𝙼𝙰𝙵𝚈𝙰𝙽𝙸𝙽 𝚔𝚞̈𝚌̧𝚞̈𝚔 𝚃𝚄𝚃𝚂𝙰𝙶̆𝙸𝚈𝙸𝙼

4.Bölüm♥

Selammm ben geldim :) 

Nasılsınız gününüz nasıl geçiyor umarım güzel geçiyordur minik yıldızlarım⭐️hep mutlu olun daima gülün o güzel yüzünüzden gülücükler eksik olmasın sizleri seviyorum güzel okurlarım . 

Uzatmadan bölüme geçelim :)

BÖLÜM ŞARKISI 

cem adrian ~ keskin 

İYİ OKUMALAR ✨

                                                      **************************

1 GÜN SONRA 

Gözlerimi açtığımda beyaz tavanlar karşıladı beni buraya nasıl gelmiştim , nolmuştu hiç bir fikrim yoktu etrafıya göz gezdirdiğimde bir hastane odasında olduğumu farkettim. Olanlar aklıma geldiğinde gözümden bir damla yaş akıp gitti en son anne ve babamı hareketsiz yatan bedenleri beynimin içinde dönüp durdu 

Kolumdaki serumu dikkattlice  çıkardıktan sonra yataktan kalkmak için doğtulduğumda başımın dönmesiyle geri yatağa Uzandım  

Birkaç dakka yatakta uzandıktan sonra yataktan destek alarak  kalktım Anne ve babam bu haldeyken onları yanlız bırakamazdım . Hemen ayakabılarımı giyip kapıya yöneldim bir yandanda başım dönüyordu ama umrumda değildi duvardan destek alarak kapının önüne geldiğimde kapıyı açıp dışarıya çıktım duvardan destek alarak koridorda yürümeye başladım arkamdan bir ses duydum ama umursamadım 

"Hanım efendi nereye gidiyorsunuz? Serumunuzuda çıkarmışsınız " 

 kadını umursamadan yürümeye devam ettim . Kadın gelip koluma girdi 

"Hanım efendi zorluk çıkarmayın lütfen gelin yatağa geri dönelim.  daha  kendinize gelmediniz bu halde ayakta durmayın " 

Kolunu kolumdan sertçe itip konuştum "bırakın beni anne ve babamın yanına gideceğim uyanmışlardır şimdi beni görmeyince kızarlar onları orada yanlız bıraktım diye şimdi bırakın beni annemlerin yanına gideceğim ve kimse buna engel olamaz "

Bir kaç adım  atıktan sonra kadının canımı yakan o cümlesi kulaklarıma doldu 

"Üzgünüm ama onları kaybettik "

Kadının söylediği cümleler hançer olup kalbime saplandı.                                                                            ne saçmalıyordu bu kadın  böyle onlar beni bırakmazlar bunu bana yapamazlar yapamazlardı  değilmi?Hemen hemşireye dönüp bağırarak konuştum 

"Yalan söylüyorsun onlar ölemez beni bırakmazlar böyle birşey asla yapmazlar bu bir şakaysa hiç komik değil o yüzden şaka yapmayı bıra ve beni onların yanına götür "

Kadın gelip tam önümde durdu ve ellini omzuma koydu 

"Keşke şaka olsaydı ama Üzgünüm onları kaybetik Başınız  sağolsun "

" Hayır hayır hayır yalan söylüyorsun bırak beni yalancı " kolunu sertçe omzumdan çektim 

"Yalan söylemiyorum üzgünüm ama gerçek bu kabul ettmesi zor bir durum anlıyorum. allah sabır versin "

Hastane koridorunda Hıçkırıklarla ağlamaya başladım ayaklarım dahha fazla beni taşıyamadı ve olduğum yerde diz çöküp hıçkırıklarımın arasında bağırmaya başladım 

"Hayır hayır olamaz onlar bunu bana yapamaz nolur şaka deyin lütfen biri çıkıp şaka desin yalvarırım size nolur "

Bekledim ama Kimse çıkıp şaka demedi  yeri yumruklamaya  başladım. yalvardım, yakardım Ama kimse çıkıp şaka demedi allah kahretsin 'ki  kimse şaka demedi Kolumda bir ağrı hissettmemle yere yığılmam bir oldu karanlık beni yine içine çekerken gördüğüm son görüntü acıyan gözlerle beni izleyen insanlar oldu.

                                                                         ♥  

Evettt bir bölüm daha sonuna geldik umarım bölümü beğenmişsinizdir bu bölüm biraz üzgün geçti .

Bölüm aralarına yorum  ve oy vermeyi ve ve birde küçük yıldızcığa basmayı unutmayın benim minik yıldızlarım ⭐️

Diğer bölümde görüşmek üzeri mutlu kalın ÖPÜLDÜNÜZ  ❤️

GÜNÜN SÖZÜ

"Bazı yalanlar güzel , bazı gerçekler acıymış . bazı ölümler uzun , bütün hayatlar kısaymış."