Görevin İzinde

10-Bir karakol meselesi

Keyifli okumalar dilerim oy vermeyi unutmayıın💜

'⛵'

Küçük çisil odasının yatağında uzanıyordu öksürük krizi tuttu.

Yine 2 dondurmadan fazla yemişti, hep böyle olurdu Çisil dondurmalar yer yer akşamında ateşi çıkardı. Çok yememesi lazımdı ama gizli gizli yiyordu.

Abisi kapısını çaldı "Çisil babam çağırıyor aşağıya insene" dedi sesinde gariplik vardı birşeymi olmuştu?

Çisil öksürmemek için tuttu kendisini minik elleriyle ağzını kapattı.

"Çisil?" Dedi abisi. Yine ses çıkaramadı abisi çok kızacaktı.

Selman kapıyı açtı. Yatakta uzanan yüzü kızarık gözleri dolu dolu olan kardeşini görünce yüzünü buruşturdu "eh be abicim" dedi odaya girip kapıyı kapattı.

Semanın sağ gözünün etrafında morluk vardı.

Çisil yine düşmüştür diyerek sormadı tabiki. herzaman yarası olurdu çünkü.

Öksürdü bir kez "abiğğ" dedi dudaklarını büzerek.

Seman elinin tersiyle elini çisilin anlına koydu "yanıyorsun sen yine çıkar şu üzerini"

Birsey demedi abisi üzerindekini çıkardı "bekle burda annemi çağırıp geliyorum"

Ofladı çisil abisi dinlemezdi ki tabiki gidip yetiştirecekti annesi gile.

Abisi odadan çıkınca battaniyeye iyice sokuldu üşüyordu.

"Ah kızım ya, oğlum senmi aldın buna dondurma? Kaç kere almayın dedim beni dinleyenmi var." Annesi söylene söylene geliyordu.

Annesi elinde ilaç kutusuyla geliyordu.
Küçük çisilin yanına oturdu "bebeğim benim neden dondurma yedin? Biliyorsun bu hale geleceğini" Omuz silkti "ama anne," dedi dudak büzerek.