YAZILMIŞ HAYAT

bölüm 1

Yazılmışsa hayatlarımız ,bize sadece yaşamak düşer.Acı ve gözyaşıyla doluysa anılarımız:bize sadece, mutluluğun değerini bilmek kalır.Bu hikaye Doğa ve Güneşin hayatı...

aaaaa......!

yine ikizimin bağırış sesiyle  uyandım,ağlıyordu.Hızlıca kalkıp yanına gittim.Annem ve babam içeriye girdiler.

- Ne oldu kızım...ne gördün! dedi babam .Annem ikizim Doğanın başını okşuyordu.Ne olmuştu, ikizim neden ağlıyordu.Doğa babama sıkıca sarılarak konuşmaya çalıştı.

-baba...se sen ölüyordun ve be ben savaş gördüm.Diyerek daha çok sarıldı.İkizimin bunu söylemesiyle annem ağlamaya başlamış;babam ise,donup kalmıştı.Neden böyle tepki verdiklerini anlayamamıştım.Babam hızlıca kendini toplayıp:

-Bu sadece bir rüya kızım şimdi güzel göz yaşlarını sil ve biraz uyumaya çalış. diyerek Doğanın  yanaklarından öptü...  Tam kalkacaktı ki Doğa babamın elinden tutup:

-Baba...lütfen bende sizinle uyuyayım,dedi.Babam saçlarından öpüp "peki kızım kak bakarım"diyerek yatağından kaldırdı.Bende yatağımdan kalkıp -yaa...ben. diyerek babama baktım.annem beni kucağına alıp -tabi ki sende geliyorsun.diyerek gıdıklamaya başladı.O geceyi hep beraber uyuyarak geçirdik.

-----------------------------------------------------------------------

1 HAFTA SONRA

Yatağımıza yatmış babamızın bize masal okumasını bekliyorduk.Tam ortamıza sandalye koyup oturdu.Annem yoktu çünkü bugün ikizim ve benim doğum günümüz vardı ,bu yüzden bir parti vermiştik.Annem içeride dağılan yerleri toplarken ,babamı bizi uyutması için göndermişti.

-baba bize Sindirella anlatıl mısın ?diye sordum.Doğada beni onaylar bir ses çıkardı.Babam:

-bugün size yeni bir hikayem var;onu anlatsam,yarında Sindirella anlatsam olur değilmi dedi.bizde birbirimize bakıp aynı anda oluur! dedik.babam bunu duyunca güldü.-tamam,anlatıyorum fakat sözümü kesmek yok.Bizde başımızla tamam işareti yaptık.Babam başladı anlatmaya.

- Bir varmış,bir yokmuş... evvel zaman içinde kambur zaman içinde, gökyüzünün en derinliklerinde koruyucu toprakları varmış.Bu koruyucu topraklarında yaşayan insanlar normal insanlardan çok farklıymış.

- Nasıl yani baba!sihir filan yapabiliyorlar mı?diye sordum.Doğada meraklı gözlerle "Süpermen gibi mi"diye sordu.Babam kızgın numarası yapıp "hani lafımı kesmek yoktu"diyerek kaldığı yere devam etti.

-Nerde kalmıştım ben-diyip düşünüyormuş numarası yaptı-

      koruyucu topraklarında yaşayan insanlar diğer insanlardan çok farklıymış.Mesela,hop...!diye kaybolanlar,akıl okuyanlar,görünmezlik güçlerine sahip insanlar varmış.Onlar kendilerine kahraman ismini vermişler.Birde bunların komşuları varmış,onlarda sihir yapıyorlarmış.işte onlara büyücü(erk) ve cadı(kız) deniyormuş.Uzun süre barış içinde yaşayan bu iki krallık,bilinmeyen sebeplerden dolayı araları bozulmuş ve büyücüleri yöneten krallar,kahramanlara savaş açmışlar.Hazırlıksız yakalanan kahramanların yöneticileri koruyucular , krallara kaybetmiş.Aralarındaki en kötüsü olan kral;bütün kahraman topraklarına,insanlara zarar vermiş.Dört kral ve dört koruyucu ölmüş.Geriye sadece bir kral ve bir koruyucu kalmış.Savaşın sonunda kalan koruyucu o kadar çaresizmiş ki kralla bir anlaşma yapmış.Kral uzun bir süre savaş başlatmayacağına eğer başlatırsa vücudunun küle dönüşeceğine ant içmiş.Bunun karşılığında koruyucunun ve eşinin güçlerini alıp onları gücü olmayan insanların yanına göndermiş.Dünyada güzeller güzeli,tatlımı tatlı ikiz kız çocukları dünyaya gelmiş vee  burda son...dedi babam.Hikayeyi pür dikkat dinlemiştik

-bitti mi baba, kahramanlara noldu? diye sordu Doğa.babam:

-onu kızları karar verecek.Acaba kurtarsalar mı? dedi.ikimizde aynı anda kurtarsınlar dedik.Babam bize gülümseyerek -peki..siz kurtarır mıydınız?  diye sordu .ikimizde birbirimize baktık kısa süre sonra aynı anda ewet dedik.

İşte  o zaman değişti hayatlarımız.Tek bir kelimeyle "ewetle".8 yaşımıza kadar dövüş sanatlarında,silah ve okçuluk'ta;bilmesek bile Doğanın geleceği  görme,hayvanlarla konuşma benim ise şimdiki zamanı görme,dokunarak bilgi alma yeteneklerimiz hakkında eğitim almıştık.Tam gerçeği 8 yaşında öğrendik.doğum günümüz gerçeği öğrenme ve ailemizden ayrılma günümüzdü.Daha iyi bir eğitim için bizi lokman abiye emanet ettiler.Hep ayrıydık anne ve babamızdan.Taki....babam ölesiye kadar.Şimdi 15  yaşındayız ve her şey yeni başlıyor.Ben Güneş Kırhan ,ikizim Doğa Kırhan.Biz bir koruyucuyuz.