Utancımdan aşağıya inemiyordum. Tam 3 saat olmuştu. Cidden Tony'ye baba dediğime inanamıyordum. Aklımdaki acaba rahatsız mı oldu düşüncesini atamıyordum ve bu beni çok geriyordu.
Gerginliğimin daha fazla beni ele geçirmesine izin vermeyerek kapıyı açtım ve aşağıya doğru indim.
Herkes salondaydı ve farklı işlerle uğraşıyorlardı. Ancak Tony saçma bir şekilde duvarı izleyip sırıtıyordu. Bu rahat olmamı sağlarken adım sesimi duyan herkesin bana dönmesi tekrar gerilmemi sağladı.
Tony'nin yanına doğru gittim. Tony dikkat ve ilgiyle bana bakıyordu.
Tony'nin önüne geldim ve dizlerine ellerimi koydum. "Rahtsız oldun mu öyle söylememden?" Tony kaşlarını çatarak beni sağ dizine oturttu.
"Anlamadım. Ne demenden?" Tony'nin anlamamazlıktan gelmesiyle şaşırdım.
Başından beri beni kandıran adam kahkaha attı ve saçlarımı geriye taradı.
"Senin baba demenden hiç rahatsız olmadım Pete. Hatta aksine çok mutlu oldum biliyor musun? Çünkü sen benim gerçekten evladım, oğlum gibisin ve seni çok seviyorum oğlum. Baba demen beni asla sinirlendirmez, sinirlendiremez. Baba dediğinde ben çok mutlu oldum."
Tony'nin gözlerine dikkatle baktım. Beni gerçekten sevdiğini iliklerime kadar hissetmiştim.
"Sana hep baba diyebilir miyim?" Tony gülümseyerek başını salladı ve bana sarıldı.
"Seni seviyorum baba."
"Ben de seni seviyorum babacığım."
Biraz sarıldığımızda bizi ayıran şey arkamızdaki Avengers ekibinin konuşmalarıydı.
"Sanırım ağlayacağım!" Clint'in bağırarak konuşmasıyla diğerleri de gülümsedi.
"Bu çocuk benim olmalıydı." Loki'nin konuşmasıyla diğerleri kahkaha atarken Tony kaşlarını çattı.
"Avucunu yalarsın Loki!"
"Sus be!" Onlar didişirken araya Thor girmişti.
"Kesin şu saçma salak kavganızı! Bugün kutlama günü!" Natasha Thor'un arkasından konuştu.
"Evet! Artık bir baba-oğulumuz var! Bunu kutlamalıyız!"
Diğerlerinin mutluluğuna bakarken bir yuva bulmanın verdiği sıcaklık sanki her yere yayılmış gibi hissettim.
Tony'nin dizinden kalkıp diğerlerinin yanına gittim.
"Sizi çok seviyorum çocuklar!" "Çocuklar" dememle herkes gülümserken hepsine birden sarılmıştım. Kollarımın yetişmedikleri de bana arkadan sarılmıştı.
"Biz de seni seviyoruz Pete-Pete!"
———————
Birkaç Ay Sonra
Halamın ölümü üzerinden yaklaşık bir yıl geçmişti. Annem ve babamın ölümü üzerinden on dört ve Ben amcamın ölümü üzerinden bir buçuk yıl geçmişti.
Onları özlüyor muyum? Elbette! Onları çok özlüyordum. Aklımdan hiç çıkmıyorlardı.
"Ben hazırım baba!"
"Geliyorum oğlum!" Merdivenlerden inen babam namı değer Tony Stark gelip elimi tutmuştu.
Ailemin mezarlığına gidecektik. Halamın ölüm yıl dönümü olduğu için.
Yolculuk sessizdi ve ben yol boyu dışarıyı izlemiştim.
Gördüğüm mezarlıkla araba durdu ve yavaşça indik. İndiğimiz an babam elimi tekrardan sıkıca tutmuş, bana destek olmuştu.
Hepsinin olduğu "Parker Ailesi" mezarlığının önünde durdum ve tek dizimin üzerine çöktüm. Babam ise arkamda duruyordu.
"Keşke hepiniz burada, yanımda olabilseydiniz. Ama orada mutlusunuz değil mi? Anne? Baba? Hala? Ben Amca? Hepinizi çok özledim. Bir daha size sarılamayacağım, sizi öpüp koklayamayacağım, biliyorum. Ama her zaman yanımda olduğunuzu da biliyorum. Hem yalnız değilim artık. Babam var. Arkamda duran koskoca bir babam var. Ondan sonra, Steve amca var, Clint var, Natasha var, Bruce, Thor, Loki... bir ailem var artık. Bir yuvam var, o yüzden sakın benim için endişelenmeyin olur mu?"
Biraz daha öylece mezar taşlarını izledikten sonra yanımda bir beden hissettim.
"İkimizde ailelerimizi kaybettik. Acı şekillerde. Ama birbirimizin ailesi olduk öyle değil mi Pete?"
Başımla onayladım.
"Hiçbir zaman umutsuzluğa düşme. En dipte olduğun zaman biri çıkıp kurtarıverir seni."
Başımı çevirdim ve Tony'ye baktım.
"Seni seviyorum baba."
"Seni seviyorum oğlum."
Ve sarıldık. Orada saatlerce sarıldık.
———————
Merhaba.
Belki de dönüşüm bir finalle olduğu için bana kızgınsınızdır ama bu hikayeyi daha fazla uzatmak istemedim. Tam tadında bırakmak istedim. Belki içinizde hala eksik olan çok şey var diyenler olacaktır ama benim için kısa ama öz bir hikaye oldu.
İçinizde yarım kaldı diyenler olacaktır ama yaptık artık finalimizi. Bu benim tamamladığım ilk hikayem. Baya amatörüm hatta hiç tecrübem yok o yüzden hatalarım olduysa lütfen kusura bakmayın.
Sınav yılım bitti hatta sonuçlar açıklandı ve artık yaz tatilindeyiz. Yeni bir Irondad kurgusu yazarım belki de.
Final için kızmayın.
-Yalın
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
