BİR ANONİM MESELESİ

8. BÖLÜM

BÖLÜME OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!

İYİ OKUMALAR...

                                                                                    ... 

ELİF?!

Elif, benim ve İrem'in ortaokuldan beri görüştüğümüz bir arkadaşımızdı. Aynı zamanda Elif ile Poyraz da tanışıyorlardı ama bizim kadar yakın değillerdi.  Memleketi Hatay olduğu için 1 yıldır orada kalıyordu ama yine Mersin'e gelmeyi planlıyordu ama ben bir kere sorduğum da  Haziran da geleceğini söylemişti. O yüzden bu geliş bana da süpriz olmuştu. Eve de benim ona verdiğim anahtarla girmişti! Bizim evin anahtarlarını ben onlara da veriyordum, eğer bir şey olursa ya da ben evin anahtarını unutursam filan diye onlara da bir yedek veriyordum. Ben daha yeni yeni şoktan çıkarken o " Ee bir hoşgeldiniz bile yok be! Nasıl arkadaşsınız siz yani seçimlerimi sorguluyorum şu an?!" dedi. Bu dediğine Poyraz da ben de gülmüştük. Sonra ise onu kendime çekip sıkıca sarıldım. Evet telefonla görüşüyor olabilirdik ama yine de onu çok özlemiştim. Asansörün sesiyle birbirimizden ayrılmıştık.

Asansörden İrem "Ya napıyorsunuz siz acaba yarım saattir arabada sizi bekliyorum ben hayır yani unuttular desem unutulcak bir insan da değilim ki-" dedi, devam da edicekti taki Elif' i görene kadar. Onu görünce donup kalmıştı benim gibi. O da Elif'i çok seviyorduve çok özlemişti o da benim gibi. "ELİFF?!" dedi heyecan ve şok karışımı bir sesle. "Eşşek arbalarım siz ben varken bu kadar aptal değildiniz sanki noldu size?" dedi. Poyraz'a dönüp "Yoksa bunlar senle dolaşa dolaş mı aptal oldular? Aboo bir de bir tanesi seninle aynı evin içinde yaşıyor!" dediği gibi tatlı cadım ile ben kahkaha atarken dağ ayısının bu duyduklarından sonra canı sıkılmış gibiydi. İrem " İşte seni bu yüzden seviyorum ger*zekalım benim yaa! Çok özledim senii!" dediği gibi sarıldı. Poyraz'a baktığım da daha da mor eli bozulmuş gibi duruyordu. Onlar da ayrıldıktan sonra içeri geçmiştik. Elif daha biz gelmeden önce kahve yaptığını ama biraz daha beklememiz gerektiğini söylemişti.

Biz üçümüz konuşurken dağ ayısı arada bir araya giriyor daha sonra geri çıkıyor telefonuna bakmaya devam ediyordu. Sohbet etmeye devam ediyorduk. Dağ ayısına bakarken bir şeyler yazdığını gördüm. Onun bana yani amcasının  kızına  mesaj atma olasığı içimin çok büyük bir telaşa  kapılmasına neden olmuştu. Hemen telefonumu da alıp gidiyorken Elif'in "Nereye eşşek arabası?" diyen sesiyle ona döndüm, çabuk olmalıydım. " Annemler aramıştı knk cavap vermediğim aklıma geldi bir onları arayım haman geliyorum!" dedim. Hemen odama doğru koşar adım ilerledim. Kapımı kapatıp yatağa oturdum. Tahmin ettiğim gibi mesaj gelmişti ve mesaj ondandı.

Amcamın oğlu: Napıyorsun?

Siz: Hiç, oturuyorum sen?

Amcamın oğlu: Çok sıkıldım, kardeşim ve arkadaşları sohbet ediyor bende öyle boş boş oturuyorum.

Siz: Sana bir şey sora bilir miyim?

Amcamın oğlu: Tabii

Siz: Hoşlandığın biri var mı?

Amcamın oğlu: Neden soruyorsun?

Siz: Sadece cevap versen olur mu?

Amcamın oğlu: Sana güvene bilir miyim?

Siz: Tabii

Amcamın oğlu: Sana söylediklerimden sonra hala arkadaş olarak kalır mıyız, yani söylediklerimden sonra üzülür müsün?

Siz: Üzülmem, arkadaş olarak da kalmaya devam ederiz.

Amcamın oğlu: bilmiyorum,

Amcamın oğlu: Bir kız var, ona her baktığımda gözüme her defasında daha güzel geliyor,

Amcamın oğlu: O eğer mutluysa ben de mutluyum, üzgünse ben de üzgünüm 

Amcamın oğlu: Eğer onu biri üzerse o kişiyi de o kadar üzmek istiyorum hatta daha fazlası

Siz: Ee sen bildiğimiz aşık olmuşsun??

Amcamın oğlu: Öyle mi?

Siz: Öylee

Siz: Peki bu kim? Yani içeride ki kardeşinin arkadaşlarından biri mi?

Amcamın oğlu yazıyor...

                                                                    ...

BÖLÜME OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!!

DİĞER KİTABIMI DA OKURSANIZ ÇOK MUTLU OLURUM...