Moonlight 🌘 (මූන්ලයිට්) [COMPLETED]

Part 2

"ඒයි!! අත ගන්නවා අහකට. මේ මොකද මේ??"

මම ආරොන් දිහා ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන බලාගෙන කෑගැහුවා. ඇත්තනෙ...මේ මනුස්සයා මොකටද එහෙම මගෙ පාර හරස් කරන්නෙ. මම එයා ගැන හිතපු දේ වැරදිද කියලත් හිතුණා මට, ඔව් ඉතින් නිකන් පොලිසියට කුදලන් එන්නෑනෙ කවුරුත්.

"පොඩ්ඩක් දඟලන්නැතුව ඉන්නවා ඔහොම..."

එයා ඒක කිව්වෙ හිමීට...තාමත් එයාගෙ සර්ච් පාර වටේටම දාන ගමන්.

"මිස්ටර්...?"

"ලියෝ"

"මිස්ටර් ලියෝ...හරි අහන්නකො. ඔයා කොහෙද ඉන්නෙ? කාර් එක තියනව නේද? මම ඔයාව ඩ්‍රොප් කරන්නම්..."

ඒ කියපු එකටනම් මගෙ ඇස් දෙක පොල් ගෙඩි වලටත් වඩා ලොකු වුණා. මොකක්ද ඒ කිව්වෙ? එකත් එකටම මේ මනුස්සයා කරන වැරැද්ද අර ලස්සන ඇස් දෙකෙන් කෙල්ලො කොල්ලො වශී කරගෙන එයාලව රවට්ටන එකද කොහෙද. මාට්ටු වෙන්නැතිවෙන්න එයාලව හංගනවද කවුද දන්නෙ. සමහරවිට හැමදාම ගෙදර යන්න හම්බෙන්නෙ ඒක වෙන්නැති. පොඩ්ඩක් අහිංසක ලුක් එකක් තිබ්බට මන්නම් ඕවට අහුවෙන්නෑ පුතේ...

"මොකක්...?! මට පිස්සු කියලා හිතුවද ජීවිතේට දැකලවත් නැති මනුස්සයෙකුට මගෙ කාර් කී එකයි...මාවයි දෙකම බාර දෙන්න. ඇරත් මේ මහ රෑ?? ඩ්‍රයිව් කරන්න බැරි තරම් මම ඩ්‍රින්ක්ස් ගත්තෙ නෑ අනික-"

මට කියලා ඉවර කරන්න හම්බුනෙත් නෑ ආරොන් ඔලුව දෙපැත්ත අතගාගන්නවා මං දැක්කා. ඔලුව රිදෙන්න තරම් දෙයක්ද මං දැන් කිව්වෙ? මම කරේ මාව ඩිෆෙන්ඩ් කරපු එක.

"හරි මට තේරෙනවා...ඔයාට මාව විශ්වාස කරන්න බෑ තමා. ඒත්...මේ වෙලාවෙ ඔයාට මාව විශ්වාස කරන්න වෙනවා."

එයා එහෙම කිව්වෙ හරිම සීරියස් විදිහට. විහිලුවක්, බොරුවක් ඒකෙ ගෑවිලාවත් තිබ්බෙ නෑ. ඒත් එහෙම කිව්ව පලියට විශ්වාස කරන්නෙ කොහොමද?

"අනේ මේ මං එච්චර මෝඩයි වගේ තව්සෙට පේනවද?? මම යනවා...ඇස් දෙකෙන් අනිත් අයව අල්ලගත්තට මාව එච්චර ලේසි වෙන්නෙ නෑ!"

මම එහෙම කියලා ගස්සගෙන එන්න ආවා. ඒ කියපු එකටනම් ආරොන් පොඩ්ඩක් කන්ෆියුස් වුණාද කොහෙද.