Lost Keychain ( Bloody Society #1)

21

Hey BUTTERS! So sorry for making you wait sa update ng story na ito. (if ever) Just got busy with some stuffs. BUT HI ! :)
- BUTTERCOLELINK

"GOOD MORNING, Cy." Masiglang bati sakaniya ng kaibigang si Celeste. "Career Guidance daw bukas. May susuotin kana ba?"

She pouted her lips before answering. "Wala pa nga e. Akala ko junior high lang mayroong career guidance, 'nyetang shs layp 'to!"

Tumawa naman ang kaibigan. "Saan ka makakahiram ng unipormeng pampiloto? Ang hirap naman kasi abutin ng pangarap mo, pero ayos na din iyon, masipag ka naman!" Nakangiting wika nito bago siya siniko ng pabiro.

"Magrerenta lang siguro ako. Hindi ko naman nagastos yung bayad saakin ni Leonel sa tutoring."

"Pero, seryoso ba? Piloto na talaga yung gusto mo?" Tanong ng kaibigan nito na siyang ikinatigil niya ng bahagya.

Is this what I really want?

Hindi siya sumagot kaya pinukaw ulit siya ng kaibigan. "Gurl! Ano? Seryoso na?"

"Hindi ko alam?" Anas ko ng patanong. "Hindi ko talaga alam ang pangarap ko. Sa edad kong 'to, wala talaga akong alam. Masama ba 'to, Cel? Masama bang maging dreamless?" Anas niya.

Bumuntong hininga ang kaibigan bago hinila nang bahagya para maupo. "Upo ka nga muna!" Anas nito, na agad niyang sinunod nang nakasimangot.

"Ano? Masama ba? Napapaisip nalang kasi ako minsan kung anong mangyayari in the future e. My future is not yet locked. Hindi ako sigurado ano ang daan na gusto 'kong tahakin. Para akong nawawalang aso na itinapon lang saan-saan ng amo at hinahanap ang tamang daan."

"Mukhang aso ka nga e." Seryosong sabi ng kaibigan.

"Tangina! Seryoso ba?!" Lumaki ang butas ng ilong ko.

"Syempre joke lang."

Aba! Kailan lang siya nagkaroon ng ganitong humor?

"You don't need to pressure yourself when it comes to your dreams. Kaya nga tinawag na dreams eh, kasi dumadating lang. Just like a different kind of dream, hindi mo alam at hindi ko inaasahan ang panaginip mo, kusa iyang dumadating, pag kakatulog mo lang, hindi ka nananaginip agad, why? Because it takes time. Dadating lang 'yan ng kusa."

Parang nabunutan siya ng tinik at kaba sa sinabi ng kaibigan kaya niyakap niya ito. "Thank you, Cel."

"My pleasure." Niyakap niya ito pabalik.

Nang tumunog ang hudyat na magsisimula na ang klase ay pumunta sila sa kani-kaniyang upuan nilang dalawa.

When their class started, she focused on listening and learning. Ang hindi niya inasahan ay ang surprise quiz na inihanda ng kanilang guro sa mga leksyon kahapon. Nakatulog pa naman siya!

"Tangina talaga. Bobo. Putangina." She frustratedly cursed under her breath.

"You know, cursing is bad."

Napaigtad siya nang marinig ang boses na iyon. Muntik pang matumba ang kaniyang upuan sa pagkagulat.

"Gago. Akala ko absent ka! Wala ka naman kanina ah!"

"Can't a man be late?" He said before removing his earplugs from his ears. Hindi niya pinansin ang sinabi nito. Bagkus ay itinuon niya ang paghahanap ng kaniyang ballpen. Napakamot siya ng ulo nang mapagtantong hiniram 'yon kagabi ng kapatid dahil gagawa daw ito ng takdang aralin at nakalimutan niyang kunin kanina.

"Punyeta naman talaga oh!" Mura niya sa bulong na paraan.

"Stop cursing."

"Bakit ba? e sa wala akong ballpen e!"

"Why can't you borrow from your seat mate?" He tsked.

She pouted. "T-talaga?" Parang nagyayabang niyang sabi. "Papahiram ka?" Dagdag niya. Nagkunwari pa siya g tiningnan ang kaniyang mga kuko. "Ay malinis naman pala." Bulong niya, sakto upang marinig.

She saw him form a smug smile from her peripheral vision. Hindi niya na rin mapigilang mapangiti nang ibigay sakaniya ang extra ballpen nito. "Salamat!" Masiglang sabi niya dito.

Hindi ito sumagot bagkus kumuha na lamang ito ng papel, pambura, ballpen, lapis, correction tape, at highlighter na nasa malaking bag, hula niya ay nasa 100+ ang mga ito!

Deputa! Mag q-quiz lang naman siya eh, hindi sasali sa malaking quiz bee na may points pag malinis! Hindi rin siya gagawa ng slogan ano!

Tiningnan niya ang lalaki, nakita niyang sumulat ito ng pangalan nito. Leonel Akhiro Walton Grade 12, Generosity.

Bigla siyang natawa nang makita nitong kumuha ito ng color green na highlighter at nilagyan ang pangalan nito. Napansin naman siya ni Leonel.

"What's your problem, woman?" Kunot nuong tanong nito sakaniya.

"Bakit ka naggamit ng highlighter sa pangalan mo? Ano 'yan? Keyword?" Pinipigilan niyang matawa habang nagsasalita.

"Highlighter." He said. He spun the highlighter around his fingers. "We use it to emphasize, determine, express, or identify the most important details in this piece of paper. And I believe that I am the most important part on this paper.  Because the answers wouldn't be written without the writer."

My jaw dropped while my eyes are wide open and trying not to laugh.

Seryoso ba siya?!

"Pft! HAHAHAHAHA!" Tawa niya nang malakas dahil hindi na mapigilan. Agad namang bumaling sakaniya ang atensiyon ng mga kaklase niya pati ang nagtuturong si Ma'am Pangilinan.

Ngunit hindi ito naging hadlang upang itigil ang kaniyang pagtawa. Tumawa siya hanggang kinapos siya sa kaniyang hininga.

Sa kasamaang palad, natumba ang kaniyang upuan dahil sa kakatawa, ngunit nang mangyari iyon ay naituloy parin ang kaniyang pagtawa.

"Miss Fernandez! Get back to your seat right now!" Rinig niyang sigaw ng kaniyang subject teacher sakaniya.

"Ma'am, sorry! HAhaHaHAhahuuhHa!" Tawa niya ngunit parang umiiyak, napapahid pa siya ng luha dahil naiyak siya sa kakatawa.

"Seriously, what is wrong with you, Elyse?" Rinig niyang tanong ni Leonel sakaniya bago ito hinila pabalik sa upuan nito.

"Get out of my class, Elyse Cy Fernandez!" Sigaw ni Ma'am Pangilinan.
"You are distracting the whole class by your wild animal behavior! Para kang hayop tumawa! Ano? Hayop na yung mukha pati pa ugali?! Where are your manners?! Hindi mo man lang ako nirespeto!"

"Where is yours then?"

"W-What?!" The teacher looked at him with pure disbelief and exaggeration.

"WHERE.IS.YOUR.RESPECT." Ulit ng lalaki sa madiing tono.

"What the hell are you saying, Mr. Walton?!"

"Can't you understand?"

Tangina. Anong nangyayari?

Nanlaki ang mga mata ng guro sa sagot ni Leonel, maging ako ay nagtaka, anong nangyayari?

"Did you just cut me off while I'm talking with Miss. Fernandez? You even dared to talked back at your teacher! Parehas kayo, mga walang modo at respeto!"

The guy chuckled sarcastically. "Unbelievable. You are asking for a damn respect, but you can't even give your student a fucking respect. Now, where is the respect, Miss respectful?" He said coldly.

Tiningnan siya ng guro sa hindi makapaniwalang ekspresiyon, maging siya ay hindi makapaniwala na sinagot ni Leonel si Ma'am Pangilinan.

Magsasalita na sana ang guro nang putulin ito ni Leonel. "Don't you ever fucking shout at her. And for the record, she is gorgeous. You are the ugly one here, with a fucking damn bad personality." he exclaimed. "Fucking bitch." Sinabi niya sa madiin na tono.

Everyone in the classroom gasped, including her!

To the guidance office now!" Sigaw ni Ma'am Pangilinan. "Both of you!"

"You get out!"

Tangina...

BCL STORIES