Yanan Ateşi Söndürdük

6.Bölüm "Başlangıçlar"

Vedat Çakırın kolundan tutup hızla geri itdi.Çakır masaya çarpıldı.Elvan tedirgin halde Çakırın elinden tuttu:
-İyimisin?
Çakırla Vedat keskin bakışlarla hala bir birlerine bakıyordu.Çakır üstünü düzeltdi.
-İyiyim..
Vedat Gençayın kolundan tutup yavaş adımlarla restoranı terk etdi.Çakırla Elvan ayakta durmuş, onlara bakıyordu.Çakır öfkeliydi, yumruğunu masaya vurdu.Kendini sakinleştirerek Elvanın çenesinden tutup yüzüne baktı.
-Sen iyimisin Aşkım..?
-İyi değilim, eve gitmek istiyorum.Götür beni burdan..
-Tamam canım, hadi gidelim..
Elvanla Çakır restorandan çıkıp arabaya taraf ilerledi.Çakır hala sinirli olsada, Elvana belli etmemeye çalışıyordu.Elvan ise kendine gelemiyordu.Gençayın söyledikleri onun canını o kadar acıtmıştıki donuk halde kalmış, sesini bile çıkaramıyordu.Eve gider gitmez odasına geçip uyumağa çalışsada, bir türlü uyuyamadı.Gençayın söyledikleri kulaklarında çınlıyordu.Ağlayarak sabaha kadar uyuyamadı.

Sabah olmuştu.Gençay uyanmış, kendine gelmişti artık.Başı çok ağrıyordu.Kendine kahve yapıp masaya oturdu.Dün olanları hatırlamaya çalışıyordu.En son Elvana söylediklerini ve Vedatın onu restorandan götürmesini hatırladı.Ne olursa olsun Elvanı İzeli öldürmekle suçladığı için içinde pişmanlık duygusu vardı.Yaptığının çok yanlış olduğunu kabulleniyordu.O İzelin kardeşiydi, nasıl yapa bilirki bu cinayeti..? Bir şekilde dün yaşananlar için kendini Elvana affettirmeyi düşündü.Özür dilemek için önce konuşmaya karar verdi.Kendini toparlayıp aramaya cüret etdi.Telefonu eline götürüp Elvanı aradı.Vazgeçip telefonu kapadı.Dün olanlardan sonra ne söyleye bilirdiki.Mesaj yazmak istesede arayıp konuşmanın daha doğru olduğunu düşündü.Yeniden telefonu eline alıp Elvanı arasada, telefon kapalıydı.Elvan akşamdan telefonu kapatmış, odadan çıkmıyordu.Telefon kapalı olunca Gençayın canı sıkıldı, bir an kendini kötü hissetdi.Elvan sevdiği kadının, İzelin kardeşiydi.Kendi kadar Onun ne kadar acı çektiğine gözleriyle şahit olmuştu.Doktorun söylediklerini dinlemeden anlamsız şekilde aklına saçma düşünceler getirmişti.Elvanla bir şekilde konuşmanın yolunu arıyordu.Arabanın anahtarlarını eline götürüp hemen evden çıktı.

Öğlen olmuş, Elvan hala odasından çıkmamıştı.İzelin ölümünden sonra zaten hiç kimse odasından çıkmıyordu.Sabahdan akşama kadar Efdal odasında, Alpike mutfakda oturuyordu.Elvan da neşesi sönmüş bu evde otursa bile, yine odasından salona geçer, eski vakitlerini tazeliyordu.Şimdi Elvanda odasına kapanmış, eve sessizlik çökmüştü.Elvan sabah anca odasında uykuya dalmıştı.Elvanı üniversiteden arkadaşları, aynı zamanda Çakırda arıyordu, ama telefonu kapalı olduğundan ona hiç kimse ulaşamıyordu.Çakır zaman geçtikce daha endişeleniyor, sabrı tükeniyordu.Evinede gidemezdi, annesi babası daha onu tanımıyordu, ne söyleye bilirdiki onlara? Çakır daha fazla dayanamayıp gitmeye karar verdi.Arabayı evin önünde durdurup Elvanın penceresine baktı.Pencere kapalı, perde çekiliydi.Arabadan inip bir umutla annesiyle babasının evden çıkmasını bekledi.Kapıyı ne çalan vardı, ne açan.Çakır yerinde duramıyordu, o taraf bu tarafa dönüyor, Elvanı durmadan arıyordu.Birden kapıda bir kız gördü.Kız zili hızla çalıyor, bir yandan da kapıyı vuruyordu.Elinde küçük çantası, yanında valizi vardı.Çakır kim olduğunu anlamadı, şimdiye kadar hiç görmemişti bu kızı.Kapıyı Alpike açınca kız valizini alıp içeri girdi.Çakır dikkatle evin içine baktı.Gözleri Elvanı arasada, içerde Alpikeden başka birini göremedi.Kız ayakabılarını çıkartıp kapıyı kapadı.Gelen kız Alpikenin kardeşinin, yani Elvanın teyzesinin kızı Pinhandı.Fransada babasıyla beraber yaşıyordu.Okulunu bitirince Türkiyeye, Elvanlara taşınmaya karar vermişti.Şimdi gelmeyi planlamıyordu ama İzelin haberini duyar duymaz anca yetişe bilmişti.Elvandan bir yaş küçüktü.Annesi rahmete gidince babasıyla beraber Fransaya gitmişti.Pinhan Elvanın odasına taraf ilerledi.Elvan hala odasında uyuyordu.Kapı birden tekmeyle açıldı.Pinhan kapıyı açıp içeri girdi.Elvanın yatağının baş ucunda oturup Ona bakmaya başladı.
-Çok özledim sizi.Bu kadar zaman sonra geldim seni evde gördüm, İzeli mezarda.
Elvan Pinhanın sesine uyandı.Gözlerini ovup Pinhana baktı.
-Pinhan..Sen..
-Ben ya..Ben geldim.Allah rahmet eylesin.Zaten gelicektimde bu kadar kısa süre içinde gelmeyi planlamıyordum.İzeli duyunca hemen geldim.Seni seviyorum biliyorsun, ama İzel benim için başkaydı.Çok üzgünüm.Kendime gelemiyorum hala.Onu toprağa verirken gelemedim malesef.Çok zor oldu benim için.Şok oldum duyunca.İnşAllah katil bulunur..
-İnşAllah..Bizim içinde çok zordu.Onu toprağa verince bizimde bir yanımız onunla beraber gömüldü, annem , babam, hepimiz sanki kabus görüyoruz, uyanıcaz gibi yaşıyoruz.İzelin ölümünü kabullenemiyoruz.Hele Gençay..
-Anlıyorum, çok zor, en son annemi kaybedince bu duyguyu yaşamıştım..
Pinhanın gözleri dolunca başını aşağı saldı.Elvan hemen Pinhanın elini tuttu.
-Sen ne zaman geldin?
-Şimdi.Senin gözlerine nolmuş öyle?
Elvan akşamdan ağladığı için gözleri azacık şişmişti.Hemen gözlerini ovup ayağa kalktı.Pinhan Elvanın şişmiş gözlerine bakıyordu.
-Yok..Yok birşey..Sabahları oluyor böyle bende..
-Tamam.Bende üstümü deyişeyim.Biliyorsun dimi okulu bitirdim.Babamda halletdi, öğretmenliğe başlıyıcam burda.
-Senin adına sevindim..
Pinhan gülümseyerek odadan çıktı.Alpike Elvanın yanındakı boş odayı Pinhana verdi.Pinhan artık burada kalacak, yeni hayatına burada devam edecekti.Pinhan üstünü değiştirip valizini yerleştirdikten sonra odadan çıktı.Birden İzelin odasını görünce duraksadı.En son on dört yaşındayken İzeli görmüştü.İzelle çok yakınlardı, adeta kardeş gibilerdi.Annesi öldükten sonra babası Onu Fransaya götürünce ikiside çok üzülmüştü.Bu anılar bir an Pinhanın gözünün önünden geçti.Gözleri bir an dolsada, kendini tutup kapıya doğru ilerledi.Elini kapının kulpuna koyup açmak isteyince teyzesi arkadan bağırdı.
-Dur girme..
Pinhan tiksinerek dönüp teyzesine baktı.Alpike hemen gelip Pinhanın elini kapının kulpundan çekti.
-Bu odaya hiç kimse giremez..
-Ben hiç kimseyim Allah aşkına teyze.Hem ben sadece..
-Olmaz işte.İzin vermiyorum..
Bir an sakinlik çöktü.Alpike ters bakışlarla Pinhana bakıyordu.Sözüne yeniden devam etdi.
-Sofra hazır.Üstünü deyiştirdiysen eğer salona geç, sofraya otur.
Pinhan sakin halde başıyla tamam işaresi verdi.Teyzesinin garip halini görünce tedirgin olup bir an kendini rahatsız hissetdi.Salona geçip etrafa bakarak sofraya oturdu.Elvanda üstünü giyip salona geçti.Telefonunu açıp masanın üzerine koydu.Çakır 42 kere aramış, 25 tane mesaj yazmıştı.Elvan mutfağa geçib kahve hazırlamağa başladı.Telefonu durmadan çalıyor, mesaj sesi kesilmiyordu.Telefonuna yine Çakırdan mesaj geldi.
'Aşkım endişeleniyorum artık.Aşağıda seni bekliyorum.Bana haber ver lütfen, iyimisin? Sesini duymak istiyorum, aç telefonunu artık.'
Pinhan önce telefona bakmak istemedi.Çakırdan yine mesaj geldi.
' Nolursun haber ver.Telefonun açık şimdi.İyi olduğunu söyle.'
Pinhan bu sefer telefonu eline aldı.Mesajı okuyup telefonu yerine koydu.Elvan elindeki tepsiyi salona getirdi.Pinhan Elvana dönüp baktı.
-Elvan Aşkın seni arıyor.Neden haber vermiyorsun çoçuğa? Kavga mı etdiniz?
Elvan Pinhanı duyar duymaz tepsiyi sehpaya koydu.
-Ne diyorsun Pinhan ya?
-Aşkın diyorum..Aşağıda seni bekliyor.
Elvan tutkun halde Pinhanın yüzüne bakarak telefonu eline alıp salondan çıktı, kolidordakı pencereye taraf geldi.Çakır arabaya yaslanmış, telefon kulağında, birisiyle konuşuyordu.Ayağına babet giyip koşarak aşağı indi.Çakıra mesaj yazıp arabaya binmesini söyledi.Çakırın mesajı görünce yüzünde sevinç ifadesi oluştu.Elvan aşağı iner inmez koşarak arabaya taraf gitdi.Çakır Elvanı görünce yüreği ağzından çıkacak gibi oldu, çünki çok endişelenmişti.Arabaya binip ordan uzaklaştılar.Elvan Pinhana durumu mesajla bildirdi.Onu idare etmesini, hemen döneceğini yazdı.Çakır arabayı sağa taraf çekip durdurdu.Evden fazla uzaklaşmamıştılar.Elvanı kendine çekip yüzünden öptü.Yüzünü ellerinin arasına alıp dudaklarına baktı.Elvanın dudağına yaklaşıp öpmek isteyince Elvan hemen yüzünü çevirdi.Çakır bozulmuş halde Elvanın yüzüne bakarak geri çekildi.Elvan başını aşağı saldı.
-Moralim çok iyi değil..
Biliyorum, o Gençay denen it..
Elvan dönüp ters bir şekilde Çakıra baktı.Çakır hemen devam etdi.
-Yani sana öyle söylemesini kabul etmiyorum, etmiyicemde..Seni resmen İzeli öldürmekle suçladı.Bir insan nasıl böyle düşüne bilir, nasıl bir mantık bu.Doğru diyildi söyledikleri.
-Haklısın, doğru diyildi, ama onuda suçlamıyorum.Sinirleri çok gerildi, çok bozuldu.Akşamda çok içmişti, ayakta bile duramıyordu, kendinden geçmişti.
-Sarhoş olsa bile söyledikleri akıl alıcak gibi diyil.Dün söyledikleri için senden özür dilemeli.
-Ben özür istemiyorum, anlamasını istiyorum..
-Hele o yanındaki bozuk herif..Ona göstericektimde gününü, senin için kavga etmedim..
-Gerek yok, kavga istemiyorum.Aslında bende yanlış yaptım, gitmemeliydim oraya.
-Hayır Aşkım.Sen benim için gitdin, ben istedim diye, ben sana önemli didiyim için.Ne olursa olsun sana böyle şeyler söylemeye hakkı yoktu.Ben senin İzel için kalbinden ne kadar ağladığını gözlerinden görüyorum, benden saklamaya çalışsan bile..
Çakır Elvanın elini tutup okşamaya başladı.Sessizlik çöksede gözlerini Elvandan çekmedi.Yeniden devam etdi.
-Aşkım kapıda gördüğüm kız kimdi?
-Ha teyzemin kızı o, Pinhan.Fransadan yeni geldi, bize taşındı artık, bizimle kalıcak.
-Tamam canım.
Çakır Elvanın ellerini öptü, saçlarını okşayıp elini omzuna koydu.Bu zaman Elvanın telefonu çaldı.Arayan Gençaydı.Elvanla Çakır bir birlerine baktı.
-Açmayıcaksın herhalde..Dimi Aşkım?
-Hayır açıcam.
Elvan telefonu açınca Çakırın yüzü düştü.Gençaysa ne söyleyeceğini bilmiyordu.
-Elvan..Meraba..Müsaitmisin? Dün olanlar için..Konuşmak istiyorum, buluşa bilirmiyiz?
Elvan derinden nefes aldı.
-Olur.
Elvan telefonu kapayınca Çakır devam etdi.
-Bendende özür dileyecekte, ama ben kabul etmeyicem, seni suçladığı için affetmeyicem..
-Lütfen uzatmayın Çakır.Bir birimizi bu zor günlerde desteklemiyeceksek ne kazana bilirizki? Bir birimizi anlamamız lazım bu zamanlarda.Affetmek iyi birşey..
-Aynı zamanda zor ve sen bunu yapıyorsun..
-Beni kafeye bıraka bilirmisin?
-Bırakırım tabiki, zaten bende gelicem seninle.
-Çakır..
-Hayır Aşkım, gelicem.En azından yine seni üzmeyeceğini, sana birşey yapmayacağını göreyim, gidicem.
-Ne yapıcak ki bana? Canım gerek yok.
-Olsun, ben yinede gelicem.Seni yalnız bırakamam..