ASİBAR

7. BÖLÜM

(Kitap tamamen kurgudan ve olayların kurgudan ilerlediği, Karakterlerin kurgu olduğu bir kitaptır. 18+ sahneler bulunur. Kan Ve Küfür son derece bulunur. )

7 | Ev Arkadaşım

☙

Okul koridorunda hızla yürümeye devam ettim. Kafam karman çormandı. Zaten Pekte uykumu alamamıştım. Arada sırada esniyordum. Bugün uykulu olduğum halde hergün aynı dersi işlemek insana koyuyordu. Yani koymak değilde, Aynı şeyi yazmak çok sıkıcı oluyordu. Öğretmen olmanın kötü yönleri diyebilirdim. Harbiden uyku harbisi geçiricem ha.

Bunun tek bir nedeni var...

Kunter daha gelmemişti. Babama çaktırmadan sorduğumda, bugün geleceklerini söylemişti. Ben yinede endişelenmiştim salak gibi. Niye endişeleniyorsam? O salak benim için kılını bile kıpırdatmazken, Benim onu düşünmem kötü birşeydi sanki.

Dediğim gibi, bu adamda farklı birşey vardı. Bende bir türlü çözsem, İstediğim herşeyi yapardım. Örnek olarak yüzüne saydırır, derdim. Ama Ben kıyamıyordum. O kıyabiliyordu mesela.

Dün vedalaştığımızda, Gözleri bana Mahçup bakıyordu ister istemez.
Babamda böyleydi Anneme karşı. Herzaman bir görevi çıksa, Ne zaman Kars'a gitme zamanı gelse, öyle bakıyordu babamın gözleri. Veya yüz ifadesi. Sanki yetersiz geliyordu bize.

Kunter'de öyle bir hava sezmiştim. Ama Pek tınlamadım.

Veya tınladım.

İnsan niye öyle bakardi ki? İlla ben burda üzüntüden kriz mi gecirecektim? Napacaktı bu ay parçası yüzlü, Orman gözlü kız? Kalbini kimseye açmayacakmıydı? Yüreği yokmuydu Bu Mahpare'nin? Vardı... En çokta sevdiklerine kırılan koca bir kalbi vardı.

Yaşatır, büyütürdü. Yüzüne yüzüne söylerdi, Sakınmazdı.

Annem ise tam tersi, içine akıtır, içinde yaşatırdı. Annem gibi olmak istemiyordum. Onun gibi babamı beklemek istemiyordum. Alpay'ın Asker olmasını annem asla istememişti.
Alpay'da Ahiretlik bir İnat ve kibir olunca, Pek mümkün olmuyordu boyun kaldırmak.

Alpay baya kıskançtı. Babam gibiydi. Bende babam gibiydim. Ama azcıcık korkaklığımı annemden almıştım. Babam, ablam, abim Cesaretliydi. Annemdede vardı biraz. Ama biz alpayla hep ezilen, Yıpranan taraftık.

Babamı çoğunlukla gören kişiler ablam ve Abimdi.

Biz pek göremiyorduk.

Kıskançlık yapmıyorum. Onlarda kardeşim olduğu için, Haketiyordu görmeyi. Ama Babamı gerçekten olduğunu hissetmedim. Hep kendi sorunumu kendim çözdüm.

Dediğim gibi, Bende Hafif cesaret vardı.Ama Suyuna göre. Alpayda'da öyleydi ama Sevdiklerine karşı korkaktı. Benim gibi.

İşte seven sevenin huyunu alırmış diye boş boşa demiyordular.

Bugünde Alpay gelmişti. 4 gün tatil yemişti mecburi. Dicle ise Hastanede tedavi gördüğü için, Orda kalıyordu.
Bir kaç güne gelirdi büyük ihtimal.
20 yaşına girmişti. Doğum tarihine baktığıma göre, 2004. 17 Mart yazıyordu.

Dicle korkaktı. Kunter Annesi ve Babasının kaçıp gittiğini demişti.
Gerçektende gitmiştiler. Aslanoğlu aşireti ortada yoktu. Diyer düşman Aşiretide yoktu.

Cinsel istismar görmüştü büyük ihtimalle. Doktor öyle bir şey olduğunu söylemişti. Tecavüz olup olmadığını, 2 güne öğrenecektik. Tahlile göre falanmış.
Hani bakmışlar ama tahlille kesinleştirmek içinmiş.