'Doğum günü'
Elimde babamın telefonuyla yatağımda oturuyordum. Kayıtlı olan ve bana yazan numara abimin ölmeden önceki numarasına aitti. Ölen abimin numarasından nasıl olurda biri bana yazabilirdi? İçimden bir ses abimin ölmediğini söylüyordu ama bunun olması imkansızdı. Böyle birşey olsa bile bu mucize olurdu ama ben mucizelere inanmazdım.
Elimde tuttuğum telefonu babam uyanmadan aşağıya indirdim ve yerine geri koyup odama tekrar çıktım. Duş alıp üzerime rahat birşeyler giydikten sonra yatağıma uzandım ve bugün olan herşeyi düşünmeye başladım...Sonra hocaların bize kitlediği sözde bizim iyiliğimiz için olan testleri çözmek için çalışma masama oturdum bu dersler neden bu kadar sıkıcıydı?
Saate baktığımda 23:30 olduğunu gördüm. Bu saate kadar yemek yememiştim, sahi bir insan yemek yemeyi unutur muydu? Yemek yemek için mutfağa indim. Yemeği hazırladım ve bitirdim.
*yaren'im kişisi görüntülü arıyor*
Yarenin aramasına elbette şaşırmadım. Telefonu elime alıp görüntülü aramayı açtım
"iyiki doğdun zühre"
Şaşkınlıkla telefonumun üzerindeki bildirim kısmından saate ve tarihe baktım
26 ağustos
00:00
Benim doğum günüm,annemin ölüm günü.
"doğum günü partilerini sevmediğini biliyorum ama yinede kutlamasam olmazdı sonuçta en iyi arkadaşlar bunun için vardır"
"teşekkür ederim Yaren"
Gülümsedim,ama içten değildi. Yarenle yaklaşık bir saat kadar konuştuktan sonra telefonu kapatıp uyumak için odama çıktım
Sabah 06:30
Yine ben ve yine alarm sesi. Kalkıp alarmı susturdum bugün kendimi halsiz hissetmiyordum üzerimi çabucak değiştirdim ve kahvaltı etmek için aşağıya indim
babam yine soğuk ses tonuyla "günaydın" dedi
"sanada"
Kahvaltıyı kurduktan sonra masaya oturdum
"baba bugün sence nasıl bir gün?" Diye sordum
Hatırlayıp hatırlamadığını yoklamak istedim
"sıradan bir gün işte"
Hatırlamıyordu. Benim doğduğum annemin öldüğü günü hatırlamıyordu.'Sıradan bir gün' diyip geçmişti ama neler hissettiğimi ve kalbimdeki acıyı hiçbir zaman anlamayacaktı
Yemeğimi bitirmek üzereyken kapı çaldı kapıyı açmaya kalktım gelen kişi yarendi
"hazırsan okula gidelim mi?"
"çantamı alıp geliyorum"
üst kata odama çıkıp çantamı aldım ve tekrar aşağıya indim. Babama görüşürüz deme gereği duymadan evden çıktım
"bugün kendini üzme Zühre, olur mu?" Benim için çabalamaya çalışıyordu
"elimden geleni yapacağım" üzmemek elde değil
