Selammm ben geldim:)
Nasılsınız gününüz nasıl geçiyor umarım güzel geçiyordur minik yıldızlar🌟 Daima mutlu kalın🥰
Hemen bölüme geçelim 🙃
BÖLÜM ŞARKISI
Cem adrian — musa eroğlu ~ Yolun sonu görünüyor
İYİ OKUMALAR ✨
Çaresizliğin tam ortasındaydım umudumu yitirmiştim bir kitapta okumuştum umudun bittiği yerde çaresizlik başlarmış tamda bunu yaşıyordum umudumu yitirmiştim ve şu an çaresizdim
Arcaya kaçmam için ne kadar yardım istesemde kabul ettmedi o da abisinden korkuyordu yapacaklarından korkuyordu bende daha fazla ısrar etmedim çünkü benim yüzümden kalbinin kırılmasını istemedim
Arca ellimdeki derin kesiğe pansuman yappmıştı ama dikiş atılması gerektiğini söyleyip gereken mazemeleri odasından alacağını söyleyerek yanımdan gitti kendisinin doktor olduğunu söylemişti bir kaç dakikadır salondaki L koltukta oturmuş boş gözlerrle bahçeyi izliyordum bir kaç saate güneş doğacaktı gün yavaş yavaş aydınlanmaya başlamıştı merdivenden adım sesleri gelince daldığımı fark ettim adımlar yaklaştı ama kafamı kaldırıp bakmaya bile tenezzül ettmedim gelip yanıma oturduğunda arca olduğunu anladım ellini omsuma koydu
"Abime ellinin durumunu anlattım hastanede daha sağlıklı bir şekilde dikiş atılacağını söylesemde beni dinlemedi.özür dilerim"
"Özür dileme benden sana söylemiştim özür dileyecek kişi sen değilsin"
Kafamı kadırmaya bile gücüm kalmamıştı cansız bir mayken gibiydim ruhum yok gibi sanki hiçleşmiş gibi hissediyorum artık
Gözümü kırpmadan bahçeyi izlemeye devam ettim konuşacak gücüm bile kalmamıştı arca tekrar konuştuğunda cevap vermedim
"Salak kafam ipi odamda unutmuşum hemen geliyorum "
Arca yanımdan kalkıp merdivenlere doğru yöneldi gözlerimi bahçeden ayırıp etrafıma bakındığımda katilde yoktu belki kaça bilirim diye düşünerek salonun arka tarafta olan çıkış kapısına doğru yöneldim kapının önüne geldiğimde ellimi kapı kulpuna yerleştirdim açılmayacak diye çok korkuyordum bir kaç saniye ellim kapı kulpunda bekledim ama beklemenin saçma olduğunu düşünerek birden kapı kulpunu aşağıya doğru çektim korktuğum başıma gelmişti kapı kilitliydi bir kaç kez daha belki açılır diye umut ederek açmaya çalıştım ama açılmadı gözlerimi salonda gezdirdiğimde mutfaktan bahçeye çıkan kapıyı gördüğümde hızla mutfağa doğru yöneldim kapının önüne geldiğimde bu sefer beklemeden kapı kulpunu sağa çektiğimde bu da açılmadı allah kahretsinki bu da kilitliydi Arkamdan gelen sesle olduğum yerde irkildiğimde onun sesini duydum.katilin
"Ne o kaçma planlarınımı uygulamaya başladın ama biraz basit bir plan olmuş "
Arkamı döndüğümde bana doğru yürüdüğünü gördüm gelip tam karşımda durdu afallayarak yüzüne baktım dik durmaya çalıştım ama o kadar yorgun ve bitmiş bir haldeydimki başaramadım
"Kaçma planları yapıyorum sadece şansımı denemek istedim "
Alayla yüzüme baktı kafasını bana doğru eğdi
"Zaten şu kapıdan çıksaydın bile fazlası olmazdı "
"Nedenmiş o"
"Neden şuki dışarda adamlarım var çıktığın gibi yakalarlar seni bil diye söylüyorum burdan kaçış yok malesefki "
Sinir bozukluğuyla yüzüne baktım eğdiği başını geri kaldırdı
"Neden beni öldürecekmişsin gibi bakıyorsun küçük hanım"
Ne o bana küçükmü dedi ne saçmalıyor bu adam
"Küçük olduğumu nerden çıkardın pislik herif "son kısmını bastırarak söylemiştim
"ayrıca ben sen değilim insan öldüreyim .doğrusu insanmısın tartışılır "
"Ayıp ediyorsun ama pislik olduğumuda nerden çıkardın bakayım küçük hanım " Bu sefer sonunu bastırarak o söylemişti
son söylediklerimi duymazdan geldi .Bu adam gerçekten beni çıldırtacaktı piskopatın tekide bula bula beni buldu zaten
"Bana küçük demeyi kes piskopat herif "
"O zaman sende bana hakaret etmeki kes küçük hanım "
"Gerçekten uğraşmak istemiyorum seninle bırak gideyim "
"Kaç kere daha papağan gibi tekrarlayacağım izin ver mi yo rum hem bu konu tartışmaya kapalı diye söylediğimi hatırlıyorum "
"Ne istiyorsun benden "
"Hiç bir şey sadece burda kalıp uslu bir kız ol yeterli benim için "
"Dalgamı geçiyorsun benle kafayımı yedin sen ben sana bırak gideyim diyorum sen kakmış bana burda kalıp uslu bir kız olmamı istiyorsun gerçekten sandığımdanda piskopat çıktın sen "
"bana hakaret etmeye devam edecekmisin çünkü kalbimi kırıyorsun"
"bir kalbin olduğunu sanmıyorum .eğer bir kalbin olmuş olsaydı bunları yapmazdın "
söylediğimden sonra yüz ifadesi değişti duruşunu dikleştirip bir adım öne geldi bana biraz daha yaklaştı başını yine bana doğru eğip fısıldayarak konuştu
"zamanla bir kalbim olduğunu anlayacaksın hem belki zamanla benim için atmayı bırakıp başka biri için atar"
"ne saçmalıyorsun çekil önümden "
omzundan itip hızla merdivenlere yöneldim basamakları hızla çıkarken arcada merdivenlerden aşağı inıyordu bana seslendi ama umursamadan yanından hızla gecip birkaç saat önce dağıtığım o odaya girdim kapıyı hızla çarpıp kapattım sırtımı kapıya yasladım yavaş yavâş kendimi aşağıya doğru kaydırdım ellerimi yüzüme kapatıp ağlamaya başladım nasıl başaracaktım nasıl kaçacaktım burdan ya korktuğum şey başıma gelirse ya hep burda kalırsam ya gittmeme izin vermese kalbim geçen her dakika dahada sızlıyordu dahada sıkışıyordu sanki bir el uzanıp kalbimi son gücüyle sıkıyormuş gibi hissediyordum nasıl geçer kalbimdeki bu acı nasıl söner bu yüreğimdeki yangın
💔
Selammm bir bölüm daha sonuna geldik umarım bölümü beğenimişsinizdir minik yıldızlarım 🌟
Bölüm aralarına yorum yapmayı ve küçük yıldızcığa basarak oy vermeyi unutmayın sakın sizleri seviyorum mutlu kalın 🥰
ÖPÜLDÜNÜZ 😘
GÜNÜN SÖZÜ
"Yeryüzündeki çizgileri ve kara bulutları anlayabiliyordu. Çaresizlikti bunun adı " :'(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝙼𝙰𝙵𝚈𝙰𝙽𝙸𝙽 𝚔𝚞̈𝚌̧𝚞̈𝚔 𝚃𝚄𝚃𝚂𝙰𝙶̆𝙸𝚈𝙸𝙼
RomanceNerden bilebilirdim bir merak uğruna hayatım bir gecede değişeceğini...♡
