Boys over flowers || fanfictie [onc2024]

Hoofdstuk 16

De gebeurtenissen tijdens Lotus' feest zijn als een lopend vuurtje door de school gegaan en Feto kan niet meer bijhouden hoe ze nu weer wordt bekeken. Ze wil zich er ook niet meer druk om maken en dus besluit ze om zich zo normaal mogelijk te gedragen. Behalve als iemand haar fysiek iets wil aandoen – gelukkig is deze huidige fase niet zo gewelddadig als degene waar ze de rode kaart kreeg, waardoor men haar als het om handtastelijkheden gaat met rust laat – krijgt degene die haar aandacht zoekt een glimlach en een helpende hand van haar, dat moet voldoen.

Lotus blijkt al eerder op de Passiebloem te hebben gezeten, maar ze heeft een jaar in het buitenland doorgebracht. Ze startte een modellencarrière in oost-Azië en ze heeft naam gemaakt in onder andere China en Zuid-Korea. Met haar typische Nederlandse figuur, van haar blozende wangen tot haar meer dan gemiddelde lengte, viel ze daar overal positief op.

Waarom ze nu weer terug is, weet Feto niet precies. Net zoals ze zich niet kan herinneren of ze het knappe meisje eerder op school heeft gezien, of in een modeblad. Dat maakt ook niet uit: wat voor Feto het belangrijkste is, is Lotus' omgang met Malas. Ook Feto moet toegeven dat de twee geweldig bij elkaar passen. Zowel qua lengte, haarkleur als knapheid zijn ze aan elkaar gewaagd, maar ze zijn allebei ook aardig, waardoor Feto niet anders kan dan hen geluk wensen.

En dat ze elkaar leuk vinden, blijkt maar al te duidelijk. Feto doet haar best om hen niet tegen te komen op school, maar ondanks die moeite, kruisen hun paden zich vaak. Elke keer houden Malas en Lotus elkaars hand vast en kijken ze elkaar zo belachelijk gelukkig aan. Bij een ander stel zou iedereen kotsneigingen krijgen, maar de liefde van deze twee wordt ze door de hele school gegund en Feto is daarop geen uitzondering, hoe pijnlijk het ook is om hen samen te zien.

Blijkbaar waren ze al een "item" voordat Lotus vertrok en nu pakken ze de draad simpelweg weer op.

Feto doet er daarom alles aan om de F4 te ontlopen, maar tijdens de lunchpauze kan ze het niet meer voorkomen. De jongens bevinden zich op hun vaste plek in de restaurantwaardige ruimte en Lotus zit naast Malas alsof ze aan elkaar zijn vastgelijmd. Feto kijkt bijna wanhopig rond, op zoek naar een ander groepje om bij te zitten. Maar haar roem speelt haar parten en niemand verwacht iets anders dan dat ze naar het populaire gedeelte loopt. Niemand heeft oog voor haar situatie, hoewel ze Erica naar zich ziet gluren. Maar die zit bij Rosemarie en haar vriendinnen, en Feto weet wel beter dan zich bij hen te voegen.

Ze heeft Laurens per slot van rekening gezoend onder het toeziend oog van hun beste vrienden en nu weet de hele school daar van.

'Feto!'

Laurens is de bron van het geluid en Feto kan niet doen alsof ze niks gehoord heeft aangezien de hele kantine stilvalt. Ze ziet hoe hij opstaat en haar wenkt om te komen, alsof zijn uitroep niet genoeg was.

Feto zucht en rolt in gedachten met haar ogen.

'Nee, dank je. Ik eh... ik heb mijn eten al op.'

Het is een leugen, maar zolang niemand haar broodtrommel opent of haar maag hoort knorren, zal ze niet ontmaskerd worden. Ze zal straks wel een plekje op een toilet vinden om de broodnodige calorieën te nuttigen.

Laurens doet op zijn beurt wel alsof hij haar afwijzende woorden niet hoort en loopt naar haar toe. Hij heeft de aandacht van iedereen in de zaal. Zijn gedrag is altijd onberekenbaar geweest en in combinatie met de rode kaarten die hij eens in de zoveel tijd uitdeelt, is hij gevaarlijk. Feto weet niet wat ze deze keer aan hem heeft en daarom zet ze voorzichtig een stap naar achteren. Het is een compromis tussen blijven staan en wegvluchten, en ze is niet erg blij met de opties die ze heeft.

'Ik moet je wat vertellen,' zegt Laurens, zodra hij vlak voor haar staat. Ze kan hem alleen in de ogen kijken als ze haar kin optilt en uiteindelijk doet ze dat maar. De blik in Laurens ogen beeldt opgewondenheid uit; alsof hij een leuk geheim heeft dat hij met haar wil delen.

Het maakt haar nog behoedzamer.

Nu ze geen kant meer op kan, vraagt ze: 'Wat is er?'

'Jij en ik gaan op een date.'

De krampachtige glimlach op Feto's gezicht verstrakt en vervaagt. 'Wacht, wat?'

'Volgens je rooster ben je morgenmiddag vrij. Ik zie je om vier uur op het plein bij de klokkentoren.'

Het gaat te snel voor Feto en ze schudt haar hoofd om alle woorden op volgorde in haar gedachten te krijgen. 'Wij hebben morgenmiddag een date?'

'Dat klopt.' Laurens blijft stralen.

'Nee hoor, dat hebben we niet.' Feto weet het zeker.

'Ik zie je morgenmiddag,' antwoordt Laurens, waarna hij zich omdraait en terugloopt naar zijn plek. Hij negeert haar woorden dus compleet en Feto voelt hoe er vanbinnen een woedend vuurtje begint te smeulen. Doet hij dit omdat hij rijk is en omdat hij daarmee alles denkt te kunnen krijgen? In dat geval zal hij behoorlijk verrast worden – en dan niet de positieve soort – neemt ze zich voor.

'Ik ga morgen shoppen met mijn vriendin,' praat ze voor zich uit.

Haar woorden worden alleen door zichzelf gehoord nu Laurens zijn zegje heeft gedaan. De rest is weer teruggedraaid naar hun eigen kringetje en de oplaaiende gesprekken overstemmen haar reactie.

Ze blijft een minuut stilstaan, waarbij ze haar gedachten ordent, maar uiteindelijk haalt ze haar schouders op en vindt een lege tafel. Nu niemand meer op haar let, eet ze haar boterhammen daar gewoon op. Daar smaakt het toch lekkerder dan haar lunch nuttigen in een wc-hokje.