ASİBAR

3. BÖLÜM

(Kitap tamamen kurgudan ve olayların kurgudan ilerlediği, Karakterlerin kurgu olduğu bir kitaptır. 18+ sahneler bulunur. Kan Ve Küfür son derece bulunur. )

1. | BAKIŞ

☙

Günümüz Hatay.

"Aklıma geldin gülüyorum.
Çok özledin biliyorum,
Ben de seni seviyorum.
Biraz sabret,
Yarın bir gün geliyorum."

"O şimdi asker canı neler ister,
Uykuda mevlam beni ona göster.
O şimdi asker canı neler ister,
Uykuda mevlam beni ona göster.
O şimdi asker canı neler ister,
Uykuda mevlam beni ona göster.
O şimdi asker canı neler ister,
Uykuda mevlam beni ona göster."

"O şimdi,
O şimdi asker."

Çalan şarkıya, İster istemez Göz devirdim. Bu nasıl bir seçimdir abicim?açın şurdan bir ferdi Tayfur.

Şaka şaka.

Depresif taraflarımı aktifleştirmek istemiyordum. çünkü ortam mükemmeldi. Bende ayrı mükemel.

Hahaha. Çok komik.

O kadar sapımki, Kendi kendime iltifat ediyorum.

Kucağındaki Kısır, sarma, pasta ve ceşit çeşit yemek tabağına, içli bir bakış attım. Az sonra siz mideye ineceksiniz gençler. Hazır olun, Beklemede kalın.

Koltukta, çekirdeklerimi kenara koyup ayaklandim ve Kapıya doğru yürümeye devam ettim. Ta ki o mistik Görevle durdum...

"Mahpoş yani kölem, Mutfağa uğradığında çay koy." Diye arkamdan bağırmaya devam eden Ablama, Ters ters baktım. üstüne üstlük bide göz devirdim. Ve yürümeye devam ettim, en icon halimle. Gıcık ablalarınız varsa, Lütfen en kısa sürede Ondan kurtulun.
Ama Ben Kurtuldum ama Kurtulamıyorum! Evlendi, hala Bizimle birlikte ya!

"Ananda öyle derdi." Diye bağırdım odadan çıkar çıkmaz. Arkamdan haykırma seslerini yok saydım. Bende Ondan daha gıcık bir kardeştim şimdi hakkımı yemiyelim yani.

Mutfağa girer girmez, çay koydum. Ne kadar yapmiyacagim gibi göstersemde
Yapardım hemen herşeyi. Telefonumu çıkardım ve babamın mesajlarına baktım.

Babam: Evden çıkmadan önce mesaj at.

Atmam.

Babam: Kapının önüne Asker dizerim.

Arka taraftan kaçarım.

Babam: Bordo berelileri gönderirim.

Tamam senin istediğin olsun be adam!

Babam bile olsa, Herşeyi hemen yaptırırdı. hiç zorluk kullanmadan.
Baya zorluk kullanmaz benim babam.
Bendede o inat pek yoktu.

İnat ne demek be?

Daniskası bile yoktu.

"Mahpare." diyen eli tabaklarla dolu Ablama döndü bakışlarım.

Ben Mahpare Tilda Yıldırım.

Babasının gururu. Erkek Kardeşinin best
Ablası. Ögrencilerinin öğretmeni.
Abisinin Belası. Ablasının Delisi.

Ablam, Eda. Henüz daha 30'larında gencecik, bir tane kız çocuğu olan Bir İstanbul hanfendisiydi. Şaka şaka. Kazakistan Hanfendisi. Ama tabiki hala yaşlanmamıştı. Gözleri çekik, Badem gözdü. Dudakları ise tam tamına dolgundu. güzelliği kıskandırıcak türdendi.