Ang Pag-Ibig sa utak ni author (Pag-Ibig Trilogy #1) [COMPLETED]

CHAPTER 16

3 days left

"I can't believe you found each other earlier than i expected"-wika ni GA (guardian angel for short hehe)

Kumunot ang noo ko. "bakit anong meron kay aspen?"-wika ko. binigyan na naman ako ni GA ng pangmalakasang ngiti. Lagi nalang siyang naiyan tss. "Malalaman mo rin"-wika niya

Pagkagising ko napahawak ako sa mukha ko. 3 days nalang before ang big day.

Ewan pero bigla akong nakaramdam ng kaba. Tama ba to?? Hindi ko alam. Start na ng enrollment ngayon sa 3rd Sem pero di muna ko mag eenroll. Kaya eto pilit kong nirerelax ang sarili ko.

Kaya mo yan Sof, Mabubuhay ka pa

Ilang sandali pa, naisip kong pumunta sa boookstore, bibili ako ng bondpaper at isusulat ko roon ang mga sulat ko para sa mga close sakin. you know in case.

Pagkapasok ko ng national sa ROBMAN nagikot ikot ako sa loob. andito ako sa bondpaper section at kumuha na rin ako ng envelopes. ansakit talaga ng puso ko.

pipila na sana ako pero nagulat ako sa haba ng pila. Sisingit na sana ang ferson pero naisip kong wala pala ko sa DIVI kaya nagpunta muna ko sa book section.

Nag ikot ikot lang ako at nagulat ako ng makarating ako sa isle ng fictional books.

SI ASPEN

Ewan pero may kung anong driving force sakin na yakapin siya. "H-hi"-bati ko sa kaniya. ng tignan niya ako. nagpretend ako na nagtitingin g libro dahil nakikita ko s aperipheral vision ko na nakatingin siya sakin. 

Allis na sana ako pero napatigil ako dahil bigla siyang nagsalita.

"Sofia right?"-wika niya

Napalingon ako at tumango.

May hinugot siya sa bulsa niya at ipinakita niya ito sakin. napatingin naman ako sa picture at napanganga ako. Ako nung 3 years old ako at yung katabi ko 7 years old na lalaki. NO WAYY

"A-ako yan"-wika ko habang napatakip sa bibig. 

"Pero sino yang katabi ko, wala naman akong kapatid na lalaki"-nagtatakang wika ko. Ang sabi kasi ni Mother, namatay raw yung panganay naming kapatid dahil sa schizophrenia.

"And that's me"-turo niya sa lalaking katabi ko.

Kuya ko siyaaa???

Nagulat ako, Hindi Maari. "Pero sabi ni Mama namatay ka na daw sa Schizophrenia"-wika ko. Naluha naman siya. "Hindi iyun totoo, they admitted me in a psychiatric facility in spain and left me there, alone"-wika niya ng malungkot. Hindi ko na napigilang yakapin siya.

"Lagi pa naman kitang hinahanap, pano nila nagawa yun"-naiiyak kong wika. Hindi ko sila mapapatawad

"And they're doing the same for you"-seryoso niyang wika. Napatingin ko. 

"Anong ibig mong sabihin?"

"Andito na ko matagal na, and ngayon ko lang nalaman ang plano nila"

"Ang mga pangarap, walang katotohanan yun, isang masamang kompaniya sila and yung special formula na sinasabi nilang para sa cancer causes us to lose conciousness and it made us went into, lucid dreams in which they can control"-wika niya

"Why are they doing this?"-wika ko. naguugluhan natalaga ako.

"To harvest your organs, magpepretend sila na nasa coma ka and after 70 days they will pronounce you dead pero ang totoo buhay ka pa and they will harvest your organs and ipapamukha nilang autopsy yun"-wika niya

Too much information..

Hindi ko alam pero sa pagkakataong to napili kong magtiwala sa kaniya.
"Then how can i beat this?"-wika ko. Hinawakan niya ang pisngi ko. Hindi ko na napigilan ang Luha ko.

"i tuloy mo ang surgery Sof"-wika niya.

Bigla nman siyang napabagsak sa lupa at napahawak sa puso.
"KUYA"-wika ko habang hawak hawak siya. Nagtakbuhan naman ang mga guard para dalhin siya sa hospital.

Halo halo na ang nararamdaman ko. Andami na kasing nangyayari. Akala ko magandang panaginip to. Pero akala lang pala

Napatingin ako kay Kuya Aspen ng galaw galawin niya ang ulo niya. "W-wala s-sila m-mama sa panahong ito, mga h-huwad s-sil"- hindi na natapos ang sasabihin ni kuya ng biglang bumukas ang pinto.

"Anak"-biglang namutla si Mama ng makita niya si Kuya. Bigla namang nagtaasan ang balahibo ko. I can't believe it namamanipula nga nila ang panaginip ko.

"B-buhay ka pa pala anak"-wika ni pekeng mama. At akmang lalapit na siya pero pinigilan ko siya. "Wag mo siyang lalapitan"-pagbabanta ko at sa una mukha pa siyang naguguluhan pero ngumiti rin ito.

"So alam mo na pala?"-wika niya at tunawa rin ang huwad na Papa ko pati si Fiona

"Oo, alam ko na"-wika ko at hinugot ko yung syringe sa may table at pinagbanta ko sa kanila.

"Lumapit ka at ituturok ko to sayo kung sino ka man"-wika ko.

"Anak wag HAHAHAHA"-sarkastikong wika ng Huwad na nanay ko

"Wala ka nang magagawa nakakulong ka na rito 2 araw nalang at mapapasamin na rin ang lamang loob mo"-wika niya kaya bigla akong nakaramdam ng kaba.

Nanginginig na ang kamay ko. Pero hindi ako pwedeng sumuko.

"Marami na ang sumubok pero lahat sila tsk"-wika niya sabay senyas sa leeg.

Lalapit pa sana Siya pero biglang may tumamang bala sa Noo niya. "Tara na"-wika ni Kuya Aspen sabay hawak sa kamay ko. Hinahabol kami ngayon nila Fiona at Papa.

"San tayo pupunta"-wika ko.

"Magtiwala ka lang"

Nasa rooftop kami ngayon ng ospital at napayuko nalang ako sa Helipad. Napatingin naman si Aspen sa Baba.

"Natunugan na tayo, kinokontrol na nila ang mga tao na habulin ka at patulugin ka na ngayon"-wika ni Aspen.

Sa ngayon nababalot na ko ng takot at pag aalala.
Naiiyak na ko.

"Anong gagawin ko?"-tanong ko.

"Kailangan mong gumising"-wika niya.
Gumising??

"Paano?"-naguguluhan kong tanong.
Mas lalo akong nakaramdam ng takot ng marinig ko ang pagkatok sa rooftop. Papalapit na sila.
Lumapit sakin si Aspen

Sa pagkakataong to, natuyo na ang mga luha ko at gusto ko nalang makatakas rito.

Pero si MATTHEW??

"Nasaan si Matthew kailangan ko siya, hindi ako pwedeng umalis ng wala siya"-naiiyak kong wika nagpapanic na ko.

"Para makatakas ka rito kailangan mong inumin to"-nagulat ako sa bote

Muriatic Acid

Nanlaki ang mata ko. Nabubuang na ba siya?

"Anong-" napatigil ako sa sasabihin ko

"Yan lang ang paraan para matapos na to, para matapos na ang sumpa sa pamilya natin"-wika niya.

Hindi na ako nakapagsalita pa.

"Kapag nagulo na ang timeline, hindi na eepekto ang gamot na iyun at maliligtas mo na ang susunod na henerasyon"

Pinunasan ko ang mga luha ko at kahit nanginginig na ang tuhod ko ay pinilit kong tumayo.
"Pakisabi nalang kay Matthew, magkita kami sa Benavidez Garden sa present life"-wika ko tsaka mapait na ngumiti at ininom ang isang bote ng Muriatic Acid.

Sandali akong namutla tsaka napahawak ako sa tyan ko dahil feeling ko nasusunog na ang katawan ko.

At bago ako nawalan ng malay nagulat ako sa nakita ko.

Paalam Matthew

(A/N: ACTUALLY HINDI PO TALAGA SIYA YUNG DREAM LIFE KO ITS ONE OF MY NIGHTMARES NA NAAALALA KO PA HEHE PERO BEYOND THIS POINT YUN NA PO TALAGA YUNG DREAM LIFE KO HEHEYUN LANG MALAPIT NA NA TAYONG MATAPOS)