Radio

8. Maar wie is hij nu zonder haar?

Matthy

En dan komt ze binnen. Ze ziet er een beetje gespannen uit en ze heeft wallen onder haar ogen, maar ze ziet er prachtig uit. Zoals altijd. Ik houd van haar, met heel mijn hart. Dat doet pijn, want het kan niet. Niet meer. 

Als we even later met zijn allen aan tafel zitten om te lunchen doet iedereen normaal. Net alsof er niks gebeurd is. Alhoewel, Amy en ik zijn erg stil. 

"Misschien moeten Matthy en Amy elkaar even apart spreken." zegt Isabel als we allemaal onze lunch op hebben. "Ja." zegt Amy kort, maar krachtig. Waarschijnlijk omdat ze weet dat het moet, net als ik. Ze staat op en ik zie hoe Isabel haar een bemoedigend knikje geeft. Ze glimlacht naar haar, die prachtige glimlach. Dan kijkt ze mij aan en dat is voor mij het teken om ook op te staan. Samen lopen we naar de gang. Niet knuffelend, niet hand in hand, niet kletsend. Maar in stilte.

Als we op de gang komen is het stil. "Sorry." zegt Amy dan. Ik kijk haar aan. In haar ogen is verdriet te zien. "Sorry, Matt. Ik weet niet waarom en hoe. Het ligt aan mij, ik ben niet goed genoeg voor je. Je verdient beter." zegt ze, terwijl er tranen over haar wangen lopen. Het is moeilijk, om haar geen knuffel te geven. Om te zeggen dat het niet aan haar ligt, en dat ze zeker goed genoeg voor me is. Dat ze het mooiste en liefste meisje van de wereld is. Dat het niet haar fout is. Maar ik weet dat dat niet de waarheid is. "Matt, ik wil het proberen. Ik wil voor je vechten en ik hoop dat je me kan vergeven, maar ik snap het ook als dat niet zo is." zegt ze. Ergens gaf ik haar toch nog hoop, want dat pakt ze mijn hand vast. "We kunnen het proberen?" vraagt ze, terwijl ze me verdrietig aan kijkt. Gebroken en bijna smekend. "Ik houd nog steeds van je, maar we kunnen niet meer verder. Het is klaar, over, uit." zeg ik en dan laat ik haar hand los. Ik draai me om en loop naar mijn boven, naar de zolder. Ik voel tranen komen en ik begin te huilen. Wie ben ik zonder haar?

Dan komt Noor binnenlopen, dat hoor ik aan haar voetstappen. We zijn goede vrienden sinds dat zij en Koen een relatie hebben. "Matt." zegt ze zacht. Ik draai me om en veeg de tranen uit mijn gezicht met de mouwen van mijn trui. "Noor." zeg ik schor, omdat ik gehuild heb. Ze komt naast me zitten, op de grond. Eerst geeft ze me een knuffel. "Gaat het?" vraagt ze. "Hm, kan beter." zeg ik sip. Ze knikt. "Noor, bedankt. Zonder jou was ik hier waarschijnlijk nooit achter gekomen." zeg ik. Ze glimlacht. "Graag gedaan. Al voelt het moeilijk, omdat ik wel jullie relatie heb verpest." zegt ze. "Dat heb jij niet gedaan, dat heeft Amy gedaan. Dit is absoluut niet jouw schuld." zeg ik. Ze knikt en vertelt me dan het hele verhaal. Over de jongen, die ze eerst met Isabel wilde koppelen. Over het koffietentje en dat hij haar had uitgenodigd. Over de achtervolging. Over dat hij Floris heette, waar ze achter was gekomen via Isabel. Noor had dat namelijk aan Isabel vertelt. Ik knik en ik begin te huilen. Noor troost me. "Bedankt Noor, zonder jou had ik dit nooit gezien." zeg ik. Ze glimlacht en zegt: "Op een dag gaan we hier allemaal doorheen, een hart dat voor de eerste keer breekt." 

Youtube: https://www.youtube.com/@Bankhutsertjes2

Lieve reacties en sterretjes worden gewaardeerd!❤️