Chapter 20

360 9 0
                                    

(Zawgyi)

"ဒီလိုလက္ရာကိုအရမ္းလြမ္းေနခဲ့ရတာ"

သူမတို႔မိသားစုထမင္းလက္စုံစားေနၾကတာျဖစ္သည္။

"အဲ့ဆိုမ်ားမ်ားစား"

မီကာသူ႕ပန္းကန္ထဲသို႔ဟင္းမ်ားမ်ားထည့္ေပးရင္းၿပဳံးကာေျပာလိုက္သည္။

"အမေလး ဒီလင္မယားႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ နိုးလာကတည္းကခြာကိုမခြာေတာ့ဘူး။ မ်က္စိေနာက္တယ္ေနာ္ အဟမ့္"

"မာမီအားက်ရင္လည္းငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ေလာက္ရွာလိုက္ေလ"

"အမယ့္ မလိုပါဘူးေတာ့္ တစ္ေယာက္တည္းဘဲ့ေကာင္းပါတယ္။ ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္ေတြ"

"ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္သာေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လင္မယားကိုအားက်ေနၿပီေတာ့မ်ား"

"ငါႏွယ့္ ဒီေကာင္ေလးေတာ့မေအကိုေျပာေနလိုက္တာ"

ထိုသားမိႏွစ္ေယာက္ျငင္းေနလွ်င္မၿပီးေတာ့မွာကိုသိ‌တာေၾကာင့္မီကာဝင္တားရသည္။

"ဟုတ္သားဘဲ့ဒါလင္ မာမီကိုအဲ့လိုလိုက္မစစမ္းပါနဲ႕ မာမီတစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေဆးေဆးဘဲေနပါေစ"

"ကိုယ္ကမွန္တာေျပာတာေလ"

"ဟုတ္ပါၿပီ ဒါလင္ရယ္စားစား"

"ငါ့သမီးေလးဘဲ့ငါ့ကိုနားလည္တယ္။ မာမီဗိုက္ဝသြားၿပီ။ သမီးတို႔ဆက္စားၾက မာမီသြားႏွင့္မယ္ေနာ္"

"မာမီစားတာနဲသလားလို႔ ဆက္စားပါအုန္းလား"

"ေတာ္ပါၿပီသမီးရယ္ထမင္းထက္ေခြးစာေတြကပိုစားေနရေတာ့ဗိုက္ျပည့္ျမန္တယ္ေလ မာမီသြားၿပီ"

မာမီေျပာခဲ့တဲ့စကားေၾကာင့္မီကာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္က်န္ခဲ့ရပါတယ္။
"ဟုတ္..ဟုတ္ကဲ့"

ေဂ်ဆန္ကရယ္ေနသည္။
"ဟားဟား~~မာမီကေတာ့ေလ။ ေျပာတတ္လိုက္တာ"

"ဒါလင္ကြၽန္မတို႔အရမ္းမ်ားပိုေနတယ္ထင္တယ္ေနာ္။"

"ဘာပိုရမွာလဲ လိုေတာင္လိုေနေသးတာကို မြ~~"

ေျပာကာသူမရဲ႕ပါးေဖြးေဖြးေလးအားဖိကပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။

"ဒါလင္ေနာ္ ထမင္းစားေနတာကို"

၆.ဒုတိယလက်ဖြင့်ပြန်လည်ရေးဆွဲခြင်း: ARC1-7~အပယ်ခံဇနီးသည်Where stories live. Discover now