"Çaresizlik"
Evin kapısını sertçe çarparak içeri girdiğimde babam koltukta oturmuş yemek yiyordu "hoşgeldin zühre" soğuk ses tonuyla beni karşılamıştı
Yanına gidip elindeki tabağı elinden alıp masanın üzerine koydum
Onun yanına koltuğa oturdum
"Annem hakkında bana söylemek istediğin birşey varmı"
Babam yediği şeyi yutamamış gibi kalkıp bir bardak su içti
"Annen konusunu açmaman gerektiğini konuşmuştuk Zühre ne kadar üzüldüğümü biliyorsun" Annemi kendisi öldürmemiş gibi timsah gözyaşları döküyordu
Yıllarca ben nasıl bu adama inanıp kendimi suçlamışım?
"Üzülüyor musun yoksa" duraksadım
"Yoksa ne" Diye sordu
"Yoksa vicdan azabımı çekiyorsun"
Gözlerini gözlerime odakladı
"Ne biliyorsun" dediğinde elimi yumruk yaptığımın farkında değildim
"Senin katil olduğunu" Babam gözlerini şaşkınlıkla açmıştı "senin annemin katili olduğunu biliyorum"
Gözümden akan yaşları umursamadım
"Sen bunu nasıl yaptın ya nasıl!" Ellerim babamın yakalarını buldu
"Anneme bunu nasıl yaptın"
Kollarımı dizlerime koydum ellerimle yüzümü kapattım
"Kızım beni dinle"
Sinirle masanın üzerindekileri yere ittim tabak bardak ve vazo düşüp kırılmıştı "bana kızım deme"
Ayağı kalkıp çekmecedeki aile resimlerinin olduğu bir albüm bulup babamın yanına geldim
İlk sayfadaki resimde annem ve babamın düğününe ait bir resim vardı annem bembeyaz gelinliği ile gülerek babama bakıyordu, babamın eli annemin belindeydi ama babam kameraya bakıp gülmüştü
"Bak bu resime" babam kafasını çevirdiği için onun kafasını çevirdiği tarafa geçtim "bak bu resimde annemin sana nasıl baktığına bak" gözleri yavaşça resime odaklandı "annem ne kadar mutlu değil mi? Çünkü bilmiyor henüz hayatına aldığı kişinin onun katili olacağını bilmiyor"
Babam kafasını sağa sola hızla salladı
İkinci sayfada annem hastane odasındaydı kucağında maviler içinde giydirilmiş abim vardı ve annemin saçlarını okşuyan babam. Annem abimi doğurduğu gün çekilmiştiler bu fotoğrafı
"Bak ne kadar mutlu benim annem"
Babamın gözleri dolmuştu
"Söylesene sen annemin saçlarını okşadığın hastanedemi öldürdün annemi" başını öne eğdi
Üçüncü fotoğrafta annem ve babamın ortasında durup onların elinden tutan abim vardı. Annemin eli karnındaydı çünkü bana hamileydi bu fotoğrafta
"Bak baba bu bizim tek aile fotoğrafımız" ağlamaya başlamıştı "Annemi bizden almasaydın olur muydu bizimde fotoğraflarımız" babam ayağa kalkmak istedi onu oturduğu koltuğa itekledim "söylesene" dedim bağırarak "Olur muydu bizim aile fotoğraflarımız" elleri titriyordu "bu ellerinle anneme hem dokunup hem onun katili nasıl olabildin söyle"
Babam ayağa kalkıp beni itekledi "sakinleş artık!"
Yere düşmüştüm
Annem olsaydı kaldırır mıydı?
13 yıl önce
Babası evde olmadığı için Çınar ve Zühre bahçede oyun oynuyorlardı
