Görevin İzinde

8-Artık İyileşmek İstiyorum

oy ve yorum yapmayı unutmayın sizin yorumlarınız benim için çok kıymetli benim en büyük hayalim hep çok yorumun olmasıydı bu dileğimi gerçekleştirebilir mizsiniz? Nokta koysanız bile bu beni sevindiricektir şimdiden teşekkürler:)) lütfen duygu sömürüsü falan yapıyor demeyin ben gerçekleri diyorum tek bir yorum bile beni heyecanlandırıyor☺

İyi okumalar dilerim

25/5/2002

"Aneey" diyerek bağırdı çisil evin önünde dururken.

Kapıya güm güm vururken annesi kapıyı açtı. Ellerinden bulaşık yıkadığı anlaşılıyordu "kızım geliyorum dedim duymuyormusun sen beni bakim?" Dedi hafif kızgınlıkla.

Çisil yerinde duramıyordu "çişim var aney" diye koşturarak içeriye girdi.

"Saklambaçmı oynuyorsun sen? Az önce gelmedinmi sen çişim var diye" dedi ahşap merdivenlerden hızlı hızlı çıkan küçük kızın arkasından.

"Ama napiyim aney saklanmıştım. Sobelenmeyi beklerken stresten çişim geliyor" dedi ardından ortadan uzaklaşarak lavaboya girdi.

Lavabodan çıkarak kendi odasına girdi dolabının aynasından kendine baktı.

Mavi etekli tulum giymişti. Saçını iki yandanda mavi tokalarla kurdale şeklinde bağlıydı. Mavi bir çorabı vardı.

Saçını kıkırdayarak iki yanlarına salladı ela gözlerine baktı uzunca, esmer saçlarıyla oynadı. En sonunda arkasında birşey farketti.

Bir fotoğraf makinesi vardı hatta rengide maviydi Çisilin en sevdiği renkti mavi.

Hızla eline alıp inceledi tabikide çok birşey anlamamıştı.

Kucağına alarak yeniden koştura koştura aşağıya indi.

Mutfağa girdiğinde bulaşıkla uğraşan annesini gördü "aney! Bu fotoğraf makineside neyin nesi! Bana dimi!" Dedi heyecanlı bir şeklide.

Annesi Hatice güldü kızının bu haline.

"Tabikide sana canım kızım, istediğin fotoğrafı çekebilirsin fakat" dedi elini havluyla kuruladıktan sonra çekmeceden siyah bir fiş çıkardı.

Elini uzattı fotoğraf makinesi almak için. Çisil hemen uzattı, yerinde duramıyordu şimdiden heryeri çekmek için can atıyordu.

Annesi fotoğraf makinesinin fişini takıp geri kızına uzattı "al bakalım şimdi sonsuza kadar çek ve asla kaybetme anlaşıldımı?" Gülümseyerek kafasını salladı.

"Bir kerecik çekemmi aney seni?" Dedi fotoğraf makinesini gözüne götürdü. Önceden nasıl kullanıldığını babası öğretmişti herşeyi biliyordu.

Annesi eşarbını düzeltti "çek bakıyim zilli" elini sandalyenin üzerine koyduğunda flaş patladı. Gözlerini çekti tuşa basarak galeri olan yere girerek annesinin yanına gidip ona doğru uzattı.

"Çok güzelsin aney! Baak çok güzel çekmişem" dedi ardından ağzına vurdu.

"Aney! Karedenezliler gibi konuştuum!! Uheey" fakat yine konuştuğunu farketti

"Anne yoksa ben karedenezlimiyim?" Dedi dudak büzerek.

Annesi minik bir kahkaha attı. Çisilin minik burnuna öpücük kondurdu "karedenez değil Karadeniz kuzum. Hem sen Türksün sadece banuşun konuşmasından şiven kayıyor" anlayışla başını salladı.

Mızıkçıdır falan ama hep aklı başındadır

"Ben çıkıyom aney görüşürüz!" Diyerek mutfaktan ayrıldı.