Ölüm Şarkısı

Kanayan Yara

10 yıl sonra 

  Hatırlıyormusun anne sen bana bir uçurtma almıştın onu gökyüzüne bırakmıştık . Bunun bize iyi şans getireceğine inanmıştık.

Anne biz hiçbir zaman şanslı olmamışız biliyormusun?

Yara izleri vardı kolunda öncesinde de vardı biliyorum .

Yanıklar morluklar...
Anne babam sana kıyamazdı

Bunu biliyordum babam hep severdi seni . Ama ben senin çektiklerini hiç bilmedim anne

Gözyaşlarım serbest bıraktım

Ağladım  ağladım ...

Elimdeki papatyayı mezara bıraktım . Seni seviyorum uyuyan prenses.

Babam küçükken benim için prensti annem ise prenses

Annemin hep hikayelerde ki prenseslee olduğunu düşünürdüm . Hafif dalgalı saçları melek gibi bir yüzü vardı.

Cebimden kulaklığımı çıkarıp
Müzik açtım.

Oturmak için bir bank arıyordum. Biraz etrafa bakındım ve ileride bir bank buldum . Hava güneşliydi
Bunun demem üzerine yavaşça kara bulutlar çöktü gökyüzüne
Ve yağmur yağmaya başladı .

Annem öldükten sonra okulu bırakmıştım . Kitapçıda çalışıyordum. Yağmur daha çok yağmaya başlayınca hızlıca koşmaya başladım

Üstüm inceydi  koşarken ayağım kaldırım boşluğuna takıldı ve sert bir şekilde düştüm dizim yarılmıştı. Açık yaranın üstüne yağmur yağmaya devam ediyordu . Oturmaya devam ettim. Kalkmak istemedim. Annem yarama baksın istedim .
O an babam " benim aslan kızıma bir şey olmaz " desin istedim ama biz aile olmayı becermedik anne.

Yağmur dinene kadar oturdum arabalar geçti saatler geçti ama içimdeki burukluk hiç geçmedi.

Eve otobüsle döndüm . Eve gittiğimde bitik hissediyordum duş alıp pijama giyindim .
Annemi görünce çok duygulanmistim ve o yaşıma dönmüştüm .
Benim mutsuz olmamı sevmezdi .

Kendime geldiğimde bir film açıp izlemeye başladım .

                     (⁠人)

   Gözlerimi araladığımda hemen elime telefonu aldım işe geç kalmıştım. Hava iyi görünüyordu
Üstüme gömlek altıma pantolon geçirip cüzdanım telefonum herşeyimi alıp acaleyle çıktım.

Kitapçıya geldiğimde murat abiden özür diledim . Murat abi buranın sahibiydi . "Sorun değil canım başlayabilirsin yeni kitaplar geldi koliler depoda" dediğinde işe koyuldum .

İyice yorulduktan sonra kendimi koltuğa attım . O sırada kitaplara bakan çocuk dikkatimi çekmişti . Her gün görüyordum onu . Uzun boylu siyah saç beyaz ten ve salaş kombini çok hoş duruyordu.

Bana baktığında hemen doğruldum ve "şiir kitapları nerede acaba" diye sordu. Sağdan dönünce kategori yazıyor dedim . Ve önerdiğiniz bir şair varmı acaba " dediğinde Özdemir Asaf dedim teşekkür edip ayrıldı .

İşim bitmişti. Ve otobüs beklemeye başladım. Önümden mavi kapüşonlu biri geçti. Kokusu tanıdıktı .  Yüzünü gördüğümde Ellerim titremeye başladı ve gözlerim doldu

Baba..