6. Bölüm

33 5 7
                                    

'Özlemek'

Atlasla biraz daha hastanenin bahçesinde oturduktan sonra Yaren aradı ve yağız'ın uyandığını söyledi bunu duyunca atlas koşarak asansör bile kullanmadan yağız'ın odasına çıktı zorda olsa ona yetişmeyi başarmıştım.

Odaya girdiğimizde Yaren hasta yatağının yanındaki kırmızı tekli koltukta oturuyordu. Atlas yağız'ın yatağının kenarına oturdu bense karşıdaki çift kişilik koltuğa oturdum

"beni çok korkuttun sana bişey olacak diye kafayı yedim ulan sakın benim yanımdan ayrılmıyorsun artık" atlasın söyledikleri karşısında gülmemek elde değildi

Yağız atlasa şok içinde bakıyordu "abiciğim sen niye yeşilçam filmlerinden fırlamış küçük Emrah gibisin"

Hepimiz güldük, Atlas dışında.

Atlas kaşlarını çattı "ben ciddiyim Yağız"

abimde yaşasaydı bana yine kızar mıydı?

Yağız elini kalbine götürdü "ciddiysen bu daha kötü" dedikten sonra bana döndü ve üzerimdeki kanlı beyaz okul gömleğine baktı

Sesini çocuk sesiymiş gibi yaparak konuşmaya başladı "Yine üzerini kirletmişim bunun içinde bana kızdın mı"

"kızmadım"

Diyip gülümsedim. Yağız'a nasıl davranmam gerektiğini pek bilmiyordum çünkü onun duygularından emin değildim

Bir kaç saat daha hastanede oturduktan sonra Yarenle eve gitmek için hastaneden çıktık. aynı metroya bindik daha sonra yollarımız ayrıldı eve gitmek için yürümem gereken yolu düşünürken bile yorulmuştum

Ara sokağı döndüğümde önümde siyah bir araba durdu ve kapı açıldı. Arabadan Volkan indi ve bana doğru yürümeye başladı

"ne işin var burda?" Onu görmeyi beklemiyordum

"seni özledim" dedikten sonra yanıma geldi ve tam karşımda durdu

"üstüne ne oldu?" Diyerek ortaya soru attı

Yağızın kanı bulaşmış olan okul formasını kastediyordu

Umursamaz bir ses tonuyla "seni ilgilendirmiyor" dedim

"Neyse sokak ortasında konuşmayalım mahalle sonuçta babanın kulağına gidebilir arabaya geçelim mi?" Babam duyarsa gerçekten iyi olmazdı

Evet anlamında kafamı salladıktan sonra Volkan sürücü koltuğuna bense yanındaki koltuğa oturmuştum

"Ne istiyorsun yine"

"İstediğim tek bir şey var oda sensin Zühre. Seninle uzun zamandır konuşamadık şimdi konuşmak istiyorum" Elini elimin üzerine koydu

"ben konuşmak falan istemiyorum" elimi çektim

Arabayı çalıştırınca şaşkınlıkla volkana baktım

"ne yapıyorsun?"

"beni dinlemeden bu arabadan inemezsin seninle bir eve gidip orada konuşacağız"

Arabayı hızla sürmeye başladı

"volkan durdur Arabayı inmek istiyorum gelmiyorum seninle eve falan"

Volkan bana cevap vermeden yola odaklandı

"durdur şu Arabayı" bağırmak zorunda kalmıştım

Direksiyonu tuttuğumda Volkan beni geriye doğru itekledi ve koltuğa tekrar oturmak zorunda kaldım

GECEMİN YILDIZI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin