23 Nisan sabahında gözlerimi açmıştım. Bugün hava güneşli ve aydınlıktı. Bugün daha bir güzel hissettiriyordu güneş. Çünkü bugün 23 Nisan da doğmuştu, çocuklarımız için doğmuştu güneş. Her ne kadar gerçek güneşimiz yıllar önce ebediyen batmış olsa da gönlümüzde asla batmaz, asla sönmezdi o ışık...
Yataktan kalktım. Odam da asılı olan ulu önder Mustafa Kemal Atatürk'ün resmine baktım ve tebessüm ettim.
Güzel bir duş aldım. Bakımımı yaptım ve giyinme odama gittim. Bugünün anısına zarif, çiçekli bir elbise giydim. İnci kolyemi taktım. Hafif bir makyaj yaptım. Saçlarımı düzleştirdim.
GİZEM'İN GİYDİĞİ ELBİSE:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saat 11.13'tü telefonumu alıp Asil'e mesaj attım.
Yetimhanedeki 23 Nisan partisine sen de davetlisin.
Tamam 1 saate orda olurum.
Tamam
Bilgisayarımın başına oturdum ve hazırlıkları son kez gözden geçirmeye başladım. Her şeyin mükemmel olmasını istiyordum. Biraz sonra da yetimhaneye gitmek için yola çıkacaktım. _______________________________________
A-Gizem'in daveti için artık hazırlanmam gerekiyordu. Ne giyeceğime karar verememiştim ancak çok resmi kıyafetler giyinmek istemiyordum. Bir sürü çocuğun arasında olacaktım ne de olsa.
ASİL'İN GİYDİĞİ KIYAFET:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
A-Aynanın karşına geçtim ve kendime baktım.
"Evet işte hazırım artık gidebilirim."
A-Arabamın anahtarını aldım ve merdivenlerden hızlıca inerek evden çıktım. Arabama bindim ve yetimhaneye doğru yol almaya başladım. Yolda giderken küçük bir çiçekçi dükkanı gördüm. Heryer binbir çeşit çiçekle doluydu. Burnuma buram buram çiçek kokuları doluyordu. Arabayı park ettim ve çiçekçi dükkanına girdim.
