acı sana verdiğim acıdan daha fazlaydı ve senin güzelliğine tekrar kapılırsam kendi okyanusum da boğulurum bana yenilme diren beni yenebilirsin

sen çok güçlüsün kendini güçsüz hissetme çünkü sen benim tanıdığım en güçlü kadınsın tebessümün bile senin için bir silah en büyük savaşını aç nefretini yansıt ve içindeki düşmanı çıkar benimle savaş bana yenilme diren bana kendini bana bırakma kendini ayakta tutmayı öğren ve benimle savaş kadın!