Burası bu okul bambaşkaydı gece korkulu rüyam, gündüz cennetenden ufak bir parçası hep bu tür şeylerin imkansız olduğunu düşünmüştüm ama kısa bir süre sonra ise imkansız diye bir kavram kalmadı. Şimdi ise karmaşık bir gerçeklik içinde bulunduğum . Bir ailem olmadığına ilk defa sevindim sanırım kimseyi geri de bırakmak bana göre değil . Bu güne
kadar sadece ölmemek için çalıştım ve insanlar ile tanıştım kimseye bağlanmak bana göre değildi en azından annem ve babam beni bırakıp gittikten sonra böyle olması gerektiğine karar verdim kimseye bağlanmıycaktım ve hiçbir zaman arkasından ağlayacağım bir giden olmayacaktı ve hep böyle devam edecektim hayatım boyunca böyle olmak zorundaydı onlar beni bırakıp gittiğinde günlerce kendime gelememiştim. Bu derin düşüncelerimden sıyrılmamı sağlayan tuz isteyen bir kızdı o ana kadar yemek hanenin nekadar büyük olduğu dikkatimi çekmemişti ya resmen burdan Norveç 'e kadar gider heralde gerçi tam olarak nerede olduğumuzu bile bilmiyordum ama buranın havası bile güven kokuyordu. Kahvaltı bittikten sonra hepimizi büyük bir salona topladılar bizi sınıflara ayırıcaklarmış. Burdaki sınıf sistemi biraz farklı şöyleki acemi ,çaylak,uzman olarak üç kademeli
ŞİMDİ OKUDUĞUN
《GİZEMLİ KASABA 》
RandomBu hikaye hem fantastik hemde bir çocuğun verdiği kayıplarına karşın ayakta kalmaya devam etmeye çalışması. Bu zorlu süreci atlatıp atlatamayacağı hala tam bir muamma Elana acaba daha ne kadar dayanabilir bunlari ben bile kestirmemiyorum
