run peter! | irondad & spiderson

Müjde

Irondad'de #1'e yerleşmişiz gerçekten hepinize teşekkür ederim. Gördüğümde çok mutlu oldum. Irondad benim için çook değerli

——————

Tony'nin Bakış Açışı

Güzel haberi vermek için toplantı odasından çıktım ve hemen Peter'ın odasına çıktım. Heyecandan asansörü kullanmayı unutup 5 kat merdiven çıkmıştım.

Peter'ın odasının önüne geldiğimde kapıyı çalmayı akıl edemeden direkt kapıyı açtım.

Beklediğim manzara bu değildi.

Çocuk yatakta uzanmış yastığa kafasını gömmüş içli içli ağlıyordu.

"Hey, çocuk?" Bana dönmedi.

"Pete?" Sanırım bu sefer duymuştu. Hemen doğrulup gözlerindeki yaşları silmeye başladı. "Bay Stark?" Yatağının üstüne oturup akmaya devam eden yaşları kendi ellerimle sildim.

"Neden ağlıyorsun Peter?" Sesim yumuşak çıktığı için biraz rahatlamış görünüyordu.

"Bay Stark..." duraksadı. Sabırla cümlesinin bitmesini bekledim. Ama o bir anda bana sarılmıştı daha ne olduğunu kavrayamadan konuşmaya başladı.

"Bay Stark gitmek istemiyorum. Lütfen. Beni oraya göndermeyin. Gitmek istemiyorum. Her istediğinizi yaparım. Burada çalışırım. Lütfen. Gitmek istemiyorum Bay Stark. Lü-" sözünü kestim.

"Hey Peter lütfen sakin olur musun. Bir saniye beni dinle lütfen." Çocuk yavaşça başını göğsümden kaldırdı ve bana bakmaya başladı. Şimdi ağlayacaktım.

"Seni oraya göndermeyeceğim. Seni hiçbir yere göndermeyeceğim. Burada kalabilirsin. Senin ailen oluruz Pete. Avengers olarak emin ol hepimiz bunu istiyoruz." Peter'ın gözleri an ve an umutla parlamıştı.

Ve tekrar bana sarıldı. Bu sefer ağlayarak değil, acıyla değil.

Hiç bırakmamak üzere.

———————

Peter'ı odada daha fazla durmaması için aşağıya indirmiştim. Alçısı 2 gün sonra çıkacaktı.

Şu an Bucky'nin omzundaydı ve Thor'u su tabancasıyla vuruyordu. Bucky'ye karşı içimdeki sinir geçmişti sadece... bilmiyorum. Kırgınlık gibi ama asla kırgınlık olmayan bir his vardı. O olaydan sonra düşündükçe kafama yatmıştı. Bucky suçsuzdu. O an onu öldürmek istesemde öldürdükten sonra vicdan azabı çekeceğime emindim. Şu an sıkı fıkı değildik ama yine de iyiydik.

Peter'lara Natasha ve Clint'te katılınca benim gibi onları seyreden karşı koltuktaki Cap'e baktım. O da bana baktı ve gülümsedi. Ben de gülümsedim.

Mutluydum. Peter uzun süre sonra beni mutlu etmişti.