Ölüm Şarkısı

katil

"Eray oğlum aç gözlerini burdayız iyisin sıkıntı yok tutun kapatma gözlerini anda kal "

"Anne lütfen sakin olurmusun abime bir şey olmayacak tamam mı sakin!"

Eraydan...

Etrafımdaki sesler bulanık bir şekilde kulağıma ulaşıyordu .
Silahla vurulduğum yerden kanlar bocalanmıştı . Babam beni vurmuştu. Fakat bunu kimse bilmiyordu . Belkide biliyorlardı
Fakat benim tek düşündüğüm şey Aysuydu. Şuan ne olmuştu ona iyimiydi? Neden burada değildi . Böylesine iğrenç bir olay anca benim başıma gelirdi. Bir odaya getirildiğimde gözlerim aniden kapandı.

Aysudan...

Gözlerimi araladığımda yanımda serumu değiştiren hemşireyle karşılaştım. Yerimden doğrulmaya çalıştım fakat hemşire biraz daha dinlenmemi sonra taburcu olabileceğimi söyleyip gitti . Arkasından öylece baktım . Kapıyı izledim uzun süre sanki çıkagelecekmiş gibi. Ölmüş olamazdı. Öldüğüne inanmıyordum.
Ağlayamadım öylece tavanı izledim . " Kayan bir yıldız gibiydin anlamlıydın güzeldin ama bir o kadar da uzaktın' diyişi zihnime mıhlanmıştı resmen . Yatağın kenarından destek alıp doğruldum . Anne sevdiğim herkes gidiyor sende gittin Eray da gitti ben kimi seveyim anne veya kim sevsin bundan sonra beni kalbime çelenk anahtarlar takayım öyleyse anne ne yapayım ben...

Uzun süre öylece oturdum düşündüm düşündükçe battım . Tek kullanımlık tıraş bıçağı gibi hissediyordum. Bu kadar dram ve kötü olayları artık kaldıramıyordum. Bileklerim zincirlerle bağlıydı ve haraket ettikçe sızlıyordu, fakat bileklerim kalbim kadar acımıyordu . Daha çok direndim denedim fakat artık son duraktaydık. Bu sondu bir bitişti birdaha başlaması imkansızdı . Ben bileğimde ki yaralarla yaşamaya alıştım . Yine zincirleseler bileklerimi bu sefer direnmezdim. Yetmezdi artık gücüm .Bizi var edenler duygularımızdı ama duygu kırıntım olduğuna dahi inanmıyor gibiydim.

Eraydan...

Bacaklarıma götürdüm ellerimi hissetmiyordum olmuyordu tırnaklarımı delicesine etime batırdım fakat en ufak bir his bile yoktu . Kurşun ilk bedenimi değil kalbimi esir almıştı. Derine gitti kalp diye bir şey kalmadı daha derine gitti vücuduma ulaştı . Paramparça oldum . Olabildiğince bağırdım gözüm döndü babama lanetler okudum . Fakat öfkem geçmedi zaten bundan sonra öfkem kimseye geçemezdi .

Annem ve kardeşim karşımda dikildi . Annem ellerimi sıkı sıkı tuttu fakat tersleyip ittirdim . " Eray oğlum çok korktuk neden bağırdın uyanmışsın iyimisin ? "

Hiddetle bağırdım." Nasıl iyi olmamı bekliyorsun bacaklarımı hissetmiyorum " sonlara doğru kekelemeye başladım . Ve ağlamam hıçkırıklara dönüstü . Kardeşimin buz mavisi gözleri üzerime kilitlenmişti o da ağlıyordu . Ve göz bebekleri yerini beyazlık aldı , yere yığıldı . Kapının dışarısından hızlı adım sesleri geliyordu . Bağırışlarımı duymuşlardı. Annem kilitlenmiş kardeşime bile yardım edemiyordu . Hızla içeri girdiklerinde sorunun ne olduğunu sordular ve benim sakinleşemediğimi gördüklerinde koluma iğneyi geçirdiler . Etrafı karanlık sardı.

Aysudan...

Hastaneden taburcu oldum ve sokakta yürümeye başladım . Şuan tek amacım Erayı bulmaktı . Belki de boşluğuma geldiği için ağlamıştım. Yalan söylüyordu . Buna şimdi emin olmuştum . Karşıya geçecekken karşımda siyah bir araba belirdi . İçinden koruma görünümlü iki adam çıktı ve koluma girdiler . Yapılı oldukları için debelendim çığlık attım fakat işe yaramıyordu . Sarı saçlı ibiş ellerini ağzımı kapatmak için götürdüğünde tüm gücümle ıssırdım. Adam inleyerek beni arabanın arka koltuğuna itekledi . Arabayı dumanlar sarınca başım dönmeye başladı . " bu sahne bir yerden tanıdık geliyor " dedim ve gözlerimi yumdum . Aslında tam olarak bilincim gitmemişti . Öksürecektim fakat öksüremiyordum . Ölümle yaşam arasındaki evredeydim resmen .

Dumanların gitmesi için esmer olan kaslı öküz camları açtı. Bende onları dinliyordum .

"Abi kızda iyiymiş he "
Esmer olan konuştu " kendine gel oğlum suat'ın kızı"
" Ama biraz da hayvan gibi baksana abi elimi sikti elimi "
"Siktir git dikkatimi dağıtma kaza yapacağız bok kafalı sarı "

Bu aptalların konuşmasını dinlerken zeka seviyem düşmüştü. Beni bir katilin yanına götürüyorlardı . Korkuyordum ama şuan buradan kurtulmak için yaptığım şey daha deliceydi arabanın kapısını açmaya çalıştım fakat olmadı . İşte şimdi sıçtım . Sarılı olan ellerini belime sardığında güçlü bir biçimde tiksindim . Beni kucağına çektiğinde ellerini bel boşluğuma yerleştirdi . Çığlık atıyordum fakat arabadaydık . Tenime dokunan elleri yansın kül olsun istedim . Pantolonunu indirdi ve ben ne yapacağımı bilemeden öylece bekledim . Arabayı ıssız bir yere çektiler ve beni arazilik alana hızla ittirdi . Esmer olan bir şey dememişti arabada bizi izliyordu . Sarılı üstümdekileri vahşice yırttı. Üstümde südyenim vardı dudaklarıma yapıştığında tepindim fakat hiçbir şey yapamadım boşta kalan eliyle göğüslerimi avuçladı canım daha çok yandı . Ağlıyordum . Zaten başka bir şey de gelmiyordu elimden . Esmer olan arabadan inip hızla buraya koştu . " Suat arıyor çabuk ." Adam hemen pantolonunun fermuarını çekti ve doğruldu . Ben ise vücudumu kapatmaya çalışıyordum . " Şurda bir kız beceremedik . Neyse arabada devam ederiz güzellikle" deyip göz kırptı . Telefonla konuştular ve arabaya tekrar bindik acayip utanıyordum ve bu lanet insanlardan ölesiye nefret ediyordum . Arabaya bindiğimizde kenara sindim ve elimi kapının kenarındaki siyah poşette gezdirdim . Belki de onlara zarar vereceğim bir şey bulurdum. Elime sert bir şey geldiğinde hiç düşünmeden çıkardım. Silah mı sarılı elini tekrar pantalonuna indirdiğinde alnına dayadım ve bam ! Kanlar beyaz döşemeye fışkırırken gözlerimi sımsıkı yumdum . Esmerli olana da silahı dayadım ve vurdum . Tek unuttuğum şey arabayı kullanmasıydı.fakat araba kısa süre sonra kendiliğinden durdu . Korkudan bedenim titrerken nasıl bir insan olduğumu artık bilmiyordum . Fakat bir kadına böyle bir şey yapmasi akıl sağlığının yerinde olmadığını gösterirdi . Etraftan arabalar geçiyordu ve benimde arabadan inmem gerekiyordu . Sarının Yüzündeki taze kan korkutucuydu.. ben iki canavarı öldürmüştüm . Üstündeki ceketi üzerime geçirip arabadan indim ve esmerin cebinde titreşen telefonu çekip çıkardım . Aramayı reddettim ve yolda koşmaya başladım . Yüreğime dikenler battı içim kirlilikle doldu ve bir katildim . Kulağım çınlıyor bedenim titriyordu fakat daha hızlı koştum. Yanımda şuan olmasını istedim fakat yapabileceğim tek şey buralardan gitmekti . Bilmediğim bu yoldan evime gitmem gerekiyordu .aklımda kalan tek numarayı tuşladım .
Boks eğitmenim . Çaldı çaldı ve en sonunda açtı . " Efendim" hızlı hızlı konuşmaya başladım ."abi sana konum atacağım nolur gel şuan çok çaresizim lütfen " hiçbir sey söylemeden kapattı ve konumu attım tek çarem beklemekti .