Unicode.....
ခြံထဲကစီးလာတဲ့ရှူးဖိနပ်ကိုမချွတ်ပဲ အိမ်ပေါ်သို့ပြေးတက်လာသည် ။ ကလေးကအဲ့လို အရာရာတိုင်းနမော်နမဲ့နဲ့ ။
"ဂျွန်ရေ...! ဂျွန်.."
မီးဖိုချောင်ထဲက ကျွန်တော်လည်း မအားလပ်ပေမဲ့ ကလေးခေါ်ရာဆီသာပြေးကြည့်ရပြန်သည် ။ ကလေးကသူခေါ်တာအမြန်မလာရင် စိတ်လေးကကောက်တတ်သေးတာ ။
"ကိုယ်ရှိတယ် ပြော"
"ပန်းတွေလေ.. ပွင့်နေပြီ.. လာကြည့် လာကြည့်"
လက်ကိုဆွဲခေါ်ပြီး ခြံထဲသို့ပြေးသည် ။ ကျွန်တော်ကစာရေးဆရာဆိုတော့ အေးချမ်းတဲ့နေရာမှာနေတာ ။ ကလေးကခြံအကျယ်ကြီးဆီက ပန်းတွေကိုသဘောကျနေရှာသည် ။ ဒီပန်းတွေပွင့်လာဖို့ ကျွန်တော်ပဲကြိုးစားခဲ့ရတာ ။
"ဟုတ်ပါရဲ့ ပွင့်နေပြီပဲ"
ကာနေးရှင်း ပန်းတွေကအစုလိုက်အစုလိုက်ပွင့်နေကြပြီ ။ ရက်နည်းနည်းလောက်သာကြာရင်ပန်းခင်းကြီးဖြစ်တော့မှာ ။
"အကုန်ထယ့်အပိုင်နော် ဟုတ်တယ်မလားဟင်"
"အင်း မင်းအပိုင်ပေါ့"
"ဒါဆို ဘယ်သူ့မှမပေးရဘူးနော် ဟိုအန်တီကြီးကိုရောပဲ"
တစ်နေ့က လာသွားတဲ့ စာအုပ်ထုတ်လုပ်တဲ့စာရေးကောင်မလေးကို ကလေးကအမြင်မကြည်ဖြစ် နေသည်။
"မပေးပါဘူး ကလေးအပိုင်"
"ပြီးရော"
ကာနေးရှင်းတွေကိုတကယ်သဘောကျတဲ့ပုံ ။
ကလေးကအဲ့နားမှာပဲထိုင်ပြီး ပန်းတွေကိုတသသဖြစ်နေတော့တာ ။
"အရမ်းမကိုင်နဲ့နော်ကလေး လက်ဆိပ်တက်သွားမယ်"
"လက်ဆိပ်တက်ရင်ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ပန်းတွေညှိုးကုန်မှာပေါ့"
"ဟင်း... လှလို့ ကိုင်ချင်ပါတယ်ဆို"
ချက်ချင်းမျက်နှာညိုးကျသွားတဲ့ ကလေးကလည်း ပန်းကလေးတစ်ပွင့်လို ။ ဂျောင်ဂုပြုံးလိုက်ရင်း ကလေးပါးကိုလက်ဖြင့်ဆွဲဖိလိုက်သည် ။
"ဒီပန်းလေးမျက်နှာလည်း ညိုးနေပါရောလား"
ကလေးက ကျွန်တော်ပြောလို့ မျက်နှာလေးကိုပိုတောင်ညိုးပြသေးသည် ။ ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့အမူအရာမို့ နှာခေါင်းရှုံ့တဲ့အထိပြုံးမိပြန်သည် ။
YOU ARE READING
Oh Ophelia ✓
FanfictionMy Omega From the beginning of life till the end of the sunset, he is my Omega Ophelia [Recommended song - Ophelia by the Lumineers] (3rd) creation
